به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، با آغاز بهار و بیدار شدن طبیعت و پس از دوازده روز جشن و سرور در سیزدهمین روز از ماه فروردین همه به کوه و دشت می‌روند و به اصطلاح سیزده خود را به در می‌کنند و یک روز کامل را با خانواده در کنار طبیعت می‌گذرانند به امید اینکه در سراسر سالی که در پیش دارند شاداب و سرحال باشند.
 
بنابراین گزارش: فرهنگ اساطیر برای رسم‌های سیزده بدر معنی‌های تمثیلی آورده به گونه‌ای که شادی و خنده در این روز به معنی فرو ریختن اندیشه‌های تیره و پلید، روبوسی نماد آشتی، خوردن غذا در دشت،‌ به آب افکندن سبزه‌های تازه رسته نشانه هدیه به ایزد آب یا ناهید گره زدن سبزه برای باز شدن بخت تمثیلی برای پیوند زن و مردم برای تسلسل نسل‌ها و رسم اجرای انواع مسابقه به ویژه اسب دوانی یادآور کشمکش ایزد باران و در خشک‌سالی است.
 
یکی از کارهای روز سیزده‌بدر علف گره زدن بوده که در مورد سابقه این رسم می‌گویند که مربوط به فرزندان کیومرث یعنی اولین زوج یا اولین پدر و مادر امشیه و مشیانه است که روز 13 فروردین برای اولین بار در جهان با هم ازدواج نمودند. زرتشتیان معتقدند چون این دو با هم ازدواج کردند دو شاخه «مورد» را گره زدند و پایه‌ ازدواج خود را بنا نهادند و از آن زمان به بعد این رسم معمول گردید.
 
این رسم از زمان کیانیان تقریبا متروک شد ولی در زمان هخامنشیان دوباره مشروع شده و تا امروز باقی مانده است.
 
هیچ سندی وجود ندارد که مردم نسل‌های پیشین از نحسی سیزده سخن گفته باشند شاید از آنجایی که درباره این روز آگاهی کمتری وجود داشته در یکی دو قرن اخیر شاید به دلیل اینکه عدد 13 در بعضی ادیان و فرهنگ‌ها نحس دانسته می‌َشود در ایران نیز این برداشت بی پایه و اساس را به سیزده‌بدر اضافه کرده‌اند.
 
گزارش از: ریحانه جمشیدی