محققان می گویند فضا سرشار از پرتوهایی است که از ستارگان نزدیک و نیز از رویدادهای خشونت بار اعماق فضا مانند انفجار ستارگان یا بلعیده شدن ماده توسط سیاهچاله ها گسیلیده می شوند. این تابش ها می توانسته اند بر توان واکنش های شیمیایی در ابری که منظومه شمسی خورشیدی را پدید آورد افزوده باشند.
 
سیارک ها و دنباله دارها به عنوان بازمانده های کمابیش دست نخورده ای که از روزگار پیدایش منظومۀ شمسی به جا مانده اند می توانند مدت کوتاهی پس از پیدایششان، در اثر واکنش های شیمیایی درون آب مایع دگرگون شوند. این اجرام در زمان رشد و بزرگ تر شدن، با مواد پرتوزای رادیواکتیو موجود در سحابی منظومه شمسی با هم ترکیب شدند و واکنش آنها احتمالا مولکول های زیستی مهمی مانند ویتامین B3 را پدید آوردند.


کارن اسمیت از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که نویسنده ی اصلی این پژوهش میباشد گفت: ویتامین B3 که به نام اسید نیکوتین یا نیاسین هم شناخته می شود، یک ماده ی پیش ساز NAD (نیکوتین آمید آدنین دی‌نوکلئوتید) است، برای متابولیسم حیاتی بوده و منشا آن احتمالا بسیار باستانی است. 

 وی می گوید: ارزش گذاری بر روی پیوند میان شهاب سنگ ها و ریشه ی زندگی همواره کار سختی بوده؛ برای نمونه، پژوهش های پیشین نشان داده اند که ویتامین B3 می توانسته به گونه ای غیر-بیولوژیکی روی زمین باستانی پدید آمده باشد، ولی این امکان هست که یک منبع افزوده شده ی ویتامین B3 هم به فرآیند پیدایش آن کمک کرده باشد. 

انتهای پیام/