اظهار نظر دکتر "رمضانعلی رویایی" درباره نمایش «من چه جوری ممکنه یه پرنده باشم؟»
بنیانگذار رشته مدیریت و برنامه ریزی امور فرهنگی در ایران، گفت:دکتر "روح الله جعفری" با کارهای ماتئی ویسنی یک، عجین شده و این ممزوج شدن، برای تماشاگری که به دیدن آثار او می‌نشیند، دلپذیر است.
به گزارش حوزه تئاتر باشگاه خبرنگاران؛ دکتر رمضانعلی رویایی، بنیانگذار رشته مدیریت و برنامه ریزی امور فرهنگی در ایران، پس از دیدن نمایش «من چه جوری ممکنه یه پرنده باشم؟»، درباره اجرای آن، گفت: دکتر "روح الله جعفری" با کارهای ماتئی ویسنی یک، عجین شده است و این ممزوج شدن، برای تماشاگری که به دیدن آثار او می‌نشیند، دلپذیر است.
او ادامه داد: جعفری در این نمایش، دائماً برای تماشاگر تصویرسازی می کند و در هر تابلویی که خلق می کند، خلاق است. او در اجرای آن چه که امشب شاهد آن بودیم، تخیل قوی اش را به صورت هنرمندانه به ما عرضه کرد. این تخیل قوی در جای جای میزانسن های نمایش و در بازی گرفتن از 30 بازیگرآن، کاملاً به چشم می آید. در این راستا می توان به صحنه ی پایانی نمایش اشاره داشت که مفهوم رقص تانگو به بهترین شکل ممکن، از سوی بازیگر -"زن کافه دار" و در یک قاب بسته که فقط یک بخشی از یک ستون در آن وجود دارد- به تماشاگر منتقل می شود و بازیگر این نقش، هنرمندانه از پس این کار بر می آید.
دکتر رویایی، از روح الله جعفری به عنوان اولین هنرمندی نام برد که در مقطع دکترا از عرصه تئاتر، به جامعه آکادمیک، در رشته مدیریت و برنامه ریزی امور فرهنگی ورود پیدا کرده است و گفت: همجنسی مدیریت فرهنگی و تئاتر فقط در ریشه هنری آن هاست و جعفری تلاش می کند این پیوند را بین این دو حوزه برقرار کند و شکل آرتیستیک و علمی به آن بدهد.
او اظهار داشت: جعفری اولین نفری است که در مقطع دکترا و در این رشته توانست با نمره ی 20 و با درجه ی عالی، فارغ التحصیل شود.
دکتر رویایی در خصوص شیوه اجرایی نمایش «من چه جوری ممکنه یه پرنده باشم؟» گفت: نمایش، ریتمی نفس گیر دارد و با آن که اثر 100 دقیقه است، اما اصلاً تماشاگر از دیدن آن خسته نمی شود.
او همچنین ادامه داد: در این نمایش، دراماتورژی صورت گرفته شده کاملاً به چشم می آید؛ چرا که اثر برای ارائه در جامعه ما تنظیم شده و هر تماشاگر با توجه به مختصاتی که دارد، از نشانه ها، مفاهیم، کنایه ها و انتقادات طرح شده، برداشت خود را می تواند داشته باشد و این مسئله نقطه قوت کار است.
دکتر رویایی اظهار داشت: استفاده هوشمندانه از رنگ غالب بر صحنه یعنی سیاه، با طرح انتقادهای جدی که در نمایش مطرح می شود، کاملاً همخوانی دارد.
او در پایان صحبت هایش گفت: حضور دکتر روح الله جعفری و امثال ایشان در تئاتر ایران می تواند تحول آفرین باشد و وظیفه مدیران و مسئولان این است که شرایط کار را برای این افراد نخبه مهیا کنند.
انتهای پیام/ اس
او ادامه داد: جعفری در این نمایش، دائماً برای تماشاگر تصویرسازی می کند و در هر تابلویی که خلق می کند، خلاق است. او در اجرای آن چه که امشب شاهد آن بودیم، تخیل قوی اش را به صورت هنرمندانه به ما عرضه کرد. این تخیل قوی در جای جای میزانسن های نمایش و در بازی گرفتن از 30 بازیگرآن، کاملاً به چشم می آید. در این راستا می توان به صحنه ی پایانی نمایش اشاره داشت که مفهوم رقص تانگو به بهترین شکل ممکن، از سوی بازیگر -"زن کافه دار" و در یک قاب بسته که فقط یک بخشی از یک ستون در آن وجود دارد- به تماشاگر منتقل می شود و بازیگر این نقش، هنرمندانه از پس این کار بر می آید.
دکتر رویایی، از روح الله جعفری به عنوان اولین هنرمندی نام برد که در مقطع دکترا از عرصه تئاتر، به جامعه آکادمیک، در رشته مدیریت و برنامه ریزی امور فرهنگی ورود پیدا کرده است و گفت: همجنسی مدیریت فرهنگی و تئاتر فقط در ریشه هنری آن هاست و جعفری تلاش می کند این پیوند را بین این دو حوزه برقرار کند و شکل آرتیستیک و علمی به آن بدهد.
او اظهار داشت: جعفری اولین نفری است که در مقطع دکترا و در این رشته توانست با نمره ی 20 و با درجه ی عالی، فارغ التحصیل شود.
دکتر رویایی در خصوص شیوه اجرایی نمایش «من چه جوری ممکنه یه پرنده باشم؟» گفت: نمایش، ریتمی نفس گیر دارد و با آن که اثر 100 دقیقه است، اما اصلاً تماشاگر از دیدن آن خسته نمی شود.
او همچنین ادامه داد: در این نمایش، دراماتورژی صورت گرفته شده کاملاً به چشم می آید؛ چرا که اثر برای ارائه در جامعه ما تنظیم شده و هر تماشاگر با توجه به مختصاتی که دارد، از نشانه ها، مفاهیم، کنایه ها و انتقادات طرح شده، برداشت خود را می تواند داشته باشد و این مسئله نقطه قوت کار است.
دکتر رویایی اظهار داشت: استفاده هوشمندانه از رنگ غالب بر صحنه یعنی سیاه، با طرح انتقادهای جدی که در نمایش مطرح می شود، کاملاً همخوانی دارد.
او در پایان صحبت هایش گفت: حضور دکتر روح الله جعفری و امثال ایشان در تئاتر ایران می تواند تحول آفرین باشد و وظیفه مدیران و مسئولان این است که شرایط کار را برای این افراد نخبه مهیا کنند.
انتهای پیام/ اس
