ایشان در بخشی از فرمایشات خود با اشاره صریح به نقش و جایگاه اسبا‌ب‌بازی‌ها در مقوله تهاجم فرهنگی، یادآور شدند: «...تهاجم فرهنگى یک حقیقتى است که وجود دارد؛ می خواهند بر روى ذهن ملّت ما و بر روى رفتار ملّت ما - جوان، نوجوان، حتّى کودک - اثرگذارى کنند. این بازیهاى اینترنتى از جمله‌ى همین است؛ این اسباب‌بازى‌هایى که وارد کشور می شود از جمله‌ى همین است که من چقدر سر قضیّه‌ى تولید اسباب‌بازى داخلی معنى‌دار و جذّاب حرص خوردم با بعضى از مسئولین این کار که این کار را دنبال بکنند.....»

دنیای کودکان وصف ناشدنی است. آنان در دنیای شیرین و مملو از عواطف پاک انسانی، احساسات و صداقت های ناب به تخیل و رویا پردازی مشغولند. در حالی که جریان ها و گروه های مختلف فکری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بیگانه برای ورود به این فضای عاری از هرگونه حب و بغض های متداول جوامع، در تکاپو و در تلاش هستند. این یک واقعیت انکار ناپذیر است اگرچه برخی از جریان‌ها و افراد در ژست‌های شبه‌روشنفکری می‌کوشند از کنار این واقعیت به سرعت عبور کنند!

ذهن کودکان و نوجوانان یکی از فرصت های حضور اندیشه جامعه مهاجم برای حضور در کانون های اجتماعی جامعه هدف به شمار می آید. برای شناخت تاکتیک های نفوذ به ذهن باید این تهدید - یعنی حضور اندیشه جامعه مهاجم - را به فرصتی برای آگاهی بخشی بیشتر درباره این تاکتیک ها تبدیل کرد.

اگرچه ناآگاهی کودکان از آن چه در پس پرده دنیای دوست داشتنی آنان اتفاق می افتد امری طبیعی است اما غفلت ها و ناآگاهی های جامعه، مسئولان و دست اندرکاران امور و والدین از شکل گیری جریان های سلطه جو برای نفوذ و سیطره در دنیای کودکان خطایی نابخشودنی است.

برای مشاهده تکاپو و تقلای جریان های ضدفرهنگی بیگانه برای سیطره بر دنیای کودکان تنها کافی است در حاشیه آمد و رفت های روزانه خود در سطح شهرها و حتی شهرستان های محل سکونتشان، اندکی بیش از گذشته، آگاهانه تر لحظاتی را در پشت ویترین خوش نقش و نگار اسباب بازی فروشی ها تأمل کنید!

بی تردید این تأمل چند لحظه ای شما را با بخشی از یک واقعیت تلخ یعنی «هجوم خاموش» بیگانگان و بیگانه پرستان برای سلطه جویی و سلطه طلبی در دنیای مصفای کودکانمان آگاه تر خواهد کرد.

ورود به هزارتوی دنیای زیبا، مفرح و پر رمز و راز کودکان همواره مورد طمع جامعه مهاجم قرار دارد.  از این رو باید تا حدودی نگاه های آگاهان، منتقدان و منصفان جامعه را از سمت و سوی میدان سیاست، رقابت و هیاهوی روزمره زندگی های اجتماعی و گروهی به سوی یکی از پنجره های ورودی به دنیای کودک که بر سر در آن عنوان «اسباب بازی» حک شده است، معطوف کرد.

آیا تاکنون به فضای کنونی دنیای اسباب بازی ها اندیشیده اید؟ میزان به کارگیری نشانه ها، انگاره ها و آنچه که به نوعی بخشی از باورهای بومی، سنتی و دینی جامعه اسلامیمان به شمار می آید در ساخت و تولید اسباب بازی ها چگونه است؟ چه تناسبی می توان میان آثار و تولیدات عرضه شده در بازار اسباب بازی ها با فرهنگ گفتاری، رفتاری و همچنین روحیات خاص جامعه اسلامی ایران برقرار کرد؟

به این سؤالات و پرسش های دیگر تاکنون کمتر پرداخته ایم و این کاهلی و شاید بی توجهی ها بهترین زمینه را برای گسترش فرهنگ غرب و بیگانه در لایه های زیرین جامعه فراهم می کند.

شخصیت های تخیلی مرد عنکبوتی، شرک، بتمن و نام های دیگر- که حتی تکرار آن را به نوعی اشاعه فرهنگ غربی می دانم- هم اکنون ذهن و اندیشه و حتی بخشی از رفتار و گفتار کودکانمان را تحت الشعاع خود قرار داده اند.

