اخبار مربوط به انتخاب حمید ابوطالبی به عنوان نماینده دائم ایران با این محور که او در جریان اشغال لانه جاسوسی(سفارت آمریکا) در سال 1358دخالت داشته خیلی سریع در صدر اخبار رسانه‌های جریان اصلی غربی قرار گرفت.

اگرچه  آقای ابوطالبی قبلاً در چند کشور اروپایی سفیر بوده است، اما مساله حضور احتمالی او در آمریکا سر و صدا و جنجال برپا کرده است.

تعدادی از سناتورهای ضد ایرانی از جمله چارلز شومر، جان مک کین، تد کروز و رابرت منندز دولت اوباما را به خاطر این موضوع مورد حمله قرار داده و از کاخ سفید و وزارت خارجه خواسته‌اند که برای ابوطالبی ویزای ورود به مقر سازمان ملل صادر نشود.

سنای آمریکا شب گذشته نیز به اتفاق آرا لایحه ممانعت از ورود سفیر ایران در سازمان ملل را به صورت شفاهی و به دلیل دست داشتن در تسخیر لانه جاسوسی را به تصویب رساند.

با اینحال در این لایحه اسمی از فردی آورده نشده است و این وزارت خارجه آمریکا است که تصمیم گیرنده نهایی است.

سناتور کروز از طراحان این لایحه گفت که حمید ابوطالبی در جریان اشغال سفارت آمریکا در تهران در سیزدهم آبان ماه سال 1358 نقش داشته است، بنابراین نباید وارد خاک ایالات متحده شود.

استدلال سناتورها و وزارت خارجه آمریکا درباره جلوگیری از صدور ویزا برای نماینده دائم ایران در سازمان ملل درحالی مطرح می‌شود که ایران و آمریکا از زمان انقلاب اسلامی در سال 1357 هیچگونه رابطه دیپلماتیکی ندارند و حضور یک دیپلمات ایرانی در آمریکا تنها به خاطر انجام امور مربوط به سازمان ملل است و هیچ ارتباطی به روابط 2 کشور نداشته و ندارد؛ بنابراین دولت آمریکا و به ویژه سنای این کشور در جایگاهی نیست که بتواند در انتخاب مقامات ایرانی برای سازمان‌های بین‌المللی تعیین تکلیف کند.

آمریکا و رسانه‌های غربی با درست کردن این جنجال قصد دارند ماجرای گروگانگیری را دوباره مطرح کنند و با مظلوم نمایی و تطهیر گروگان‌های سابق، احساسات افکار عمومی دنیا را تحریک کرده و مجددا ایران را مقصر تمام و کمال این ماجرا معرفی کنند. این درحالیست که ایران همچنان تعطیلی سفارت آمریکا را یکی از نقاط عطف انقلاب اسلامی و تسخیر لانه جاسوسی را نتیجه سیاست‌های نادرست و اشتباه دولتمردان وقت آمریکا می‌داند.

آمریکا در موافقتنامه‌ای که بعد از جنگ جهانی دوم با سازمان ملل متحد به امضا رسانیده است موظف به صدور روادید برای دیپلمات‌های سازمان ملل به عنوان کشور میزبان است و عدم صدور ویزا برای یک دیپلمات که کشورش عضو رسمی سازمان ملل است می‌تواند اقدامی ضدپروتکل‌های جهانی مربوط به حقوق دیپلماتها تلقی شود.

رد صدور ویزا برای حمید ابوطالبی می‌تواند برای دولت آمریکا هزینه‌هایی در بر داشته باشد چرا که تعهد این کشور در قبال سازمان ملل زیر سوال خواهد رفت. همانطور که گفته شد طبق توافقی که آمریکا در سال 1947 امضا کرده باید برای همه اعضای نمایندگی‌های خارجی در سازمان ملل روادید صادر کند.

با این وجود مقامات آمریکایی در گذشته نیز از این روش استفاده کرده اند و چندین بار به هیأت‌هایی که از ایران اعزام شده اند و همچنین برای برخی از نمایندگان ایران ویزا صادر نکرده اند؛ یا برای نماینده ایران برای رفت و آمد در خاک آمریکا محدودیت‌هایی قائل شده‌اند.  این نشان دهنده سوء استفاده کردن آمریکا از موقعیتش به عنوان میزبان مقر سازمان ملل می باشد و بر خلاف قوانین بین المللی است. در همین راستا است که جمهوری اسلامی ایران با انتقاد از عدم بی طرفی آمریکا بعنوان میزبان و عدول در تعهداتش، طرح انتقال مقر سازمان ملل از نیویورک به یک کشور بی طرف را مطرح کرده است.

در این بین باید به موضع انفعالی سازمان ملل به عنوان متولی و میزبان دیپلمات‌های کشورهای جهان نیز اشاره کرد. «فرحان حق» سخنگوی سازمان ملل متحد در واکنش به کارشکنی اخیر آمریکا در اعطای روادید به نماینده جدید کشورمان برای حضور در دفتر ایران در نیویورک، در موضعی انفعالی گفت: این موضوعی دو جانبه میان ایران و آمریکاست و سازمان ملل در این مرحله دخالتی نخواهد داشت. اما باید گفت که این موضوعی دوجانبه بین ایران و سازمان ملل است و ارتباطی با آمریکا ندارد، بنابراین سازمان ملل وظیفه دارد با استفاده از ابزارها و روشهای خود با کارشکنی آمریکائیها علیه ایران مقابله کند.

البته این برای اولین بار نیست که سازمان ملل در انجام وظایف خود به ویژه نسبت به ایران کوتاهی می‌کند و طی سه دهه گذشته بارها این موضوع را به ویژه در جریان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به اثبات رسانیده است.

با این وجود وزارت خارجه آمریکا هنوز موضع قطعی خود را در این زمینه اعلام نکرده است و ترجیح داده فعلا سکوت کند. شاید یکی از اهداف آنها از طرح چنین جنجالی در بحبوحه مذاکرات هسته‌ای اثرگذاری بر این روند باشد.