ظریف در ادامه این مقاله نوشت : از زمان آغاز انقلاب مردمی جمهوری اسلامی ایران در سال 1979 کشور ما با چالش های فراوانی دست و پنجه نرم کرده است . سیاست خارجی کشور در این سالها تحت قانون اساسی از اجرای اهداف و آرمان های مخصوصی پیروی کرده است . برخی از این اهداف وآرمان ها شامل : حفظ استقلال کشور ، محافظت از تمامیت ارضی ، امنیت ملی و دستیابی به پیشرفت و توسعه ملی پایدار و درازمدت .
در خارج از مرزها نیز هدف سیاست خارجه ایران تقویت موضع جهانی و منطقه ای کشور ،پیشرفت در مسیر تحقق آرمانها از جمله دموکراسی اسلامی ، گسترش روابط دوجانبه و چندجانبه بخصوص با کشورهای مسلمان و همسایه و نیز کشورهای دوست جمهوری اسلامی ، کاهش تنش ها و مدیریت اختلافات با کشورهای غیر هم پیمان ، ایجاد صلح و امنیت در سطح منطقه و بین الملل از طریق اقدامات مثبت و ترویج و توسعه درک بین المللی از طریق افزایش گفتگو و روابط فرهنگی .
ظریف در ادامه تاکید کرد : بدنبال پایان جنگ سرد و جهانی دوقطبی در اوایل سال 1990 ،نظم جهانی دچار دگرگونی تازه ای شد . اما نظم جدید و باثباتی در سطح بین الملل هنوز ظهور نکرده است . همانند گذشته ، امروز نیز امور بین المللی کشورها سیال ،پیچیده و نامعلوم است بگونه ای که همگان را دچار چالش می کند .
دوران انتقال در گذشته عموما با جنگ های بزرگ میان قدرت های جهانی انجام می گرفت . این درگیری ها هم اکنون نیز همانند قدیم با شدت انجام میگیرد با این تفاوت که شکل آنها از حالت جنگ به حالت های غیرنظامی و با افزایش تعداد شرکت کنندگان آن _از جمله افراد و شرکت های خصوصی و غیرسیاسی_ تغییر کرده است .
در ادامه این مقاله آمده است : مفهوم قدرت در گذشته با زودآزمایی نظامی سنجیده می شد اما اکنون هرچه نفوذ تکنولوژیک ،سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی در دیگر کشورها بیشتر باشد نوعی قدرت نمایی محسوب می شود . علیرغم تغییرات اساسی در ساختار جهان ، برخی از اقدامات کهن همچنان در سیاست برخی کشورها باقی مانده است . تئوری های آخرالزمانی آمرکیا در دهه های 1980 و 1990 از جمله " پایان تاریخ " و "برخورد تمدن ها " موجب شد دشمنانی توهمی برای پایان یافتن جنگ سرد ایجادشود . همین تئوری ها مسلمانان را بیش از پیش در عرصه بین الملل مطرح نمود . اما این مطرح شدن در برخی مواردهمراه با حقیقت نبود . سیاست های اسلام هراسانه از همان دوران جزو اصول اساسی سیاست خارجی برخی کشورها از جمله آمریکا قرار گرفت .
اما اکنون به هر نحوی که رخ داده ، کشورها به سمت ایجاد استقلال پیش می روند . کشورها بدون توجه به وسعت جغرافیایی ،تاثیر بین المللی ، قدرت ومیزان محبوبیت به این درک رسیده اند که داشتن استقلال به هر شکلی نوعی پیشرفت محسوب می شود . فعالیت های جمعی و همکاری در عصر کنونی یکی از نشانه های پیشرفت در دوره حاضر بهشمار می آید.
وی در ادامه نوشت : ایالات متحده با وجود توان نظامی خود که در کشورهای خاورمیانه حضور دارد تلاش می کند همسایگان ایران را با خود همراه سازد اما نفوذ ایران و نیز دوستی تهران با ابرقدرت هایی نظیر هند ، روسیه و چین این اجازه را به واشنگتن نمی دهد که بتواند در قبال ایران زورآزمایی نظامی داشته باشد .
ایران مانند یک قدرت برتر منطقه ای از دوره های گذشته تاکنون از موقعیت خاصی برخوردار بوده است . این موقعیت ویژه موجب شد که پس از انقلاب مردمی سال 1979 میلادی روابط این کشور با سایرکشورهای منطقه و جهان تحت تاثیراتی مثبتی قرار داشته باشد . جمهوری اسلامی نقاط قوت فراوانی را در این سالها برای خود بوجود آورده است که بااستفاده از این نقاط قوت اهداف و آرمان های کلی نظام قابل اجرا می باشد .
علاوه بر ویژگی های مثبت ایران در زمینه اقتصاد ، فرهنگ ،تاریخ و تمدن جمهوری اسلامی در زمینه سیاسی نیز دارای پیشرفت های چشمگیری در عرصه های بین المللی بوده است . این کشور تلاش خود برای توسعه افکار مسالمات آمیز در داخل و ساتع نمودن آن به خارج از مرزهای خود را هرگز رها نکرده است . حسن روحانی در سخنرانی اخیرا خود پیشنهاد "جهانی عاری از خشونت و افراطی گری "را داد که به تصویب سازمان ملل رسید .
سیاست کلی جمهوری اسلامی بر مبنای اعتدال و روابط مسالمات آمیز با کشورهای دنیا برقرار شده است . در مسیر این اقدام هیچیک از آرمان ها و اهداف ملت ایران نادیده گرفته نشده است . ظرفیت های بالقوه و نیز محدودیت های پیشرو نیز مدنظر قرار داشته است .
انتهای پیام /
