به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛ کسانی که وبگرد حرفه ای هستند، حتما DNS را بارها دیده و یا شنیده اند. همانطور که در جلسات قبل اشاره کردیم، DNS یک سیستم سلسه‌ مراتبی نام‌گذاری برای کامپیوترها، سرویس‌ ها، و یا هر منبع دیگری که به شبکه اینترنت و یا یک شبکه خصوصی (LAN) متصل بوده، می‌ باشد. وقتی می‌ خواهید وارد وب سایتی شوید، باید نشانی کارساز وب سایت را بدانید. نشانی کارساز وب سایت با نشانی آی ‌پی مشخص می ‌شود. اما به خاطر سختی سپردن نشانی آی ‌پی، می‌ توان به جای نشانی آی ‌پی، از نام‌ های دامنه استفاده کرد. برای هر نشانی آی‌ پی یک نام دامنه در نظر گرفته شده ‌است.

سرويس دهنده DNS در ويندوز ۲۰۰۰ بصورت پويا بوده و شايد استفاده از نام DDNS مناسبت تر باشد. در ويندوز NT 4.0 عمليات بهنگام سازي داده مي بايست بصورت دستي انجام گيرد در صورتيکه در ويندوز ۲۰۰۰ بانک اطلاعاتي مربوطه داراي يک ويژگي جديد بگونه اي است که امکان بهنگام سازي را بصورت پويا انجام خواهد داد. با استفاده از ويژگي فوق اين امکان فراهم خواهد شد که اسامي بصورت پويا در بانک اطلاعاتي مربوطه ثبت و در ادامه رکوردهاي مربوطه در هر يک از Zone هاي مورد حمايت DNS بصورت خودکار بهنگام گردنند. در ويندوز ۲۰۰۰ سرويس دهنده DNS قادر با ارتباط با Active Directory نيز بوده و از اين طريق تسهيلات بمراتب بيشتري ارائه خواهد شد.

بمنظور نصب و پيکربندي مناسب سرويس دهنده DNS مي بايست اطلاعات لازم در اين خصوص را کسب و به سوالاتي نظير ذيل بدرستي پاسخ داد.

مهمترين وظيفه Primary DNS server چيست؟ نسخه اوليه مربوط به DNS Zone file بر روي سرويس دهنده اوليه DNS قرار خواهد گرفت. سرويس دهنده فوق بعنوان Authoritative براي هر يک از دامنه ها ي موجود در Zone file ايفاي وظيفه خواهند کرد.

مهمترين وظيفه Secondray DNS Server چيست؟ سرويس دهنده فوق شامل يک نسخه از بانک اطلاعاتي مربوطه اي است که بر روي Primary ايجاد شده است. در زمان نصب و پيکربندي DNS مي بايست به اين نکته توجه نمود که بدليل جلوگيري از بروز اشکالات ناخواسته بر روي سرويس دهنده اصلي مي بايست حتما اقدام به ايجاد يک سرويس دهنده ثانويه نيز نمود.

Caching-only Server چيست و چرا به وجود حداقل يکي از آنها نياز خواهيم داشت؟ اين نوع سرويس دهنده شامل اطلاعاتي در رابطه با هر يک از Zone ها نبوده و صرفا اطلاعات مربوط به ماحصل درخواست هاي قبلي از سرويس دهنده را در خود ذخيره خواهد کرد.

وظيفه يک سرويس دهنده Forwarder و يا Slave چيست؟ سرويس دهنده اي از اين نوع مسئول دريافت درخواست هاي ارسالي توسط ساير سرويس دهنده هاي DNS است. اين نوع سرويس دهنده ها بمنظور حفاطت سرويس دهنده داخلي DNS از دستيابي توسط کاربران اينترنت نيز ممانعت خواهد کرد. سرويس دهنده هاي Slave نوع خاصي از سرويس دهنده هاي Forwarder بوده که بنوعي مسئوليت برطرف کردن مشکل نام و آدرس بر روي خودشان به آنان واگذار نگرديده است.

