به گزارش حوزه سینمای جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از توتال فیلم؛

بهترین لحظه: بعد از آنکه اسکار سال گذشته با مجری‌گری "سث مک‌فارلانس" و سرو صدایی که بعد از آن به پا کرد،" الن دی‌جنرس" انتخاب خوبی برای اجرای مراسم اسکار امسال بود.

اما باز هم با مراقبت تمام به فکر خرابکاری‌هایی بود.

یکی از بهترین لحظاتی که او خلق کرد، زمانی بود که می‌خواست برنامه را شروع کند و به "لیزا مینلی" به خاطربازی‌اش تبریک گفت.

البته " لیزا مینلی" در نقش خودش در زندگی واقعی‌اش در مراسم اسکار حضور یافته بود.

"دی‌جنرس" با چند کنایه شوخی‌آمیز دیگر زیاده‌روی کرد، مثلا وقتی که گفت:"دیگر باید برنامه را شروع کنیم. شب پر هیجانی خواهد بود. هر اتفاقی ممکن است بیفتد مثلا امکان شماره یک:"دوازده سال بردگی" برنده بهترین فیلم شود. امکان شماره دو:همه‌ی ما نژادپرستیم و حالا خانم‌ها و آقایان،آنا هاتاوی اولین اهداکننده جایزه که سفیدپوست هم هست را تشویق کنید.

بدترین لحظه:شوخی‌های بی‌مزه "جیم کری"

در سال‌های اخیر "جیم کری" را در نقش‌های مختلفی دیده‌ایم. او گاهی در نقش‌هایش تکه‌ای از یخی که زیر آب مانده را رو می‌کند. وقتی هم نوبت به سخنرانی در اسکار می‌رسد برای او فرصتی می‌شود تا شعر مسخره‌ای برای " بروس درن" بخواند که ادا و شکلک هم جزو محتویاتش بود.

بهترین لحظه: "فارل ویلیامز" برنده بهترین موسیقی متن نبود اما وقتی ترانه "خوشحال" را اجرا می‌کرد همه خوشحال بودند از جمله "مریل استریپ".

بهترین لحظه:عکس دو نفره "الن دی‌جنرس" و " برادلی کوپر"

وقتی "الن دی‌جنرس" تصمیم گرفت رکورد پربازدیدترین عکس اسکار را بشکند و از خودش و "برادلی کوپر" عکس بگیرد  همه خواستند دردوربین او جا بگیرند و عکس دونفره به عکس دسته جمعی تبدیل شد.

"دی جنرس" هنگام انتشار این عکس در صفحه اجتماعی اش نوسته: " اگر دست‌های برادلی بلندتر بود آدمهای بیشتری در عکس جا می‌شدند."

بهترین لحظه:ستایش "بیل موری" از "هارولد رامیس"

اجراهای "بیل موری" روی صحنه ارزشمند و دیدنی هستند. اما وقتی اسم "هارولد رامیس" کارگردان "روز دوم فوریه" و "شکارچیان روح" را هنگام اهدای جایزه بسیار لذتبخش بود.

بهترین لحظه:صحبت‌های پر احساس لوپیتا نیونگ

همه ما حدس می‌زدیم لوپیتا برای بازی تکاندهنده‌اش در "دوازده سال بردگی" برنده جایزه شود اما هیچ‌گاه فکر نمی‌کردیم صحبت‌های او هنگام دریافت تندیس اسکار این‌قدر پراحساس باشد.

 او گفت: "هرگز خیال نمی‌کردم این خوشی و شادی که همکنون در زندگیم دارم را مدیون دردهای یک انسان باشم.می‌خواهم سلامی کنم به روح "پتسی" به خاطر راهنمایی‌های ارزشمندش و همچنین سلامی به روح "سالومون" واز او تشکر می‌کنم که داستان "پتسی" و خودش را برای ما روایت کرده است. وقتی به این تندیس زرین نگاه می‌کنم یادم می‌افتد که مهم نیست از کجا آمده‌ای یا اهل کجا هستی مهم این است که آرزوهای تو دست یافتنی‌اند. متشکرم."

صحبت‌های او صحبت‌هایی بود در خور یک ستاره و مطمئنا رای‌دهندگان از رای دادن به او خوشحال شدند.

بدترین لحظه:صحبتهای "آلفونسو کارون" قطع شد.

اصلا مشخص نشد "کارون" سلام کرد یا خداحافظی؟ هنگام دریافت جایزه برای بهترین تدوین صحبتهای "کارون" با پخش موسیقی قطع شد. از آکادمیاسکار انتظار چنین اشتباهی نمی‌رفت.

بهترین لحظه:"جاذبه" بزرگترین برنده

وقتی  عوامل " جاذبه " با هفت جایزه به خانه بازگشتند و نام بزرگترین برنده را از آن خود کردند.

مطمئنا "آلفونسو" نتوانست احساساتش را بیان کند اما برنده شدن در بخش‌های بهترین کارگردانی،بهترین جلوه‌های ویژه،فیلمبرداری،تدوین،صداگذاری،میکس صدا به او کمک کرد در مورد این موضوع ناراحت نباشد.

بدترین لحظه:"جان تروالتا" و خواندن اسم "ایدینا منزل"

چون تا به حال روی صحنه آکادمی اسکار اجرا نداشته‌ایم نمی‌توانیم درباره سخت بودن یا آسان بودنش نظر بدهیم اما می‌دانیم خواندن از روی کاغذ کار بسیار آسانی است.

نوع خواندن اسم "ایدینا منزل" ،ستاره "منجمد"، توسط " جان تروالتا" بسیار عجیب و غریب بود.


انتهای پیام/ رس