به گزارش گروه اقتصادي باشگاه خبرنگاران به نقل از رويترز، بحراني که الحاق شبه جزيره کريمه به روسيه ايجاد کرد و تهديدهاي مسکو مبني بر اينکه گاز خود را که از اوکراين براي اروپايي‌ها منتقل مي شود، قطع مي‌کند، سبب شده است کشورهاي اروپايي به فکر راه‌هاي ديگري براي کاهش وابستگي خود به نفت و گاز روسيه بيفتند اما مسئله اينجاست که جايگزين‌ها براي گاز روسيه بسيار محدود، ناياب و گران هستند.

البته 28 کشور اروپايي پس از بحران هاي اقتصادي در فاصله زماني 2006 تا 2009 ميان اوکراين و روسيه که به قطع گاز انتقالي روسيه از خاک اوکراين منجر شد، به پيشرفت هايي در زمينه کاهش وابستگي به منابع انرژي روسيه دست يافتند ولي نبايد از نظر دور داشت که روسيه همچنان يک سوم گاز، نفت و زغال سنگ مصرفي اروپا که بهاي آنها نزديک به سالي 250 ميليارد دلار مي‌شود را تامين مي‌کند.

اگرچه پيدا کردن تامين کننده‌هاي ديگر نفت و زغال سنگ در اروپا کار چندان دشواري نيست ولي در مورد گاز، اين گونه نيست زيرا تنها تامين کننده گاز اين قاره، شرکت گازپروم روسيه است.

"تيري برو" کارشناس بازارهاي گاز در اين‌باره مي‌گويد: کاهش توليد گاز در اروپا سبب مي‌شود سهم گازپروم در بازارهاي اروپا افزايش يابد در نتيجه ما پيش از سال 2020 به هدف خود در مورد ايجاد تنوع در تامين کننده‌هاي گاز دست نخواهيم يافت؛ پس از اين تاريخ هم، اگر روس‌ها بهاي نفت و گاز خود را در حد انفجار بالا نبرند، جايگزين‌هاي احتمالي که براي گاز و نفت اين کشور پيدا مي‌کنيم بسيار گران خواهند بود.

اگر روسيه بخواهد شير گاز خود را به دلايل سياسي ببندد، آنگاه وجود اين پايانه ها سبب جلوگيري از وقوع قحطي سوخت مي شود ولي اين نکته را نيز نبايد از نظر دور داشت که توليد کننده‌هاي قدرتمندي همچون آمريکا، بيشتر چشم به بازارهاي آسيا دارند که نرخ ها در آنجا تقريبا دو برابر ديگر نقاط جهان است.

شرکت گازي "بي جي" در گزارشي در مورد صادرات خود که ماه گذشته منتشر شد اعلام کرد: واردات گاز از روسيه در اروپا از سال  2011 مدام در حال کاهش بوده و در سال 2013، به پايين ترين حد خود ظرف 9 سال رسيد و اين در حالي است که ميزان تقاضا در آسيا و آمريکاي لاتين همچنان افزايش مي‌يابد.

انتهاي پيام/