راهکارهای کنار آمدن با حوادث تلخ
سوانح و حوادث جز جدایی‌ناپذیر از زندگی انسان‌ها هستند اما وقوع برخی اتفاقات و حوادث باعث می‌شود تا زندگی یک فرد از هم پاشیده شود، اما آنچه مسلم است این که وقوع یک سانحه یا حادثه نباید باعث شود تا فرد تا پایان عمر از روال عادی زندگی خارج شود.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، فرد باید بتواند با کنار آمدن با مشکلاتی که در زندگی با آن مواجه می‌شود پس از مدتی به زندگی عادی خود ادامه دهد. محمد حاجیان، روانشناس در گفت‌وگو با «حمایت» در این باره توضیح می‌دهد.
تصادفات و سوانح که بعضا منجر به بروز مشکلاتی برای افراد می‌شوند چه تاثیراتی بر افراد دارد؟
کسانی که در رانندگی دچار تصادف می‌شوند تا چند وقت بعد از روز حادثه احساس ترس دارند به طوری که شب‌ها نمی‌توانند به راحتی بخوابند و صحنه تصادف بارها برایشان مرور می‌شود.
بسته به شدت تصادف و آسیب‌های وارد شده وقوع این حالت تا یک هفته بعد از تصادف طبیعی است که به مرور نیز کاهش می‌یابد.
این حالت به طور معمول پس از دو ماه به فراموشی سپرده می‌شود؛ اما اگر مواردی مثل بی‌خوابی‌های شبانه ادامه یابد باید برای رفع آن به روان‌پزشک برای دارودرمانی یا روان درمانی مراجعه کرد.
افرادی هستند که بر اثر تصادف قطع عضو می‌شوند، این افراد چگونه باید با این مشکل کنار بیایند؟
آنچه مسلم است این که باید اصل اتفاق را سریع‌تر پذیرفت. اما بسیاری از افراد به جای پذیرش رویداد درصدد انکار برمی‌آیند به طوری که این موضوع موجب افزایش غم و ناراحتی روحی روانی در آن‌ها خواهد شد. این افراد باید به جای غصه خوردن برای از دست دادم عضو باید هر چه سریع‌تر به جامعه بازگردند و از حضور در جمع واهمه نداشته باشید. معاشرت با دوستان و حضور در اجتماع یکی از راه‌های فراموش کردن غم است.
این افراد باید سعی کنند با کسانی دچار قطع عضو شده اما زندگی موفقی دارند آشنا شده و معاشرت کنند تا از تجربه آنان در زندگی خود بهره ببرند. ادامه تحصیل و فعالیت‌های آموزشی، پیدا کردن توانایی‌ها و پرورش آن‌ها به جای تنها ماندن کمک موثری برای این افراد است.
گاهی برخی تصادفات منجر به مرگ می‌شود، در این گونه مواقع باید چه رفتارهایی با اطرافیان فرد متوفی داشت؟
مرگ اتفاقی ناگوار است که ممکن است برای همه افراد رخ دهد بنابراین باید سعی کنیم موضوع را بپذیریم. در مرحله بعدی بازگشت به فعالیت‌های روزانه است که در این میان ورزش منظم یکی از راهکارهایی است که برای فراموش کردن مرگ عزیزان توصیه می‌شود، قطع کردن ارتباط با محیط اطراف باعث می‌شود تا فرد احساس تنهایی و در نتیجه افسردگی کند. البته نکته مهم ابراز حرف‌ها و عقاید به دیگران است.
فرد داغدیده را باید تشویق کرد تا برای دیگران صحبت کند و حتی از دلتنگی‌هایش برای عزیز از دست رفته‌اش بگوید. برخی‌ها به خصوص آقایان سعی می‌کنند تا گریه نکنند اما باید بدانند که گریه کردن یکی از راه‌های تخلیه شدن روانی است و می‌تواند به پذیرش غم‌ها کمک کند.
اطرافیان چه کمکی می‌توانند به فرد بکنند؟
فرد آسیب دیده باید به این نکته توجه کند که نباید توقع زیادی از اطرافیانش داشته باشد اما اطرافیان نیز باید سعی کنند تا فرد را تنها نگذارند تا وی با رویداد ایجاد شده کنار بیاید. اطرافیان باید شنونده خوبی برای فرد باشند تا به فرد کمک کنند به تدریج غم را برای خود حل و فصل کند.
می‌توانند با ایجاد سرگرمی یا صحبت‌های مختلف فرد را مشغول کنند. باید توجه داشت که تا زمان بهبودی از مکان‌ها و افرادی که باعث به خاطر آوردن حادثه می‌شوند باید دوری کرد.
سوگوار بودن چه مدت بعد از حادثه، طبیعی است؟
برای کنار آمدن با یک رویداد تلخ باید مدت زمانی بگذرد. در این میان زنان دیرتر از مردان به زندگی عادی خود باز می‌گردند به طوری که ممکن است با گذشت حدود یک سال هنوز هم سوگوارانه برای فرد یا اتفاقی که افتاده است گریه کنند.
در این هنگام باید به پزشک مراجعه کرد تا فرد به مرز افسردگی پیش نرود؛ زیرا کسانی که به سمت افسردگی پیش می‌روند ممکن است تا مرز خودکشی نیز پیش روند.
ایمان چقدر می‌تواند در پذیرش مرگ افراد موثر باشد؟
ایمان به خدا می‌تواند به عنوان یک عنصر مهم در پذیرش غم‌ها موثر باشد بنابراین تحقیقات روانشناسان نشان داده است کسانی که توکل بیشتری به خدا دارند بهتر می‌توانند با حوادث کنار بیایند.
تصادفات و سوانح که بعضا منجر به بروز مشکلاتی برای افراد می‌شوند چه تاثیراتی بر افراد دارد؟
کسانی که در رانندگی دچار تصادف می‌شوند تا چند وقت بعد از روز حادثه احساس ترس دارند به طوری که شب‌ها نمی‌توانند به راحتی بخوابند و صحنه تصادف بارها برایشان مرور می‌شود.
بسته به شدت تصادف و آسیب‌های وارد شده وقوع این حالت تا یک هفته بعد از تصادف طبیعی است که به مرور نیز کاهش می‌یابد.
این حالت به طور معمول پس از دو ماه به فراموشی سپرده می‌شود؛ اما اگر مواردی مثل بی‌خوابی‌های شبانه ادامه یابد باید برای رفع آن به روان‌پزشک برای دارودرمانی یا روان درمانی مراجعه کرد.
افرادی هستند که بر اثر تصادف قطع عضو می‌شوند، این افراد چگونه باید با این مشکل کنار بیایند؟
آنچه مسلم است این که باید اصل اتفاق را سریع‌تر پذیرفت. اما بسیاری از افراد به جای پذیرش رویداد درصدد انکار برمی‌آیند به طوری که این موضوع موجب افزایش غم و ناراحتی روحی روانی در آن‌ها خواهد شد. این افراد باید به جای غصه خوردن برای از دست دادم عضو باید هر چه سریع‌تر به جامعه بازگردند و از حضور در جمع واهمه نداشته باشید. معاشرت با دوستان و حضور در اجتماع یکی از راه‌های فراموش کردن غم است.
این افراد باید سعی کنند با کسانی دچار قطع عضو شده اما زندگی موفقی دارند آشنا شده و معاشرت کنند تا از تجربه آنان در زندگی خود بهره ببرند. ادامه تحصیل و فعالیت‌های آموزشی، پیدا کردن توانایی‌ها و پرورش آن‌ها به جای تنها ماندن کمک موثری برای این افراد است.
گاهی برخی تصادفات منجر به مرگ می‌شود، در این گونه مواقع باید چه رفتارهایی با اطرافیان فرد متوفی داشت؟
مرگ اتفاقی ناگوار است که ممکن است برای همه افراد رخ دهد بنابراین باید سعی کنیم موضوع را بپذیریم. در مرحله بعدی بازگشت به فعالیت‌های روزانه است که در این میان ورزش منظم یکی از راهکارهایی است که برای فراموش کردن مرگ عزیزان توصیه می‌شود، قطع کردن ارتباط با محیط اطراف باعث می‌شود تا فرد احساس تنهایی و در نتیجه افسردگی کند. البته نکته مهم ابراز حرف‌ها و عقاید به دیگران است.
فرد داغدیده را باید تشویق کرد تا برای دیگران صحبت کند و حتی از دلتنگی‌هایش برای عزیز از دست رفته‌اش بگوید. برخی‌ها به خصوص آقایان سعی می‌کنند تا گریه نکنند اما باید بدانند که گریه کردن یکی از راه‌های تخلیه شدن روانی است و می‌تواند به پذیرش غم‌ها کمک کند.
اطرافیان چه کمکی می‌توانند به فرد بکنند؟
فرد آسیب دیده باید به این نکته توجه کند که نباید توقع زیادی از اطرافیانش داشته باشد اما اطرافیان نیز باید سعی کنند تا فرد را تنها نگذارند تا وی با رویداد ایجاد شده کنار بیاید. اطرافیان باید شنونده خوبی برای فرد باشند تا به فرد کمک کنند به تدریج غم را برای خود حل و فصل کند.
می‌توانند با ایجاد سرگرمی یا صحبت‌های مختلف فرد را مشغول کنند. باید توجه داشت که تا زمان بهبودی از مکان‌ها و افرادی که باعث به خاطر آوردن حادثه می‌شوند باید دوری کرد.
سوگوار بودن چه مدت بعد از حادثه، طبیعی است؟
برای کنار آمدن با یک رویداد تلخ باید مدت زمانی بگذرد. در این میان زنان دیرتر از مردان به زندگی عادی خود باز می‌گردند به طوری که ممکن است با گذشت حدود یک سال هنوز هم سوگوارانه برای فرد یا اتفاقی که افتاده است گریه کنند.
در این هنگام باید به پزشک مراجعه کرد تا فرد به مرز افسردگی پیش نرود؛ زیرا کسانی که به سمت افسردگی پیش می‌روند ممکن است تا مرز خودکشی نیز پیش روند.
ایمان چقدر می‌تواند در پذیرش مرگ افراد موثر باشد؟
ایمان به خدا می‌تواند به عنوان یک عنصر مهم در پذیرش غم‌ها موثر باشد بنابراین تحقیقات روانشناسان نشان داده است کسانی که توکل بیشتری به خدا دارند بهتر می‌توانند با حوادث کنار بیایند.
