محققان موسسه علوم شناختی در برون (Bron) فرانسه در تحقیقات اخیر خود دریافته‌اند، عادت فرو بردن اجسام مختلف به داخل دهان از بدو تولد با نوزاد همراه بوده و لزوما یک رفتار نادرست محسوب نمی‌شود، بلکه یک مکانیسم ذاتی برای بقا و حفظ حیات کودک است.

برای بررسی این خصوصیت ذاتی، محققان 26 بیمار که تحت عمل جراحی مغز قرار گرفته بودند را مورد بررسی قرار دادند؛ با تحریک مناطقی از مغز، محققان توانستند بصورت ناخودآگاه 9 بیمار را وادار به حرکت دادن دست به سمت دهان کنند.

این رفتار در یک منطقه مشخص از مغز هر فرد برنامه‌ریزی می‌شود و به احتمال زیاد این توانایی پیش از تولد در مغز شکل می‌گیرد.

اگر توانایی بردن اجسام به سمت دهان یک مهارت قابل یادگیری بود، باید مناطق مختلف مغز در ایفای آن نقش داشتند، درحالیکه این رفتار در همه افراد تنها در بخش خاصی از مغز انجام می‌شود.

حتی جنین در رحم مادر نیز تمایل به مکیدن شست خود دارد و این حرکت یک رفتار پیشرو برای قرار دادن غذا درون دهان و حفظ بقا محسوب می‌شود.