این واقعیتی گریزناپذیر است که در دهه های اخیر اندیشه های غربی و بیگانه در پوششی دلفریب و چشم و دل سیراب کن به دنیای کودکانمان رسوخ کرده است. ردپای بازیگران سیاسی را به راحتی می توان در پشت در دنیای شاد کودکان دید.

اگرچه عوامل متعددی در شکل گیری شخصیت کودک دخالت دارند اما بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران روانشناسی، متفق القولند که مهمترین آنها صرفاً «بازی» است. کودک با بازی مراحل رشد جسمی، فکری و اندیشه ای خود را طی می کند. به عبارتی دیگر، هریک از افراد بشر در فرایند رشد ذهنی، عاطفی، حرکتی و اجتماعی خودناگزیر نیازمند بازی هستند. از این رو می توان نوشت که کودک و بازی دو مفهوم از تعریف زندگی کودکانه است.

«رابرت وایت» یکی از نظریه پردازان روانشناختی کودک دراین باره معتقد است: «ساعات زیادی را که کودکان صرف بازی می کنند، نمی توان و نباید به هیچ وجه تلف شده تلقی کرد. بازی شاید در نگاه ما یک حرکت شادی بخش و نشاط آور ارزیابی شود ولی در دوران کودکی یک کار جدی است.»

بدون شک هریک از شما -به رغم مشکلات و مشغله روزمره- لحظاتی از بازی کودکان را دیده اید. آیا تفکر جدی و توام با علاقه آنان را احساس کرده اید، که چگونه می کوشند فکر کنند، برنامه ریزی داشته باشند و چیزهای تازه ای بیافرینند؟ کودک در دنیای خاص خود به راحتی فضاهایی را ایجاد می کند تا احساسات و مشکلات خود را در آن بیابد و در کنار آن ها مهارت های زندگی فردی و اجتماعی را تجربه کند.

اگرچه دنیای بازی کودکان نیز بر اساس ملاک های فردی و... تقسیم بندی شده اند اما اسباب بازی ها این تقسیمات را فرو می ریزند!

روانشناسان و صاحب نظران دنیای بچه ها را با توجه به تفاوت های فردی، میزان سلامتی، بهره مندی های هوشی، جنسیت، خلاقیت و تکاپوهای ذهنی، فرهنگ خانواده و حتی موقعیت جغرافیایی تقسیم بندی می کنند. در این پروسه بازی ها به انواع جسمی، تقلیدی، نمایشی، نمادی، آموزشی و خلاقیتی دسته بندی شده اند.

برای آگاهی بیشتر با میزان تاثیرگذاری اسباب بازی به ویژه از نوع وارداتی و بیگانه با فرهنگ و آداب و رسوم جامعه ناگزیر به تعاریف اجمالی از این بازی ها پرداخته ایم. در تعریف بازی جسمی می توان نوشت که از قدیمی ترین نوع بازی هاست هم در حالت فردی و هم در حالت گروهی می توان آن را انجام داد. مهمترین اثر آن کاهش رفتارهای ناآرام و پرخاش جویانه توام با عصبانیت کودک است. به عبارتی این بازی، انرژی اضافی بدن کودک را می سوزاند.

بازی های تقلیدی نیز نوعی تمرین کودک برای تجربه آموزی ها به شمار می آید. در این نوع بازی ها، کودکان نقش هایی را که تا حدودی می شناسند و به آن گرایش نشان می دهند، ایفا می کنند. بازی های نمایشی که بهترین تعریف از آن تجسم یک کودک درحالی که کت پدر را می پوشد، عینک مادربزرگ را به چشم می زند، خواهد بود. بازی های نمادی، آموزشی و خلاقیت نیز به نوعی بخشی از ذهن پرسشگر کودک را تحت تاثیر خود قرار می دهند. حال این سؤال مطرح است که عرضه عروسک های غربی، ماشین های پرزرق و برق با مدارهای الکترونیکی و... تا چه میزان نیاز کودک را به بازی های معرفی شده تامین می کند؟

از این پس کمی در پشت ویترین اسباب بازی فروشی ها تامل کنید! آیا انواع شمشیر و نیزه و خنجر و چاقوی تا حدی تیز و برنده را در قالب اسباب بازی کودک یا نوجوان مشاهده نمی کنید؟ آیا از به کارگیری مواد سربی یا دستکم رنگی هایی که دارای ترکیبات سربی هستند برای ساخت برخی از اسباب بازی ها خبر دارید؟ این مواد خطر جدی برای کودک دلبند شما به همراه دارد. از کنار تیر و کمان ها، تفنگ های بزرگ و کوچک با فشنگ های ریز و درشت آن به سادگی عبور نکنید!