گلوبال ریسرچ گزارش داد:
آمریکایی‌ها در مورد کدام "بازار آزاد جهانی" و رفتار منصفانه صحبت می‌کنند؟
برای نخستین بار در تاریخ روابط آمریکا و روسیه، ما شاهد بحثی عمومی در مورد تهدید تحریم‌های اقتصادی که می‌توانند تاثیر منفی طولانی مدتی بر امنیت انرژی جهان داشته باشند، هستیم. پس به راستی آمریکایی‌ها در مورد کدام «بازار آزاد جهانی» و رفتار منصفانه صحبت می‌کنند؟
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "گلوبال ریسرچ" در مقاله‌ای به قلم "ایگور آلکسیو" می‌نویسد: پس از یک سری اظهارات تحریک‌آمیز در مورد احتمال اینکه مصرف‌کنندگان اروپایی، گاز روسیه را با گاز آمریکا جایگزین خواهند کرد، رسانه‌های آمریکایی با عجله زیادی از تهدید نفت و گاز اوباما علیه روسیه، خبر دادند. اما واقعیت این است که در حال حاضر اروپا نه از لحاظ فنی و نه به لحاظ قیمت، برای خرید منابع انرژی خود از آمریکا آمادگی ندارد. حتی سازگار شدن سیستم پیشرفته انرژی آلمان برای کار کردن با منبع گاز آمریکا، دست کم به 10 سال زمان نیاز دارد.
*** آلمان، شریک شماره یک روسیه در بازار گاز و انرژی اروپا
این موضوع که آیا آلمان حاضر است تنها به خاطر خشنودی از «مجازات» یک کشور، هزینه بیشتری برای واردات گاز خود از خارج از کشور پرداخت کند، یک سوال بسیار مهم است. دولت آلمان، برخلاف مقامات اتحادیه اروپا، به طور علنی هیچ توضیحی در مورد قرارداد بلند مدت خود با روسیه و یا آینده خط لوله «سوث استریم» ارائه نکرده‌اند. در تاریخ 13 مارس 2014، «الکسی میلر»، رئیس شرکت «گازپروم» روسیه با «سیگمار گابریل»، معاون صدراعظم و وزیر اقتصاد و انرژی آلمان دیدار کرد. «میلر» در این نشست اظهار داشت: «آلمان، شریک شماره یک روسیه در بازار گاز و انرژی اروپا به شمار می‌رود. گاز روسیه، 40 درصد کل واردات گاز آلمان را تشکیل می‌دهد و ما همچنان شاهد افزایش میزان گاز وارد شده از روسیه هستیم. سال گذشته، مجموع صادرات گاز به آلمان، به بیش از 40 میلیارد متر مکعب رسید و ما شاهد یک افزایش 20 درصدی بودیم.»
*** روسیه حتی در تاریک‌ترین سال‌های جنگ سرد نیز، به تعهدات خود در قراردادهای گازی عمل کرده است
با نگاهی به این آمار، معلوم می‌شود که هیچ یک از صحبت‌ها در مورد همبستگی آتلانتیک، تاثیری بر تصمیم‌گیری‌های منطقی دولت آلمان نداشته است. اخیرا در ماه مارس، «سیگمار گابریل» در طول یک میزگرد کارشناسی در خصوص سیاست‌های انرژی گفت: «ما نیازی به تشدید اختلافات نداریم. روسیه حتی در تاریک‌ترین سال‌های جنگ سرد نیز، به تعهدات خود در قراردادهای گازی عمل کرده است.»
«سیگمار گابریل» به خوبی می‌داند که در مورد چه چیزی صحبت می‌کند. برای اینکه اروپا بتواند به طور کامل از منابع گازی آمریکا استفاده کند، باید تاسیسات پرهزینه‌ای را برای فشارزدایی و ذخیره گاز احداث کند. علاوه براین، برای وارد کردن گاز «آمریکا» به سیستم‌های داخلی موجود، کشورهای اروپایی نیازمند ساخت ایستگاه‌های جدید پمپاژ گاز هستند. اضافه کردن این زیرساخت‌ها، در نهایت به هزینه مصرف‌کننده نهایی خواهد افزود. کارفرمایان صنعت آلمان و رهبران سیاسی مسئول این کشور، هیچ یک از چنین سیاستی حمایت نخواهند کرد.
*** آمریکا با تحریم روسیه، فقط موقعیت خود را به خطر می‌اندازد
اما اوباما همچنان به دنبال راهی است که بتواند از طریق اروپا بر روسیه اعمال فشار کند. اظهارات اخیر اوباما در خصوص سیاست‌های انرژی، با دیدار اخیر وی از عربستان سعودی، مطابقت نداشت. اوباما به ریاض رفت تا در ازای توسعه امکانات استخراج ومایع‌سازی گاز جهت انتقال آن به اروپا، تا جایی که می‌تواند، قیمت‌ها را پایین بیاورد. بعید به نظر می‌رسد که کسی بتواند سعودی‌ها را متقاعد کند تا در ازای وعده واهی آمریکا در کمک به ایجاد تاسیسات گازی جدید در زمان و آینده‌ای نامعلوم، قیمت‌های خود را به یکباره کاهش دهند.
دراین بین، موضع قطر را نیز نباید فراموش کرد. بین سعودی‌ها و امیر فق‌العاده حساس سابق قطر در مورد اینکه کشورهای خاورمیانه، در صنعت گاز خود به یک همکار جدید نیاز ندارند، مخالفت جدی وجود دارد. تلاش اوباما برای تکرار سیاست حیله گرانه نفتی رونالد ریگان در خاورمیانه، و پایین آوردن قیمت‌های جهانی، با مخالفت‌های بسیاری مواجه خواهد شد. حتی کاهش 10 درصدی قیمت نفت، اقتصاد عراق را که هنوز در نتیجه تجاوز آمریکا به خاک این کشور دچار بحران است، به نابودی خواهد کشاند. اسرائیل نیز از نزدیک تلاشهای کاخ سفید برای مصالحه با ایران را زیر نظر دارد. اگر آمریکا سعی کند تا با استفاده از موقعیت‌های سیاسی خود در خاورمیانه، روسیه را در زمینه انرژی تحریم کند، به زودی متوجه خواهد شد که با این کار، تنها موقعیت خود را به خطر انداخته است.
*** تنها راه اعمال فشار بیشتر بر قیمت‌های جهانی نفت، باز کردن حداقل 50 درصد کل ذخایر استراتژیک نفتی آمریکا است
«ارنست مونیز»، وزیر انرژی آمریکا، یکی از کسانی است که بحث مربوط به «مجازات» روسیه را پیش کشیده است. وی وعده داده است که تلاشهای جدیدی را برای انتقال گاز طبیعی مایع از آمریکا به اروپا انجام خواهد داد. در این مورد خاص، بعید به نظر می‌رسد که مداخله کلامی وی، موضع مدیران اتحادیه‌های عمده نفتی را تحت تاثیر قرار دهد. آن‌ها به خوبی می‌دانند که با این کار، هزینه بسیار هنگفتی به آن‌ها تحمیل خواهد شد.
در اوایل ماه مارس، «فلیپ ورلگر»، یکی از اقتصاددانان نفتی آمریکا که در دهه 1970 در کاخ سفید و وزارت دارایی آمریکا فعالیت می‌کرد، به عنوان یک کارشناس در مورد مسئله استفاده از انرژی به عنوان راهی برای «مجازات» روسیه صحبت کرد. وی در شماره سوم مارس 2014 روزنامه خود نوشت که آمریکا ابزاری در اختیار دارد که می‌تواند با استفاده از آن، روسیه را تحت فشار قرار دهد. منظور وی از ابزار، «ذخایر استراتژیک نفت» آمریکا است. در حال حاضر ذخایر نفتی آمریکا شامل 700 میلیون بشکه نفت است که 5 میلیون بشکه از آن در طول دیدار «آرسنی یاتسنیوک»، نخست‌وزیر موقت اوکراین به واشنگتن، وارد بازار شد. «جان کینگستون»، سردبیر بخش خبری «پلاتز» گفت: «فکر کردن در مورد اینکه این دیدار هیچ رابطه‌ای با این مسئله نداشته است، تقریبا غیرمنطقی است.» استفاده از ذخایر استراتژیک نفتی آمریکا برای اداره کردن بازار جهانی، یک تصمیم بسیار بزرگ خواهد بود. تنها راه برای اعمال فشار بیشتر بر قیمت‌های جهانی نفت، باز کردن حداقل 50 درصد کل ذخایر استراتژیک نفتی و اعطای مجوز صادرات به کسانی است که خواستار آن هستند. بدیهی است که وزارت انرژی آمریکا برای انجام چنین اقداماتی آمادگی ندارد.
*** آمریکایی‌ها در مورد کدام «بازار آزاد جهانی» و رفتار منصفانه صحبت می‌کنند؟
با نگاهی به گزارش تحلیلگران وزارت نیروی آمریکا در سال 2014، درمی‌یابیم که حداقل قیمت نفت در سال 2015، 89 دلار و 75 سنت در هر بشکه خواهد بود. بودجه ملی روسیه در سال 2014، که هزینه‌های مربوط به بازی‌های المپیک نیز به آن تحمیل شده بود، بر مبنای متوسط قیمت 93 دلاری نفت در هر بشکه، تنظیم شده است. بنابراین، حتی قیمت 80 تا 90 دلاری نفت که بسیار کمتر از 100 دلار است، موسکو را دچار بحران نخواهد کرد. به علاوه، فشار «غیربازاری» آمریکا می‌تواند توسط کشورهای صادرکننده تعدیل گردد.
برای نخستین بار در تاریخ روابط آمریکا و روسیه، ما شاهد بحثی عمومی در مورد تهدید تحریم‌های اقتصادی که می‌توانند تاثیر منفی طولانی مدتی بر امنیت انرژی جهان داشته باشند، هستیم. وقتی که رئیس‌جمهور آمریکا از کنترل قیمت‌های بازار برای مجازات یک کشور سخن می‌گوید، پس به راستی آمریکایی‌ها در مورد کدام «بازار آزاد جهانی» و رفتار منصفانه صحبت می‌کنند؟
انتهای پیام/
