در دانشگاه صنعتی امیرکبیر محقق شد
ساخت نوعي ميکروحامل پليمري براي ترميم بافتهاي آسيب ديده
نوعي ميکرو حامل پليمري به منظور انتقال سلول هاي بنيادي به درون بافتهاي با قابليت آزاد سازي فاكتورهاي رشد مورد نياز سلولها براي ايجاد بافت طبيعي در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتي اميرکبير ساخته شد.
به گزارش گروه علمی باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر :خانم هانيه مراديان، پژوهشگر طرح، با اشاره به آزمايش و کاربرد سلول هاي بنيادي در ترميم بافت هاي آسيب ديده به ويژه در سيستم عصبي مرکزي گفت: يکي از اشکالات اين روش درماني از دست رفتن سلول هاي تزريق شده به علت نبود داربست مناسب براي اتصال، رشد و تکثير سلول ها بود.
وي افزود: در اين طرح داربستي طراحي شد که علاوه بر پشتيباني مکانيکي بتواند با رهايش کنترل شده عوامل رشد زمينه رشد بهتر و بيشتر سلول هاي بنيادي را فراهم کند.
مراديان جنس اين ميکروحاملها را از نوعي پليمر زيست سازگار به نام AَPLG ذکر کرد و گفت: اين ميکروحاملها به گونه اي طراحي شده است که در سطح هر کره از آن، 4 تا 5 سلول متصل شده و زمينه رشد و تکثير آنها در محل فراهم مي شود.
وي افزود: ويژگي اين حامل ها با توجه به اندازه 100 ميكرومتري آنها قابليت تزريق در محل هاي غيرقابل دسترس مانند سيستم عصبي مرکزي و همچنين انجام نقش داربستي به منظور حمايت مكانيكي سلولها است.
پژوهشگر طرح يکي از بيماريهاي مورد نظر در اين روش درماني را پارکينسون ذکر کرد و گفت: به دليل عدم امکان دسترسي به بافت آسيب ديده مغزي، سلول درماني مي تواند راه حل موثري براي ترميم بافت هاي تخريب شده به شمار بيايد.
وي افزود: براي اين نوع درمان، سلول هاي بنيادي از مغز استخوان بيمار جدا شده و پس از کشت و آماده سازي روي داربست قرار گرفته و در محل مورد نظر تزريق مي شوند.
مراديان پژوهش کنوني را در مرحله اوليه آزمايشگاهي ذکر کرد و گفت: پاسخ هاي گرفته شده تا کنون موفقيت آميز بوده است و ما درصدد هستيم که اين داربست هاي سلولي را در نمونه هاي حيواني مثل موش و خرگوش امتحان کنيم.
وي تصريح کرد: اين طرح در برخي مراکز تحقيقاتي ديگر کشورها نيز در مرحله پژوهش قرار دارد و در صورت موفقيت مي تواند براي ترميم بافت هاي تخريب شده ديگر نسوج بدن از جمله قلب،غضروف و نخاع هم استفاده شود.
پژوهشگر طرح افزود: در مراحل بعدي علاوه بر آزمونهاي حيواني در صدد هستيم تا سلول هاي بنيادي را پيش از تزريق به بدن و با استفاده از محرک ها به سلول هاي عصبي تمايز دهيم يا جهت تمايز آنها را مشخص کنيم تا از تبديل کامل آنها به سلول هاي عصبي مطمئن باشيم.
انتهای پیام/
