آداب خوب و پسندیده عید نوروز، هیچ منافاتى با عزادارى در سوگ شهادت جانگداز سرور زنان عالم، حضرت صدیقه کبرى، فاطمه زهرا(س) ندارد. لذا همگان مى ‏توانند چنان‏که سال نو را آغاز مى‏ کنند، خانه تکانى مى ‏کنند و... شعایر را نیز حفظ کنند.

به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی باشگاه خبرنگاران به نقل از سایت شهید آوینی،  آداب خوب و پسندیده عید نوروز، هیچ منافاتى با عزادارى در سوگ شهادت جانگداز سرور زنان عالم، حضرت صدیقه کبرى، فاطمه زهرا(س) ندارد. لذا همگان مى‏‌توانند چنان‏که سال نو را آغاز مى‏‌کنند، خانه تکانى مى‏‌کنند، به دیدار یکدیگر مى‏‌روند، بزرگان خانواده و یا خویشاوندان و یا حتى افراد به‌‏ظاهر غریب و غریبه (به‌‏ویژه در آسایشگاه) را مورد عطوفت و مهربانى قرار مى‏‌دهند، از میهمان خود با روى باز استقبال و پذیرایى مى‏‌کنند و... شعایر را نیز حفظ کنند، مجالس عزادارى را برپا کنند و این مراسم ارزشمند و مؤثر را به‌‏جاى آورند.
 
متدین کارى مى‌‏کند که «عقل» تحسین نماید

با توجه به ابتداى دستورات و آداب دینى بر مصالح و مفاسد و توامانى آن‏ها با حکم عقل سلیم، در خصوص «عید نوروز» و تقارن آن با «ایام فاطمیه» و گاه با دهه اول محرم یا ماه مبارک رمضان، انسان مؤمن، با عقل و درایت، و بصیرت، تدبیر مى‌‏کند و الزامى ندارد که حتماً آیه یا روایتى مستقیم را بیاورد و بگوید: پس طبق آن باید چنین کرد. بر این اساس کافى است به چند نکته توجه گردد:
 
الف - ابتدا دقت کنیم که معناى «حلول سال نو» و سپس «عید» چیست و اساساً «عید نوروز» در فرهنگ ما ایرانیان و کل فارسى‌‏زبانان و پاره‏اى دیگر از ملل جهان چگونه است که گمان کنیم لابد در ایامى خاص چون فاطمیه(ع)، با اعتقادات، گرایشات و آداب مذهبى ما مغایرت دارد؟ آیا عید الزاماً یعنى «جشن و شادى» و جشن و شادى نیز الزاماً یعنى «بزن و برقص»؟! پس اگر چنین نیست، مغایریت و ضدیتى با هم ندارند.
 
ب - به فرض که امورى در یک سنت و فرهنگ ملّى، با اعتقادات و احکام اسلامى یا فرهنگ و مناسبات مغایرت داشته باشد، خُب همین یعنى یک امتحان در انتخاب که فرد کدام را ترجیح مى‌‏دهد و نقش عقل اینجا معلوم مى‌‏شود. اگر انتخاب بین حلال و حرام بود، ایام و غیر ایام ندارد و اگر بین دو عمل مباح بود، هر کس به علقه‏ شدیدتر خود متمایل مى‏‌شود.
 
ج - عید نوروز و عزادارى در ایام فاطمیه(ع)، یا دهه اول محرم یا...، همه سنّت است، یعنى آداب و رسومى است که واجب نشده است. منتهى افراد به تناسب «گرایشات، میل‏ها و علایق» خود به آن‏ها اهتمام مى‌‏ورزند و بدیهى است که اگر امرى، مناسکى، رفتارى و یا عرفى بین این دو مغایر بود، هر کس به هر طرف که علاقه بیشترى دارد کشیده مى‌‏شود.
 
د - از معصوم(ع) پرسیدند: براى شما چگونه عزادارى کنیم؟ (منظور مناسک و رفتارهاست)، فرمودند: همان‏طور که براى خودتان مى‏‌کنید. این سخن بزرگى است، یعنى خود را از ما و ما را از خود بدانید، یعنى مثل یک خویشاوند نزدیک هستیم. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: من و على پدران این امت هستیم «انا و على ابوا هذه الامة».
 
