امنیت عاطفی را برای کودکان بی‌سرپرست فراهم کنیم
بلوغ در کودکان بی‌سرپرست بسیار حساس‌تر از کودکانی است که والد دارند.
فاطمه نوری کارشناس اصلاح رفتار در زمینه بلوغ عاطفی کودکان بی سرپرست در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: عاطفه نوعی میل است که جهت آن به سوی غیر است.
روان‌شناسان بلوغ عاطفی را توانایی افراد برای پذیرش اشخاص و مسائل به همان شکلی که هستند تعریف می‌کنند. کودکانی که با هر دو والدین خود نیز زندگی می‌کنند در هنگام بلوغ، به خصوص بلوغ عاطفی دچار هیجانات مثبت و منفی می‌شوند.
وی ادامه داد: این نکته در کودکان بی‌سرپرست بیشتر مشهود است.کودکان بی‌سرپرستی که هر دو والدین خود را از دست داده‌اند و به همراه خواهر و برادر و اقوام زندگی می‌کنند، در دوران شکل‌گیری بلوغ عاطفی برای امرار معاش در بازار و یا محیط بیرون مشغول به کار شده و با جریاناتی که در جامعه هست روبه‌رو می‌شوند که در رشد آنان مؤثر است.
نوری تأکید کرد: البته این دسته از کودکان نسبت به کودکانی که تنها زندگی می‌کنند، رشد عاطفی بهتری دارند، زیرا محیطی که درآن به استراحت می‌پردازند از امنیت نسبی برخوردار است و باید ذکر کرد که امنیت اولین شرط رشد است.
وی ادامه داد: کودکانی که به صورت انفرادی زندگی می‌کنند برای اینکه به امنیت نسبی برسند همراه با گروه‌هایی که در جامعه به صورت دسته‌جمعی کار می‌کنند، می‌پیوندند و در بیشتر مواقع جزء گروه‌های بزهکار قرار می‌گیرند. ناقص بودن رشد عاطفی عقده‌هایی را در کودک ایجاد می‌کند که در هنگام رسیدن به یک سری توانایی‌‌ها به تخلیه آنها دست زده و ایجاد ناهنجاری در جامعه می‌کند.
نوری در رابطه به کمبودهای کودکان بی‌سرپرست بیان داشت: کمبودهای عاطفی باعث عقده‌هایی در فرد می‌شود. عدم توجه عاطفی اطرافیان، عدم توجه به هیجانات و خواسته‌های این کودکان، عدم حمایت مالی از جانب شخص خاص مثل پدر یا مادر و در واقع هر مسئله‌ای که باعث شود کودک بی‌سرپرست خود را جدای از جامعه احساس کند، کمبودهای عاطفی در پی دارد.
این کارشناس در خصوص خطرات ناشی از این کمبودها اظهار داشت: این کودکان به خاطر بی پناه بودن مورد خشم و در بعضی مواقع اعتماد می‌کنند، نوجوانانی که در دسته دوستان خود به اعتیاد روی می‌آورند از این دسته هستند.
وی تصریح کرد: کودکانی که در رشد عاطفی خود دچار مشکل هستند، امکان دارد، در آینده از سنگدل‌ترین مردم جامعه باشند، زیرا می‌خواهند تمام خواسته‌های کودکی خود را به دست آورند. این کودکان، چه در کودکی، چه در نوجوانی و یا جوانی از جامعه فراری هستند، به خاطر اینکه در زمان شکل‌گیری شخصیت این افراد، خاطره خوبی از مردم جامعه ندارند و عده‌ای دوست دارند انتقام بگیرند.
انتهای پیام/
روان‌شناسان بلوغ عاطفی را توانایی افراد برای پذیرش اشخاص و مسائل به همان شکلی که هستند تعریف می‌کنند. کودکانی که با هر دو والدین خود نیز زندگی می‌کنند در هنگام بلوغ، به خصوص بلوغ عاطفی دچار هیجانات مثبت و منفی می‌شوند.
وی ادامه داد: این نکته در کودکان بی‌سرپرست بیشتر مشهود است.کودکان بی‌سرپرستی که هر دو والدین خود را از دست داده‌اند و به همراه خواهر و برادر و اقوام زندگی می‌کنند، در دوران شکل‌گیری بلوغ عاطفی برای امرار معاش در بازار و یا محیط بیرون مشغول به کار شده و با جریاناتی که در جامعه هست روبه‌رو می‌شوند که در رشد آنان مؤثر است.
نوری تأکید کرد: البته این دسته از کودکان نسبت به کودکانی که تنها زندگی می‌کنند، رشد عاطفی بهتری دارند، زیرا محیطی که درآن به استراحت می‌پردازند از امنیت نسبی برخوردار است و باید ذکر کرد که امنیت اولین شرط رشد است.
وی ادامه داد: کودکانی که به صورت انفرادی زندگی می‌کنند برای اینکه به امنیت نسبی برسند همراه با گروه‌هایی که در جامعه به صورت دسته‌جمعی کار می‌کنند، می‌پیوندند و در بیشتر مواقع جزء گروه‌های بزهکار قرار می‌گیرند. ناقص بودن رشد عاطفی عقده‌هایی را در کودک ایجاد می‌کند که در هنگام رسیدن به یک سری توانایی‌‌ها به تخلیه آنها دست زده و ایجاد ناهنجاری در جامعه می‌کند.
نوری در رابطه به کمبودهای کودکان بی‌سرپرست بیان داشت: کمبودهای عاطفی باعث عقده‌هایی در فرد می‌شود. عدم توجه عاطفی اطرافیان، عدم توجه به هیجانات و خواسته‌های این کودکان، عدم حمایت مالی از جانب شخص خاص مثل پدر یا مادر و در واقع هر مسئله‌ای که باعث شود کودک بی‌سرپرست خود را جدای از جامعه احساس کند، کمبودهای عاطفی در پی دارد.
این کارشناس در خصوص خطرات ناشی از این کمبودها اظهار داشت: این کودکان به خاطر بی پناه بودن مورد خشم و در بعضی مواقع اعتماد می‌کنند، نوجوانانی که در دسته دوستان خود به اعتیاد روی می‌آورند از این دسته هستند.
وی تصریح کرد: کودکانی که در رشد عاطفی خود دچار مشکل هستند، امکان دارد، در آینده از سنگدل‌ترین مردم جامعه باشند، زیرا می‌خواهند تمام خواسته‌های کودکی خود را به دست آورند. این کودکان، چه در کودکی، چه در نوجوانی و یا جوانی از جامعه فراری هستند، به خاطر اینکه در زمان شکل‌گیری شخصیت این افراد، خاطره خوبی از مردم جامعه ندارند و عده‌ای دوست دارند انتقام بگیرند.
انتهای پیام/
