به گزارش

وی پس از 5 سال فراگیری کونگ فو شائولین تصمیم گرفت برای تکمیل آموزه های خود به کشور آمریکا سفر کند تا بتواند نزد استاد " جان یی" از استادان به نام کونگ فو شائولین کالیفرنیا به کار خود ادامه دهد.

در راه سفر به آمریکا باید مدت کوتاهی در کشور آلمان اقامت می کرد.

وی از این زمان نیز استفاده کرد و به باشگاهی رزمی در آلمان رفت تا از وضعیت سبکهای رزمی در اروپا با خبر شود.

وی در یکی از باشگاه ها با آموزش سبک " وینگ چون کونگ فو" روبرو شد و با توجه به اینکه اطلاعات مختصری درباره " وینگ چون" داشت با اشتیاق در کلاس آموزشی شرکت کرد.

وی که تصور نمی کرد این سبک در اروپا تا این حد پیش رفته باشد که حتی یکی از بزرگ ترین مراکز آموزشی " وینگ چون" در جهان را در آنجا ببیند، تصمیم گرفت در هماهنجا اقامت کند و به جای کونگ فو فو شائولین، وینگ چون را انتخاب کرد.

وی از سال 1987 میلادی رسما فراگیری سبک " وینگ چون" را زیر نظر" سی فو کرنشپشت" و استاد" لئونگ تینگ" شروع کرد و در سال 1991 رتبه " یک تکنسین" خود را دریافت کرد و در سال 1995 با نائل شدن به رتبه "دو تکنسینی" و دریافت لقب " سی فو" نمایندگی رسمی وانحصاری این سبک را از سازمان جهانی برای بنیانگذاری سبک " وینگ چون" در ایران اخذ کرد.