حالا سؤال این است که اگر پدر، مادر، همسر یا فرزند کسى شب عید نوروز از دنیا برود و یا عید مقارن باشد با آدابى‌‏چون شب سه، هفت، چهل یا سالگرد آن درگذشته، چه مى‏‌کند و چگونه بین این دو را جمع مى‌‏نماید؟ آیا ضرورتى است که حتماً یکى را مورد بى‌‏توجهى قرار داده و کنار بگذارد؟
 
اگر عید نوروز مصادف باشد با حادثه‌‏اى که یک قوم یا یک شهر یا یک کشور را عزادار کرده است، چه مى‏‌کند؟ وقتى رژیم منحوس شاه، طلاب و جمع کثیرى از مردم را ترور کرد، امام(ره) اعلام عزاى عمومى کردند و مقارن بود با جشن‏هاى نیمه شعبان. خُب حرمت نیمه شعبان با تمام آدابش حفظ شد، اما جشن و سرور برگزار نشد. و حال آن‏که نیمه شعبان، یک عید بزرگ دینى است و نه فقط یک سنت ملّى، اما وقتى مقارن با یک عزاى عمومى و ناراحتى‏‌دل مردم شد، حدود هر کدام رعایت شد، با در نظر گرفتن الویت‏ها. این یعنى کار عقل.
 
ه - آداب حسنه‏ عید نوروز، مثل نظافت (یا همان خانه‏‌تکانى)، نو کردن به حد توان، صله ارحام و دید و بازدید دیگران، احتمالاً سفر و استفاده از طبیعت و...، هیچ‏یک با عزادارى این ملت در ایام فاطمیه، منافات ندارد، هر چند که برخى سعى دارند حتماً این دو موضوع را مقابل هم قرار دهند و سوء استفاده تبلیغاتى در جنگ روانى علیه مردم بکنند.
 
چه اشکالى دارد که یک نفر صبح به دید و بازدید رود و شب نیز مثلاً به مسجد یا هیئت برود، سخنرانى گوش کند و عزادارى هم بکند؟ چه اشکالى دارد اگر میهمانى به خانه‏ى او آمد، از او با روى خوش و به حد توان پذیرایى نماید، از آمدنش ابراز خوشنودى و خوشحالى کند و حال آن که هر دو عزادار نیز هستند و به هم تسلیت هم مى‏‌گویند؟
 
اما اگر عد‌ه‌‏اى گمان کردند که حتماً باید در عید بزن و برقصى هم باشد، این‏ها در غیر ایام عزادارى نیز کارى سفیهانه، عملى لغو و فعلى حرام است و ارتکاب به آن در چنین ایامى، نشان بیشترى از غفلت دارد و اگر خدایى ناکرده به‌‏صورت علنى شد، بار منفى‌‏اش بیشتر مى‌شود و بى‏‌حرمتى به مناسک مذهبى از یک سو و به حقوق مردم از سوى دیگر است.
 
  چند روایت‏

- پیامبر اکرم(ص): «إنَّ بِشرَ المُؤمِن فى وَجهِهِ وَ قوتَهُ فى دینِهِ وَ حُزنَهُ فى قَلبِهِ». شادى مؤمن در چهره اوست و قوت او در دینش و اندوه او در دلش. (شرح آقا جمال الدین خوانسارى بر غررالحکم و درر الکلم ج‏2، ص 505، ح‏3454)
- امام صادق علیه‌‏السلام: شیعیان ما پاره‌‏اى از وجود ما هستند واز زیادى گِل ما آفریده شده‌‏اند؛ آن‏چه که ما را بدحال یا خوش‏حال مى‏‌سازد، آنان را بدحال و خوشحال مى‌‏گرداند. (بحار الانوار، ج‏65، ص 24)
- امام حسن عسکرى(ع): «لیْسَ مِنَ الادبِ إظْهارُ الفرَحِ عِندَ المَحزونِ»؛ اظهار شادمانى پیش انسان غمگین، از ادب نیست. دور از ادب است. (بحارالانوار، ج‏75، ص 374)
 
