وی تصریح کرد: در سنگ‌های معدنی عموما عناصر پلاتین و پالادیوم همزمان در کنار عنصر طلا حضور دارند. از طرفی توانایی جذب یون‌های طلا در جاذب نانوحفره سیلیکایی با پوشش پلیمری، نسبت به پلیمر توده‌ای بالاتر است. از این اطلاعات می‌توان نتیجه گرفت که وقتی پلیمر از حالت توده‌ای به حالت نانو تبدیل می‌شود، کارایی آن فوق‌العاده افزایش می‌یابد.

محقق طرح خاطرنشان کرد: نتایج به دست آمده نشان داد که نانوحفره‌های تولید شده جاذب‌های مناسبی برای استخراج و پیش تغلیظ مقادیر خیلی کم ترکیبات طلا هستند و گزینش‌پذیری آنها برای جذب طلا نسبت به پالادیوم و پلاتین بالاتر است.

وی افزود: قیمت بالای طلا، غلظت پایین آن در نمونه‌های واقعی و نیز حضور عناصر دیگری نظیر پالادیوم و پلاتین به همراه طلا در سنگ‌های معدنی، بهره‌گیری از روش‌هایی با حد تشخیص پایین، انتخاب‌پذیری و حساسیت بالا جهت استخراج این فلز گران‌بها، اهمیت این نتایج را دوچندان می‌کند.

ابراهیم زاده با بیان این که روش استفاده شده در این تحقیق از دیدگاه اقتصادی بسیار مقرون به صرفه است، تاکید کرد: با توجه به اینکه روش به کار رفته در این پژوهش یک روش سبز است، با تکیه بر آن می‌توان از ایجاد آلودگی‌های زیست محیطی جلوگیری کرد. همچنین با توجه به هزینه پایین این روش می‌توان از این جاذب برای استخراج طلا از سنگ‌های معدن با عیار کم طلا که با روش‌های دیگر اقتصادی نیست، استفاده کرد.

وی تصریح کرد: در راستای این هدف، پس از تولید جاذب، با استفاده از روش‌های طیف‌سنجی مادون قرمز، پراش اشعه ایکس، آنالیز عنصری، آنالیز حرارتی و میکروسکوپ الکترونی عبوری مورد ‌شناسایی قرار گرفت. همچنین برای اندازه‌گیری مقدار طلای استخراج شده از دستگاه طیف‌سنجی جذب اتمی شعله‌ای استفاده شد. سپس پارامترهای موثر بر این فرایند نظیر pH، سرعت عبور نمونه یا زمان جذب، نوع حلال شوینده، غلظت، حجم و سرعت جریان شوینده و نیز زمان شستشو بهینه‌یابی شد.

نتایج این کار تحقیقاتی که توسط دکتر حمیرا ابراهیم‌زاده و همکاران وی صورت گرفته، در مجله Microchimica Acta منتشر شده است.