با اينکه با وجود سرويس دهنده DNS ضرورتي بر استفاده از سرويس دهنده WINS احساس نخواهد شد ولي با علم به اين موضوع که هنوز اسامي اختصاص يافته به کامپيوترها و ساير منابع در يک شبکه کامپيوتري تابع NetBIOS است شرکت مايکروسافت نه تنها آن را از گردونه خارج ننموده است بلکه در ويندوز ۲۰۰۰ تغييراتي را نيز در آن انجام داده است. اضافه کردن مجموعه برنامه هاي خط دستوري براي مديريت و راهبري، تغيير در ساختار بانک اطلاعاتي مربوطه و.. نمونه هائي از تغييرات جديد بوجود آمده مي باشند.

دستيابي از راه دور يکي ديگر از عناصر اساسي در ايجاد زير ساخت منطقي در يک شبکه کامپيوتري است. امروزه دستيابي به يک شبکه و از راه دور بعنوان يک نياز اساسي مطرح است. مثلا اغلب کاربران خانگي و يا ادارات کوچک جهت دستيابي به اينترنت از مدل فوق استفاده مي نمايند. در اين روش کاربران با بخدمت گرفتن يکدستگاه مودم و با استفاده از خطوط تلفن قادر به ايجاد ارتباط با يک سرويس دهنده از راه دور خواهند بود. ويندوز ۲۰۰۰ روش ديگري نيز جهت دستيابي از راه دور را از طريق VPN)Virtual Private Network) ارائه نموده است. در چنين مواردي کاربران قادر به انجام هر نوع عمليات خواهند بود. ( مشابه حالتيکه کاربران از طريق کابل به شبکه متصل باشند) برنامه RRAS)Routing and Remote Access Services) در ويندوز ۲۰۰۰ ابزاري قدرتمندي در اين راستا بوده که امکان دستيابي به شبکه از راه دور را براي کاربران فراهم خواهد ساخت. براي دستيابي به يک شبکه از راه دور مي بايست از پروتکل هاي مربوطه نظير پروتکل هاي استفاده شده در محيط LAN استفاده نمود.  TCP/IP, IPX/SPX,NetBEUI نمونه هائي از اين نوع پروتکل ها بوده که عمدتا در لايه حمل ايفاي وظيفه مي نمايند. در زمان استفاده از سرويس فوق (RAS) مي بايست از پروتکل ديگر که در سطح لايه Data Link ايفاي وظيفه مي نمايد نيز استفاده گردد. پروتکل فوق مسئوليت بخش WAN ارتباط را برعهده خواهد گرفت. ويندوز ۲۰۰۰ از دو نوع عمده پروتکل هاي که اغلب Line Protocol نيز ناميده مي شوند استفاده مي کند.

 از پروتکل فوق هم سرويس گيرندگان و هم سرويس دهندگان استفاده خواهند کرد .(RAS Client & RAS server) پروتکل فوق رايج ترين پروتکل در نوع خود بوده که داراي امکانات از قبيل رمزنمودن ، فشرده سازي و اختصاص پوياي آدرس هاي IP است.

SLIP)Serial Line Interface Protocol) يکي ديگر از پروتکل هاي قديمي در اين زمينه بوده که رمزنمودن و فشرده سازي را حمايت نکرده و آدرس هاي IP مي بايست بصورت دستي و ايستا تخصيص يابند. پروتکل فوق صرفا بر روي کامپيوترهاي سرويس گيرنده نصب شده و امروزه اغلب براي ارتباط با سرويس دهندگاني که از سيستم عامل يونيکس استفاده مي نمايند مورد توجه است.

روتينگ به مجموعه فرآيندهائي اطلاق مي گردد که باعث مسيريابي و هدايت ترافيک موجود بين يک شبکه و ساير شبکه ها مي گردد. پس از پيکربندي کامپيوتري که مي بايست عمليات روتينگ را انجام دهد امکان دريافت بسته هاي اطلاعاتي و ارسال آنها به مقاصد مناسب فراهم خواهد شد. در چنين حالتي امکان مسيريابي از طريق چندين روتر وجود خواهد داشت . مسافت طي شده از يک روتر به روتر ديگر hope ناميده مي شود. در هر روتر آدرس IP مقصد با اطلاعات موجود در جدول روتينگ مقايسه شده و بهترين مسير براي حرکت بسته اطلاعاتي و طي کمترين ميزان hope در نظر گرفته خواهد شد.

مسيريابي سريع و با کارآئي و ضريب اعتماد بالا از مهمترين عوامل موفقيت در شبکه هاي بزرگ محسوب شده و حتي اين مسئله بخوبي در اينترنت نيز براي کاربران ملموس است. عمليات روتينگ مي تواند توسط دستگاههاي اختصاصي خاصي با نام روتر و يا توسط کامپيوتري که از سيستم عاملي با قابليت IP Forwarding نيز استفاده گردد، محقق خواهد شد. ويندوز ۲۰۰۰ بعنوان يک IP Router نيز مي تواند در نظر گرفته شده و مراحل تنظيم و پيکربندي آن انجام گيرد. از واژه Gateway نيز براي مراجعه به يک روتر نيز استفاده مي گردد. در چنين مواردي Gateway بعنوان نقطه خروج بسته هاي اطلاعاتي از يک شبکه و دريافت آنان توسط شبکه ديگر مطرح خواهد بود. هر کارت شبکه قادر است که در هر لحظه داراي يک Gateway فعال باشد. بمنظور پيشگيري از خطاء در ويندوز ۲۰۰۰ مي توان براي يک کارت شبکه بيش از يک Gateway را تعريف که صرفا يکي از آنها در هر لحظه فعال و قابل استفاده خواهد بود. از واژه Gateway در موارد ديگري نيز استفاده مي گردد. در موارديکه هدف ترجمه بين پروتکل هاو اتصال بين چندين شبکه با نوع هاي متفاوتي است مثلا اتصال يک کامپيوتر شخصي با سيستم عامل ويندوز به يک سيستم Mainframe )SNA Gateway) و يا به يک شبکه مبتني بر نت ور (Gateway Services for Netware) .

در روتينگ ايستا ايجاد يک جدول روتينگ بصورت دستي و توسط مديريت شبکه مي بايست انجام گيرد.برنامه ROUTE داراي امکانات گسترده اي در اين زمينه بوده و با استفاده از سويئچ هاي مربوط به آن مي توان نسبت به ايجاد ويرايش جدول روتينگ اقدام نمود.

در روش فوق با استفاده ازبرخي پروتکل هاي روتينگ نظير RIP(Routing Information Protocol) و ... روترها خود با يکديگر مرتبط و بصورت پويا اقدام به ويرايش جداول روتينگ خود خواهند کرد. در فرآيند فوق عوامل انساني دخالت نخواهند داشت. ويندوز ۲۰۰۰ از پروتکل هاي زير براي روتينگ استفاده مي کند.

RIPv1

RIPv2

OSPF)Open Shortest Path First)

پروتکل RIP بعنوان يک Distance vector protocol مطرح بوده و داراي حداکثر طولي به اندازه پانزده hope است . در صورتيکه يک بسته اطلاعاتي به بيش از پانزده روتر جهت رسيدن به مقصد خود نياز داشته باشد، پروتکل RIP اعلان خواهد کرد که مقصد غيرقابل دستيابي است. اين نوع پروتکل ها اغلب برا ي استفاده درشبکه هاي با ابعاد متوسط توصيه شده و براي شبکه هاي بسيار بزرگ توصيه نمي گردد.

پروتکل OSPF بعنوان يک Link state protocols مطرح است. اين نوع از پروتکل شبکه را Map و بانک اطلاعاتي Mape شده را در زمان بروز هر نوع تغييراتي در شبکه بهنگام خواهد کرد.کارآئي اين نوع پروتکل ها در مقايسه با نوع قبل بمراتب بيشتر بوده ولي در مقابل داراي پيچيدگي بيشتري خواهند بود.

پيکربندي روتينگ استاتيک و پويا در ويندوز ۲۰۰۰ از طريق کنسول Remote Access management انجام خواهد شد.