إِلا اءَن یَشَآءَ اللّهُ وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَی اءَن یَهْدِیَنِ رَبِّی لاَِقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَداً (24)مگر
آنکه (بگویی): اگر خدا بخواهد. و اگر فراموش کردی (گفتن: ان شاءاللّه،
همین که یادت آمد) پروردگارت را یاد کن و بگو: امید است که پروردگارم مرا
به راهی که نزدیک تر است، راهنمایی کند. (24)
* انسان در عین حال که اراده دارد و آزاد است، ولی به طور مستقل نیست و همهی کارها به او سپرده نشده که بدون خواست خدا هم بتواند کاری انجام دهد. یعنی انسان نه در جبر است و نه اختیار تمام امور به او داده شده است، بلکه آزادی انسان در سایهی مشیّت خداوند است. (الا ان یشائ اللّه)
* در سخن گفتن و تصمیم گیری خدا را فراموش نکنیم. (ولا تقولنّ... للّه)* هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و بطور قطع از انجام کاری هر چند کوچک، در آینده خبر ندهیم. (لاتقولنّ... انّی فاعل ...)
* به امکانات و توان خود تکیه نکنیم، که فراهم بودن مقدّمات، تضمین کننده انجام قطعی کار نیست. (لاتقولنّ... انّی فاعل ...) در آنچه هم یقین داریم، باید «ان شاءالله» بگوییم.
* انسان پیوسته نیازمند خداست و در هر کاری باید خود را وابسته به ارادهی الهی بداند. (لا تقولن لشی ء انی فاعل ...)
* جبران از دست رفته ها لازم است. (واذکر ربّک اذا نسیت)* پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهی نیاز داشته اند. (قل عسی ان یهدین ربّی)* اظهار امیدواری به امدادهای الهی، از شیوه های صحیح دعاست. (عسی ...للّه)* هدایت مراحلی دارد و همه آنها به دست خداوند است. (یهدین ربی لاقرب ...)* باید راه میان بُر ونزدیک ترین راه به حقّ و صواب را پیدا کرد. (اقرب من هذا...)* آرزوی رسیدن به رشد برتر، آرزوی انبیاست. (عسی ان یهدین ربّی لاقرب ...)* برای انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد. (عسی ان یهدین ربّی لاقرب من هذا رشدا)* تداوم ذکر خدا، کوتاه ترین راه رسیدن به رشد است. (واذکر ربّک ... عسی ان یهدین ربّی لاقرب من هذا رشدا)برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید