کیوسک تلاش؛
با این ایده از رنگ‌های دنیای واقعی می‌توان برای دنیای مجازی نمونه برداری کرد
از کودکی به تصویر کشیدن چیزهایی که پیرامونش مشاهده می‌کرد چنان برایش جذاب بود که در بیست و هفت سالگی گرچه به کوررنگی دچار شده بود، باز هم از بازی با رنگ‌ها لذت می‌برد.
به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛ از کودکی به تصویر کشیدن چیزهایی که
پیرامونش مشاهده می‌کرد چنان برایش جذاب بود که در بیست و هفت سالگی گرچه
به کوررنگی دچار شده بود، باز هم از بازی با رنگ‌ها لذت می‌برد. جورج آن
چنان شیفته نقاشی بود که هیچ دیواری در خانه‌شان از دست وی در امان نمانده
بود؛ وقتی یک سوژه نقاشی به ذهنش می‌رسید به جای بوم یا کاغذ، سریع آن را
روی یک دیوار سفید خانه به تصویر می‌کشید تا چیزی از یادش نرود!
تکثیر رنگ ها
تولد ایده
یک روز جورج در مسیر بازگشت به خانه با صحنه‌ای مواجه شد که یک هنرمند به آسانی از کنار آن نمی‌گذرد. او یک دوچرخه قدیمی تروتمیز دید که به دیواری قهوه‌ای رنگ تکیه داده شده بود. این تصویر در نظرش خیلی جذاب آمد. بسرعت جزئیات را در ذهنش حفظ کرد؛ اما غروب خورشید و کوررنگی خفیفی که به آن مبتلا بود اجازه نداد رنگ دوچرخه را بدرستی تشخیص دهد. وقتی به خانه رسید سراسیمه به سمت دیوار بالای تختخوابش رفت که سفید بود! هر چه سعی کرد صحنه را نقاشی کند و رنگ‌ها را طبیعی نشان دهد، نتوانست زیرا رنگ‌های اصلی را بدرستی تشخیص نداده بود و نمی‌توانست تصویر را آن گونه که دیده بود، نقاشی کند. سراغ رایانه‌اش رفت تا از آن کمک بگیرد و از طریق نرم‌افزار نقاشی‌اش را بکشد؛ اما کار سخت‌تر شد، زیرا تفکیک و انتخاب رنگ مورد نظرش در رایانه خیلی دشوارتر بود. در همان لحظه بود که فکری به ذهن جورج رسید؛ نرم‌افزارهای گوناگونی برای نمونه‌گیری از رنگ‌ها در محیط رایانه وجود داشت که تا آن روز او بارها از آنها استفاده کرده بود، ولی چیزی وجود نداشت تا بتواند با آن از رنگ‌های دنیای واقعی نمونه‌برداری کند. همین مساله ایده‌ای را در ذهن وی شکل داد. او تصمیم گرفته بود دستگاهی بسازد که با آن بتوان از هر رنگی در محیط واقعی نمونه گرفت و مشابه آن را ایجاد کرد.
چالش‌ها
از آنجا که جورج ذاتا یک هنرمند بود از جزئیات فنی دستگاهی که شکل ظاهری آن را در ذهنش ترسیم کرده بود، چیزی سر در نمی‌آورد؛ بنابراین با کمی تحقیق و مطالعه دریافت برای ساخت دستگاهی که در ذهن داشت می‌توانست از قدرت جمع‌سپاری و واگذاری کارها به افراد متخصص استفاده کند.
سرانجام جورج با کمک چند نفر از دوستانش پروژه سواچ میت (SwatchMate) را کلید زد. هر کدام از دوستان وی مهندس و متخصص در زمینه‌ای بودند که برای ساخت و عملی کردن پروژه به آن نیاز بود.
جورج از همان ابتدا در نظر داشت دستگاهی جمع و جور بسازد تا در کیف به هم ریخته هر هنرمندی جا شود تا بتواند به وسیله آن در هر جایی کارش را انجام دهد. محدودیت‌های مالی برای اعضای تیم جوان و کم‌بضاعت جورج اجازه نمی‌داد هر طرحی را عملی کند. از آنجا که قالب‌گیری و ساخت یک قطعه سخت‌افزاری هزینه بالایی داشت و کوچک‌ترین اشتباه و بازسازی هزینه بالاتری برای سازنده در برداشت جورج سعی کرد از تمام توان و تجربه کاریش استفاده کند تا بی‌عیب‌ترین طراحی را ارائه کند. او بارها طراحی‌های مختلف را روی کاغذ امتحان کرد، ولی چون لازم بود قطعات مختلفی که همچون یک دوربین از سطح تصویربرداری می‌کردند کنار یکدیگر قرار بگیرند، درنهایت با دوستانش به این نتیجه رسید که از طرح یک مکعب استفاده کند. طراحی دستگاه به نتیجه رسید، اما سد بزرگی در راه عملی کردن و تولید و ساخت نخستین سواچ میت وجود داشت؛ آنها به پول زیادی نیاز داشتند. جورج بار دیگر به تحقیق مشغول شد و سرانجام دریافت که می‌تواند به سرمایه‌گذاری‌های جمعی تکیه کند. بر همین اساس او به کمک ذوق هنری‌اش رنگ و لعاب خاصی به ایده‌اش بخشیده بود و روی یک سایت گذاشت و توانست در مدت زمان مقرر تقریبا دو برابر آن رقمی که پیش‌بینی کرده بود، جمع‌آوری کند و سراغ سازنده قطعه برود.
آینده
اکنون با گذشت سه سال، جورج و اعضای تیمش توانسته‌اند نمونه‌های آزمایشی از ایده خود بسازند و برای عرضه و فروش نمونه نهایی آماده شوند. طراحی سواچ میت به‌قدری برای همشهری‌های جورج جوان جذاب بود که ایده‌اش توانست جایزه طراحی سال ۲۰۱۳ ملبورن و سیدنی را از آن خود کند.
جورج امیدوار است حداکثر تا چهار ماه آینده بتواند سواچ میت را به دست علاقه‌مندان برساند، گرچه پیش‌فروش آن را از هم‌اکنون آغاز کرده است. او ایده‌اش را از یک نیاز در کار تخصصی اش به دست آورد که اکنون می‌تواند مورد استفاده افراد عادی هم قرار بگیرد.
سواچ میت چیست و چگونه کار می‌کند؟
سواچ میت یک قطعه مکعبی شکل کوچک است که با قرار دادن آن روی هر سطح صاف و پایداری می‌توان رنگ آن را نمونه‌برداری کرد. در سطح خارجی دستگاه یک کلید وجود دارد که با فشردن آن نور از یک لیزر در بخش پایینی به سطح تابانده می‌شود و بازتاب آن با یک آینه به گیرنده‌ای می‌رسد که وظیفه تفکیک، پردازش و تعریف رنگ مورد نظر را به عهده دارد. رنگ شناسایی شده توسط سواچ میت از طریق بلوتوث به تلفن هوشمند یا رایانه ارسال می‌شود. به وسیله داده‌های آن می‌توان رنگ مورد نیاز را در برنامه‌های مختلف طراحی نظیر فتوشاپ به کار گرفت. سواچ میت به گونه‌ای طراحی شده که اگر تلفن فرد همراهش نباشد بتواند تا ۲۰ نوع رنگ مختلف را درون حافظه خود ذخیره‌سازی کند.
سواچ میت می‌تواند ابزار مناسبی برای طراحان و گرافیست‌ها باشد بخصوص زمانی که لازم است از رنگ‌های عوامل طبیعی همچون برگ‌های یک درخت استفاده کنند. از سویی غیر از کاربرد خاص این دستگاه افراد عادی نیز می‌توانند برای نیازهای روزمره خود از آن کمک بگیرند؛ برای نمونه حین خرید لباس برای شخص دیگری می‌توان رنگ حقیقی آن را بدون نیاز به توصیف برای شخص مورد نظر فرستاد تا بخوبی متوجه آن شود.
گزارش از: رامین فتوت
نام: جورج دیکیک (Djordje Dikic)
محل تولد: ملبورن، استرالیا
نام ایده: SwatchMate
وبسایت: swatchmate.com
محل تولد: ملبورن، استرالیا
نام ایده: SwatchMate
وبسایت: swatchmate.com
تکثیر رنگ ها
تولد ایده
یک روز جورج در مسیر بازگشت به خانه با صحنه‌ای مواجه شد که یک هنرمند به آسانی از کنار آن نمی‌گذرد. او یک دوچرخه قدیمی تروتمیز دید که به دیواری قهوه‌ای رنگ تکیه داده شده بود. این تصویر در نظرش خیلی جذاب آمد. بسرعت جزئیات را در ذهنش حفظ کرد؛ اما غروب خورشید و کوررنگی خفیفی که به آن مبتلا بود اجازه نداد رنگ دوچرخه را بدرستی تشخیص دهد. وقتی به خانه رسید سراسیمه به سمت دیوار بالای تختخوابش رفت که سفید بود! هر چه سعی کرد صحنه را نقاشی کند و رنگ‌ها را طبیعی نشان دهد، نتوانست زیرا رنگ‌های اصلی را بدرستی تشخیص نداده بود و نمی‌توانست تصویر را آن گونه که دیده بود، نقاشی کند. سراغ رایانه‌اش رفت تا از آن کمک بگیرد و از طریق نرم‌افزار نقاشی‌اش را بکشد؛ اما کار سخت‌تر شد، زیرا تفکیک و انتخاب رنگ مورد نظرش در رایانه خیلی دشوارتر بود. در همان لحظه بود که فکری به ذهن جورج رسید؛ نرم‌افزارهای گوناگونی برای نمونه‌گیری از رنگ‌ها در محیط رایانه وجود داشت که تا آن روز او بارها از آنها استفاده کرده بود، ولی چیزی وجود نداشت تا بتواند با آن از رنگ‌های دنیای واقعی نمونه‌برداری کند. همین مساله ایده‌ای را در ذهن وی شکل داد. او تصمیم گرفته بود دستگاهی بسازد که با آن بتوان از هر رنگی در محیط واقعی نمونه گرفت و مشابه آن را ایجاد کرد.
چالش‌ها
از آنجا که جورج ذاتا یک هنرمند بود از جزئیات فنی دستگاهی که شکل ظاهری آن را در ذهنش ترسیم کرده بود، چیزی سر در نمی‌آورد؛ بنابراین با کمی تحقیق و مطالعه دریافت برای ساخت دستگاهی که در ذهن داشت می‌توانست از قدرت جمع‌سپاری و واگذاری کارها به افراد متخصص استفاده کند.
سرانجام جورج با کمک چند نفر از دوستانش پروژه سواچ میت (SwatchMate) را کلید زد. هر کدام از دوستان وی مهندس و متخصص در زمینه‌ای بودند که برای ساخت و عملی کردن پروژه به آن نیاز بود.
جورج از همان ابتدا در نظر داشت دستگاهی جمع و جور بسازد تا در کیف به هم ریخته هر هنرمندی جا شود تا بتواند به وسیله آن در هر جایی کارش را انجام دهد. محدودیت‌های مالی برای اعضای تیم جوان و کم‌بضاعت جورج اجازه نمی‌داد هر طرحی را عملی کند. از آنجا که قالب‌گیری و ساخت یک قطعه سخت‌افزاری هزینه بالایی داشت و کوچک‌ترین اشتباه و بازسازی هزینه بالاتری برای سازنده در برداشت جورج سعی کرد از تمام توان و تجربه کاریش استفاده کند تا بی‌عیب‌ترین طراحی را ارائه کند. او بارها طراحی‌های مختلف را روی کاغذ امتحان کرد، ولی چون لازم بود قطعات مختلفی که همچون یک دوربین از سطح تصویربرداری می‌کردند کنار یکدیگر قرار بگیرند، درنهایت با دوستانش به این نتیجه رسید که از طرح یک مکعب استفاده کند. طراحی دستگاه به نتیجه رسید، اما سد بزرگی در راه عملی کردن و تولید و ساخت نخستین سواچ میت وجود داشت؛ آنها به پول زیادی نیاز داشتند. جورج بار دیگر به تحقیق مشغول شد و سرانجام دریافت که می‌تواند به سرمایه‌گذاری‌های جمعی تکیه کند. بر همین اساس او به کمک ذوق هنری‌اش رنگ و لعاب خاصی به ایده‌اش بخشیده بود و روی یک سایت گذاشت و توانست در مدت زمان مقرر تقریبا دو برابر آن رقمی که پیش‌بینی کرده بود، جمع‌آوری کند و سراغ سازنده قطعه برود.
آینده
اکنون با گذشت سه سال، جورج و اعضای تیمش توانسته‌اند نمونه‌های آزمایشی از ایده خود بسازند و برای عرضه و فروش نمونه نهایی آماده شوند. طراحی سواچ میت به‌قدری برای همشهری‌های جورج جوان جذاب بود که ایده‌اش توانست جایزه طراحی سال ۲۰۱۳ ملبورن و سیدنی را از آن خود کند.
جورج امیدوار است حداکثر تا چهار ماه آینده بتواند سواچ میت را به دست علاقه‌مندان برساند، گرچه پیش‌فروش آن را از هم‌اکنون آغاز کرده است. او ایده‌اش را از یک نیاز در کار تخصصی اش به دست آورد که اکنون می‌تواند مورد استفاده افراد عادی هم قرار بگیرد.
سواچ میت چیست و چگونه کار می‌کند؟
سواچ میت یک قطعه مکعبی شکل کوچک است که با قرار دادن آن روی هر سطح صاف و پایداری می‌توان رنگ آن را نمونه‌برداری کرد. در سطح خارجی دستگاه یک کلید وجود دارد که با فشردن آن نور از یک لیزر در بخش پایینی به سطح تابانده می‌شود و بازتاب آن با یک آینه به گیرنده‌ای می‌رسد که وظیفه تفکیک، پردازش و تعریف رنگ مورد نظر را به عهده دارد. رنگ شناسایی شده توسط سواچ میت از طریق بلوتوث به تلفن هوشمند یا رایانه ارسال می‌شود. به وسیله داده‌های آن می‌توان رنگ مورد نیاز را در برنامه‌های مختلف طراحی نظیر فتوشاپ به کار گرفت. سواچ میت به گونه‌ای طراحی شده که اگر تلفن فرد همراهش نباشد بتواند تا ۲۰ نوع رنگ مختلف را درون حافظه خود ذخیره‌سازی کند.
سواچ میت می‌تواند ابزار مناسبی برای طراحان و گرافیست‌ها باشد بخصوص زمانی که لازم است از رنگ‌های عوامل طبیعی همچون برگ‌های یک درخت استفاده کنند. از سویی غیر از کاربرد خاص این دستگاه افراد عادی نیز می‌توانند برای نیازهای روزمره خود از آن کمک بگیرند؛ برای نمونه حین خرید لباس برای شخص دیگری می‌توان رنگ حقیقی آن را بدون نیاز به توصیف برای شخص مورد نظر فرستاد تا بخوبی متوجه آن شود.
گزارش از: رامین فتوت