  حضور پرشور در مجالس فاطمیه‏

اگر در سال‏هاى گذشته به‌‏دلیل مشغله‏‌هاى کارى از برپایى یا حضور مستمر و مداوم در مراسمات اهل بیت(ع) محروم بودیم، امسال با توجه بیشترى به برپایى مجلس ذکر و یاد مصائب فاطمه زهرا(س) کمر همت ببندیم، چراکه برپایى این‏گونه مجالس یا شرکت در آن‏ها، حکایت از محبت قلبى نسبت به خاندان رسول خداست که خداوند ابراز آن‏را از جانب مؤمنین واجب دانسته و در قرآن کریم مى‏‌فرماید: «(اى پیامبر!) بگو من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‌کنم، جز دوست داشتن اهل‏بیتم».
و البته اگر این «محبت» با رنگ و بوى فاطمه(س) مأنوس شود، در جاهاى مختلف به فریاد ما خواهد رسید تا آنجا که رسول خدا(ص) به سلمان فارسى فرمود: «اى سلمان! محبت به فاطمه در صد جا به درد مى‏‌خورد: از جمله آن‏ها: هنگام مرگ، عالم برزخ، در پاى میزان، عرصات محشر، پل صراط و محاسبه اعمال است». این حدیث مى‌‏رساند که عشق و علاقه به فاطمه(س) در عرصات محشر نیز نجات‏‌دهنده است.
 
  چند نکته کاربردى‏

1. بهتر است در دید و بازدیدها به‌‏جاى کلمه «تبریک» یا «مبارک» از عباراتى چون «سال خوبى داشته باشید» یا «سال پرخیر و برکتى داشته باشید» یا «نوروزتان فاطمى» استفاده کنیم.
2. شایسته است در مهمانى‌‏هاى مقارن با ایام فاطمیه از آجیل استفاده نکنیم، چراکه در هیچ خانه سوگوارى به میهمانان آجیل تعارف نمى‌‏کنند.
3. با نشاط باشیم، ولى از شادى‏هایى که از آن به لهو و لعب تعبیر مى‌‏شود پرهیز کنیم.
4. نیکو است امسال بیش از هر سال دیگرى مادرانمان را تکریم کنیم و از مادران شهدا غافل نشویم.
5. سزاوار است مجالس خانگى در منازلمان برپا کنیم - حتى به مدت یک شب- و از همسایه‏‌ها و فامیل جهت شرکت در این مجلس دعوت کنیم.
6. زیبا است اگر با خانواده بناى سیر و سفر داریم، «مقصد» را از شهرهاى مذهبى همچون «مشهد، قم، شیراز و...» انتخاب کرده یا به سفرهاى زیارتى «راهیان نور» برویم.
 
  سخن پایانى‏
امسال شیعیان جهان، نوروزشان را برپا مى‌‏کنند اما جشن و سرور ندارند و در این ایام از یاد دختر رسول خدا و «ایام فاطمیه» لحظه‌‏اى غافل نمى‌‏شوند، غم شیعه با آجیل و لباس نو و... التیام نمى‌‏یابد و آرام نمى‌‏گیرد، آرامش در ظهور مهدى(عج) فرزندى از فرزندان زهراست، او که بیاید «روزمان»، نو مى‏‌شود و عید نوروز واقعى را جشن مى‏‌گیریم.
 
  شعرى از استاد سازگار در تقارن نوروز و فاطمیه‏

این شعر در آستانه آغاز سال 92 سرورده شده که هر دو دهه فاطمیه در فروردین واقع شده بود و امسال مى‌‏تواند براى ایام فاطمیه دوم مناسب باشد:
نوروز مانند شب تار است یاران‏
چشم بهار از گریه خونبار است یاران‏
جایى که اشک مصطفى از دیده جارى است‏
گل هم به چشم دوستان خار است یاران‏
تبریک در ماه غم زهرا حرام است‏
مهدى از این تبریک بیزار است یاران‏
بى‌‏معرفت باشم اگر تبریک گویم‏
وقتى‌‏که پیغمبر عزادار است یاران‏
تبریک چون گویم که دخت مصطفى را
خون جگر جارى به رخسار است یاران‏
زهراست بر ما مادر و باید بدانیم‏
مادر به ما، در حشر غمخوار است یاران‏
بلبل شده در بوستان هم‏‌ناله با گل‏
گل، زارتر از گل به گلزار است یاران‏
ما چون خریدار غم زهرا نباشیم‏
زهرا غم مارا خریدار است یاران‏
روزى که از فرزند مادر مى‏‌گریزد
زهرا براى شیعیان یار است یاران‏
دریایى از خون جارى از چشم تر ماست‏
نوروز ایام عزاى مادر ماست.

انتهای پیام/
برچسب ها: نوروز ، فاطمی ، عزاداری ، شهادت
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار