مروري بر حادثه چرنوبيل /
"حيوانات ناقص الخلقه" ارمغان بزرگترين فاجعه هسته‌اي غير نظامي جهان
پس از حادثه چرنوبيل در گیاهان و حیوانات جهش‌های ژنتیكی رخ داد. شكل برگ‌ها عوض شد و حیوانات ناقص الخلقه به دنیا می‌آمدند.
به گزارش گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران؛با وجود بالا رفتن پرتوزایی در منطقه پس از حادثه، بعضی حیوانات هنوز در آنجا زندگی می‌كنند. گوزن، گرگ، گراز و بعضی پرندگان هنوز در منطقه موجودند.
چرنوبيل کجاست؟
چرنوبیل شهری در اکراین است که در استان کیف و در نزدیکی مرز بلاروس قرار دارد.این شهر به علت حادثه چرنوبیل که در نیروگاهی هسته‌ای چرنوبیل که در ۱۴.۵ کیلومتری این شهر قرار داشت خالی از سکنه شد. این حادثه در سال ۱۹۸۶ میلادی رخ داد. در این شهر هم اکنون تعداد کمی زندگی می‌کنند و دولت اوکراین در نظر دارد آن را به یک قطب گردش‌گردی تبدیل کند.
زمان وقوع فاجعه
در ۲۵ و ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ متصدیان رآکتور برای انجام آزمایشی سیستم ایمنی رآکتور را غیر فعال کردند (کندکننده‌های نوترون را از آن خارج کردند.)
نتیجه آن رآکتوری بدون کندکننده مناسب و از کنترل خارج شدن آن بود. بدون توانایی در کنترل رآکتور، دمای آن به حدی رسید که بیشتر از حرارت خروجی طرح ریزی شده بود.
حادثه زمانی آغاز شد که در ۱۰:۱۱ شب ۲۵ آوریل ۱۹۸۶نیروگاه چرنوبیل دستور کاهش میزان قدرت رآکتور برای تست را دریافت نمود و نیروگاه شروع به کاهش قدرت رآکتور شماره چهار تا ۳۰ درصد نمود.دو اشتباه واقعه مهلک چرنوبیل را رقم زد اولین اشتباه زمانی بود که کنترل کننده رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم کردن میله‌های جذب نوترون نیروی رآکتور را تا یک درصد کاهش داد و رآکتور بیش از پیش افت قدرت پیدا کرد. در اینجا بود که پرسنل دومین اشتباه خود را انجام دادند و تقریباً تمامی میله‌های کنترل را از داخل رآکتوربیرون کشیدند. این همانند آن است که اتومبیلی در آن واحد هم گاز بدهد و هم ترمز بگیرد.در این زمان و با وجود نبود میله‌های کنترل کننده قدرت در داخل منطقه فعال نیروی رآکتور به ۷ درصد افزایش پیدا نمود.
. در 1:24 صبح یک انفجار اولیه پوشش 1000 تنی بالای رآکتور را بلند و راه را برای خروج مقدار زیادی بخار آب داغ هموار کرد و این مقدمه‌ای بود بر انفجار دوم ناشی از هیدروژن، که ممکن است حاصل ترکیب بخار آب لوله‌های پاره شده و زیرکونیوم و یا حتی گرافیت هسته رآکتور بوده باشد. انفجار دوم سقف رآکتور را پاره کرد و 25درصد از تأسیسات هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت (کندکننده) سوزان و مواد داغ هسته که در اثر انفجار بیرون ریخته بود، باعث ایجاد حدود 30 آتش سوزی جدید شد، و این شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال واحد 3نیز می‌شد که مجاور واحد4 واقع شده بود.
عواقب حادثه
بر اثر این حادثه تعداد زیادی از کارکنان تأسیسات در عرض چند ساعت نشانه‌های دریافت تشعشع رادیو اکتیو را نشان دادند. عده افرادی که در بیمارستانها بستری شدند، تا ساعت ۶ صبح به ۱۰۸ و تا پایان روز اول به ۱۳۲ نفر رسید. پس از انفجار ابتدا محیط اطراف تاسیسات به امواج رادیواکتیو آلوده گشت و بعد به تدریج ابرهای آلوده به نواحی دورتر سرکشیدند و بارش باران سبب شد که بخش‌های وسیعی از اروپا به مواد رادیواکتیو آلوده شود.
گفته می شود در اثر انفجار در راکتور بلوک چهار تاسیسات اتمی چرنوبیل، مواد رادیواکتیو برای ساختن حدود ۱۰۰ بمب اتمی آزاد شدند. اگرچه در آن سال مقامات اتحاد شوروی سابق در آن زمان، پخش هر گونه خبری را در مورد این فاجعه به شدت ممنوع ساختند اما در مقایسه جوامع بشری، فاجعه چرنوبیل وحشتناک‌ترین فاجعه تکنولوژیک انسانی در تمام تاریخ به شمار می‌آید در اثر فاجعه چرنوبیل قریب به ۵ میلیون نفر آسیب دیدند، حدود ۵ هزار مرکز مسکونی در جمهوری روسیه سفید، اوکراین و فدراسیون روسیه با ذرات رادیو اکتیو آلوده شدند.
دو روز پس از آن حادثه، ذرات راديواکتيو حتی در سوئد هم کشف شد، ولی مقامات شوروی سابق تمام روز از قبول اينکه يک حادثه غير عادی اتمی در آن کشور اتفاق افتاده خودداری کردند.
سرانجام در ساعت ۹ شب، پس از آنکه ديپلماتهای سوئدی گفتند که درصدد "اعلام خطر رسمی" به مقامات آژانس بين المللی انرژی اتمی هستند، مسکو يک بيانيه رسمی پنج خطی به قرار زير صادر کرد:
حادثه ای در مجتمع هسته ای چرنوبيل اتفاق افتاده است. يکی از راکتورهای اتمی صدمه ديده است. اقدامات لازم برای از بين بردن اثرات حادثه انجام شده است. به قربانيان حادثه کمک شده است. يک کميسيون دولتی تعيين شده است.
بيانيه رسمی مقامات شوروی سابق تنها برای تعداد کمی از افراد در خارج این کشور قابل استناد بود. اين در حالی بود که مردم اين کشور که بيش از همه در معرض تشعشعات اتمی بودند چيزی در مورد حادثه نمی دانستند.تا آن زمان كارشناسان هسته اي افكار عمومي جهان را متقاعد كرده بودند كه شيوه كار نيروگاه هاي هسته اي بسيار ساده و در عين حال امن بوده و هيچ گونه خطري از قبال فعاليت آنها جهان را تهديد نمي كند.
دانشمندان هسته اي نيز براي اثبات و تقويت اين نگرش در نزد جهانيان تلاش مي كردند و براي اين منظور در نيروگاه هاي هسته اي شوروي سابق نيز آزمايش هاي منظمي صورت مي گرفت.
قرار بود آخر آوريل آن سال آزمايش رايج در نيروگاه هسته اي چرنوبيل نيز صورت گيرد، ولي به دليل هواي لطيف بهاري نوبت كاري عوض شد و افراد تازه كار و بي تجربه بدون اينكه از خاموش بودن سيستم ايمني و خطرات ناشي از فعاليت راكتور هاي 'آر ام بي كي' با سيستم قدرت پايين خبر داشته باشند، وارد نيروگاه شدند.
همين ناآگاهي و بي تجربگي كه بعدها به عنوان خطاي انساني براي توجيه فاجعه هسته اي چرنوبيل از آن ياد شد، موجب شد كه تمامي بافته هاي دانشمندان مبني بر ايمني نيروگاه هاي هسته اي در يك لحظه پنبه شده و راكتور شماره ۴ نيروگاه به هوا برود.
عمق فاجعه وقتي بيشتر شد كه مقام هاي اتحاد جماهير شوروي براي چند روز وقوع حادثه اي به اين بزرگي را از جهانيان پنهان كردند و در نهايت اين ماهواره هاي جاسوسي بودند كه با گرفتن عكس هاي هوايي از تغييرات ايجاد شده ناشي از انفجار در چرنوبيل ، واقعيت را براي همه روشن كردند.
ولي باز هم زود بود و تازه بعد از گذشت حدود سه هفته مسوولان شوروي سابق نيروهاي داوطلب از سراسر اتحاد جماهير را براي كمك به حادثه ديدگان و رفع پيامدهاي اين بلاي خانمانسوز بسيج كردند.
بعدها معلوم شد كه عمق حادثه چقدر بود؛ در زمان وقوع حادثه ۵۰ نفر از نيروهاي آتش نشاني و امدادي حاضر در محل به دليل تشعشعات راديواكتيو پودر شدند، ۱۹۰ تن مواد راديواكتيو موجود در نيروگاه به صورت بخار در آسمان نيمكره شمالي پراكنده و محدوده ۳۰ كيلومتري شعاع نيروگاه منطقه ممنوعه اعلام شد.
اما اين پايان داستان نبود و ۵۰۰ هزار نفر انساني كه براي كمك به حادثه ديدگان انفجار به چرنوبيل شتافته بودند، در سال هاي بعد همگي به دليل آلودگي به تشعشعات راديواكتيو يا جان خود را از دست دادند و يا در گوشه بيمارستان ها با بيماري هاي بدخيم دست و پنجه نرم مي كنند.
تلفات چرنوبيل
بيماری حاد ناشی از تشعشع اتمی در سال ۱۹۸۶: ۲۸ تن
بيماری حاد ناشی از تشعشع اتمی در سال های ديگر: ۱۹
افرادی که در زمان انفجار کشته شدند: ۲
مرگ در اثر سرطان گواتر در کودکان ( بر اساس گزارش سازمان ملل ۱۹۹۲-۲۰۰۲): ۱۵
) پيش بينی مرگ در اثر سرطان: (سازمان ملل: ۴۰۰۰) (صلح سبز: ۹۳۰۰۰
روز 29 آوريل يکی از مقامات پنتاگون، وزارت دفاع آمريکا، به شبکه تلويزيونی ان بی سی آمريکا گفت که به نظر می رسد رقم ۲۰۰۰ تن کشته درست باشد زيرا حدود ۴۰۰۰تن در مجتمع کار می کردند.
مقامات آمريکايی و نيز شبکه تلويزيونی آمريکايی سی بی اس نيز روز بعد خبر دادند که راکتور ديگری در چرنوبيل در معرض خطر است.
ولی واقعيت اين بود که امدادگران در روز اول سانحه از گسترش آتش به راکتور سوم جلوگيری کرده بودند.
ولی بعد ازبيش از ۲۰ سال از وقوع سانحه چرنوبيل داستان های متفاوتی درباره حادثه گفته می شود.
معلوم شده است که هيچکدام از تدابيری که برای مهار هسته مرکزی راکتور بکار گرفته شده بود خيلی موثر نبوده است.
گفته می شود که بيشتر موادی که از هليکوپترها به بيرون ريخته شدند به اهداف خود اصابت نکردند. همچنين، عمليات آتش نشانی با نيتروژن مايع خيلی زود متوقف شد و بخشی از هسته مرکزی ذوب شده وارد مخزن آبی که در پايين راکتور قرار داشت، شده بود.
محيط زيست بعد از چرنوبيل
بعد از حادثه برای حیوانات و محیط‌زیست چه اتفاقی افتاد؟در گیاهان و حیوانات جهش‌های ژنتیكی رخ داد. شكل برگ‌ها عوض شد و حیوانات ناقص الخلقه به دنیا می‌آمدند. با وجود بالا رفتن پرتوزایی در منطقه پس از حادثه، بعضی حیوانات هنوز در آنجا زندگی می‌كنند. گوزن، گرگ، گراز و بعضی پرندگان هنوز در منطقه موجودند.
چرنوبيل ، شهر ارواح
منطقه چرنوبیل را می‌شود بازدید كرد. حتی منطقه ممنوعه را كه در واقع دایره‌ای به شعاع 30 كیلومتر دور نیروگاه است و البته الان همه راكتورها بسته هستند. هرچند هنوز بعضی ایزوتوپ‌ها در فضای منطقه وجود دارند و از خودشان پرتو ساطع می‌كنند.
اگر به مدت كوتاهی در معرض این پرتوها قرار بگیرید زیاد خطرناك نیستند. بعضی از ساكنان منطقه ممنوعه با اراده و تصمیم خودشان به خانه‌هایشان برگشته‌اند و در مناطقی زندگی می‌كنند كه میزان پرتوهای رادیو اكتیو در آن بیشتر از حد معمول است. هرچند، این چندان كشنده نیست. قرار گرفتن در معرض پرتوها برای مدت كوتاهی خیلی كم خطرناك‌تر از قرارگرفتن در مقابل حجم عظیمی از پرتوهای رادیواكتیو در یك لحظه است. تا به‌حال مطالعات توانسته‌اند وجود رابطه مستقیم بین پرتوهای كم خطر ابتلا به سرطان را اثبات كنند.
187گروه كوچك از مردم در حال حاضر در منطقه ممنوعه زندگی می‌كنند. عده كمی از ساكنین خواسته‌اند كه به این منطقه برگردند اما به كودكان اجازه داده نشد كه در این منطقه زندگی كنند. اكثر مردمی كه كوچ كردند در شهرهایی كه تازه ساخته شده مثل اسلاووتیچ زندگی می‌كنند و امروز که 25 سال از حادثه چرنوبیل می‌گذرد، بنظر می‌رسد که شهر چرنوبیل همچون شهر ارواح خالی از سکونت است.
لازم به ذکر است حادثه چرنوبیل تقریباً 400 بار قوی‌تر از بمبی بود كه در هیروشیما منفجر شد. هرچند بمب‌های اتمی كه توسط كشورهای مختلف به صورت آزمایشی در فاصله سال‌های 1960 تا 1970 منفجر شدند، 100 تا 1000 برابر بیشتر از چرنوبیل ماده رادیواكتیو وارد طبیعت كردند.
انتهاي پيام//
چرنوبيل کجاست؟
چرنوبیل شهری در اکراین است که در استان کیف و در نزدیکی مرز بلاروس قرار دارد.این شهر به علت حادثه چرنوبیل که در نیروگاهی هسته‌ای چرنوبیل که در ۱۴.۵ کیلومتری این شهر قرار داشت خالی از سکنه شد. این حادثه در سال ۱۹۸۶ میلادی رخ داد. در این شهر هم اکنون تعداد کمی زندگی می‌کنند و دولت اوکراین در نظر دارد آن را به یک قطب گردش‌گردی تبدیل کند.
زمان وقوع فاجعه
در ۲۵ و ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ متصدیان رآکتور برای انجام آزمایشی سیستم ایمنی رآکتور را غیر فعال کردند (کندکننده‌های نوترون را از آن خارج کردند.)
نتیجه آن رآکتوری بدون کندکننده مناسب و از کنترل خارج شدن آن بود. بدون توانایی در کنترل رآکتور، دمای آن به حدی رسید که بیشتر از حرارت خروجی طرح ریزی شده بود.
حادثه زمانی آغاز شد که در ۱۰:۱۱ شب ۲۵ آوریل ۱۹۸۶نیروگاه چرنوبیل دستور کاهش میزان قدرت رآکتور برای تست را دریافت نمود و نیروگاه شروع به کاهش قدرت رآکتور شماره چهار تا ۳۰ درصد نمود.دو اشتباه واقعه مهلک چرنوبیل را رقم زد اولین اشتباه زمانی بود که کنترل کننده رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم کردن میله‌های جذب نوترون نیروی رآکتور را تا یک درصد کاهش داد و رآکتور بیش از پیش افت قدرت پیدا کرد. در اینجا بود که پرسنل دومین اشتباه خود را انجام دادند و تقریباً تمامی میله‌های کنترل را از داخل رآکتوربیرون کشیدند. این همانند آن است که اتومبیلی در آن واحد هم گاز بدهد و هم ترمز بگیرد.در این زمان و با وجود نبود میله‌های کنترل کننده قدرت در داخل منطقه فعال نیروی رآکتور به ۷ درصد افزایش پیدا نمود.
. در 1:24 صبح یک انفجار اولیه پوشش 1000 تنی بالای رآکتور را بلند و راه را برای خروج مقدار زیادی بخار آب داغ هموار کرد و این مقدمه‌ای بود بر انفجار دوم ناشی از هیدروژن، که ممکن است حاصل ترکیب بخار آب لوله‌های پاره شده و زیرکونیوم و یا حتی گرافیت هسته رآکتور بوده باشد. انفجار دوم سقف رآکتور را پاره کرد و 25درصد از تأسیسات هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت (کندکننده) سوزان و مواد داغ هسته که در اثر انفجار بیرون ریخته بود، باعث ایجاد حدود 30 آتش سوزی جدید شد، و این شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال واحد 3نیز می‌شد که مجاور واحد4 واقع شده بود.
عواقب حادثه
بر اثر این حادثه تعداد زیادی از کارکنان تأسیسات در عرض چند ساعت نشانه‌های دریافت تشعشع رادیو اکتیو را نشان دادند. عده افرادی که در بیمارستانها بستری شدند، تا ساعت ۶ صبح به ۱۰۸ و تا پایان روز اول به ۱۳۲ نفر رسید. پس از انفجار ابتدا محیط اطراف تاسیسات به امواج رادیواکتیو آلوده گشت و بعد به تدریج ابرهای آلوده به نواحی دورتر سرکشیدند و بارش باران سبب شد که بخش‌های وسیعی از اروپا به مواد رادیواکتیو آلوده شود.
گفته می شود در اثر انفجار در راکتور بلوک چهار تاسیسات اتمی چرنوبیل، مواد رادیواکتیو برای ساختن حدود ۱۰۰ بمب اتمی آزاد شدند. اگرچه در آن سال مقامات اتحاد شوروی سابق در آن زمان، پخش هر گونه خبری را در مورد این فاجعه به شدت ممنوع ساختند اما در مقایسه جوامع بشری، فاجعه چرنوبیل وحشتناک‌ترین فاجعه تکنولوژیک انسانی در تمام تاریخ به شمار می‌آید در اثر فاجعه چرنوبیل قریب به ۵ میلیون نفر آسیب دیدند، حدود ۵ هزار مرکز مسکونی در جمهوری روسیه سفید، اوکراین و فدراسیون روسیه با ذرات رادیو اکتیو آلوده شدند.
دو روز پس از آن حادثه، ذرات راديواکتيو حتی در سوئد هم کشف شد، ولی مقامات شوروی سابق تمام روز از قبول اينکه يک حادثه غير عادی اتمی در آن کشور اتفاق افتاده خودداری کردند.
سرانجام در ساعت ۹ شب، پس از آنکه ديپلماتهای سوئدی گفتند که درصدد "اعلام خطر رسمی" به مقامات آژانس بين المللی انرژی اتمی هستند، مسکو يک بيانيه رسمی پنج خطی به قرار زير صادر کرد:
حادثه ای در مجتمع هسته ای چرنوبيل اتفاق افتاده است. يکی از راکتورهای اتمی صدمه ديده است. اقدامات لازم برای از بين بردن اثرات حادثه انجام شده است. به قربانيان حادثه کمک شده است. يک کميسيون دولتی تعيين شده است.
بيانيه رسمی مقامات شوروی سابق تنها برای تعداد کمی از افراد در خارج این کشور قابل استناد بود. اين در حالی بود که مردم اين کشور که بيش از همه در معرض تشعشعات اتمی بودند چيزی در مورد حادثه نمی دانستند.تا آن زمان كارشناسان هسته اي افكار عمومي جهان را متقاعد كرده بودند كه شيوه كار نيروگاه هاي هسته اي بسيار ساده و در عين حال امن بوده و هيچ گونه خطري از قبال فعاليت آنها جهان را تهديد نمي كند.
دانشمندان هسته اي نيز براي اثبات و تقويت اين نگرش در نزد جهانيان تلاش مي كردند و براي اين منظور در نيروگاه هاي هسته اي شوروي سابق نيز آزمايش هاي منظمي صورت مي گرفت.
قرار بود آخر آوريل آن سال آزمايش رايج در نيروگاه هسته اي چرنوبيل نيز صورت گيرد، ولي به دليل هواي لطيف بهاري نوبت كاري عوض شد و افراد تازه كار و بي تجربه بدون اينكه از خاموش بودن سيستم ايمني و خطرات ناشي از فعاليت راكتور هاي 'آر ام بي كي' با سيستم قدرت پايين خبر داشته باشند، وارد نيروگاه شدند.
همين ناآگاهي و بي تجربگي كه بعدها به عنوان خطاي انساني براي توجيه فاجعه هسته اي چرنوبيل از آن ياد شد، موجب شد كه تمامي بافته هاي دانشمندان مبني بر ايمني نيروگاه هاي هسته اي در يك لحظه پنبه شده و راكتور شماره ۴ نيروگاه به هوا برود.
عمق فاجعه وقتي بيشتر شد كه مقام هاي اتحاد جماهير شوروي براي چند روز وقوع حادثه اي به اين بزرگي را از جهانيان پنهان كردند و در نهايت اين ماهواره هاي جاسوسي بودند كه با گرفتن عكس هاي هوايي از تغييرات ايجاد شده ناشي از انفجار در چرنوبيل ، واقعيت را براي همه روشن كردند.
ولي باز هم زود بود و تازه بعد از گذشت حدود سه هفته مسوولان شوروي سابق نيروهاي داوطلب از سراسر اتحاد جماهير را براي كمك به حادثه ديدگان و رفع پيامدهاي اين بلاي خانمانسوز بسيج كردند.
بعدها معلوم شد كه عمق حادثه چقدر بود؛ در زمان وقوع حادثه ۵۰ نفر از نيروهاي آتش نشاني و امدادي حاضر در محل به دليل تشعشعات راديواكتيو پودر شدند، ۱۹۰ تن مواد راديواكتيو موجود در نيروگاه به صورت بخار در آسمان نيمكره شمالي پراكنده و محدوده ۳۰ كيلومتري شعاع نيروگاه منطقه ممنوعه اعلام شد.
اما اين پايان داستان نبود و ۵۰۰ هزار نفر انساني كه براي كمك به حادثه ديدگان انفجار به چرنوبيل شتافته بودند، در سال هاي بعد همگي به دليل آلودگي به تشعشعات راديواكتيو يا جان خود را از دست دادند و يا در گوشه بيمارستان ها با بيماري هاي بدخيم دست و پنجه نرم مي كنند.
تلفات چرنوبيل
بيماری حاد ناشی از تشعشع اتمی در سال ۱۹۸۶: ۲۸ تن
بيماری حاد ناشی از تشعشع اتمی در سال های ديگر: ۱۹
افرادی که در زمان انفجار کشته شدند: ۲
مرگ در اثر سرطان گواتر در کودکان ( بر اساس گزارش سازمان ملل ۱۹۹۲-۲۰۰۲): ۱۵
) پيش بينی مرگ در اثر سرطان: (سازمان ملل: ۴۰۰۰) (صلح سبز: ۹۳۰۰۰
روز 29 آوريل يکی از مقامات پنتاگون، وزارت دفاع آمريکا، به شبکه تلويزيونی ان بی سی آمريکا گفت که به نظر می رسد رقم ۲۰۰۰ تن کشته درست باشد زيرا حدود ۴۰۰۰تن در مجتمع کار می کردند.
مقامات آمريکايی و نيز شبکه تلويزيونی آمريکايی سی بی اس نيز روز بعد خبر دادند که راکتور ديگری در چرنوبيل در معرض خطر است.
ولی واقعيت اين بود که امدادگران در روز اول سانحه از گسترش آتش به راکتور سوم جلوگيری کرده بودند.
ولی بعد ازبيش از ۲۰ سال از وقوع سانحه چرنوبيل داستان های متفاوتی درباره حادثه گفته می شود.
معلوم شده است که هيچکدام از تدابيری که برای مهار هسته مرکزی راکتور بکار گرفته شده بود خيلی موثر نبوده است.
گفته می شود که بيشتر موادی که از هليکوپترها به بيرون ريخته شدند به اهداف خود اصابت نکردند. همچنين، عمليات آتش نشانی با نيتروژن مايع خيلی زود متوقف شد و بخشی از هسته مرکزی ذوب شده وارد مخزن آبی که در پايين راکتور قرار داشت، شده بود.
محيط زيست بعد از چرنوبيل
بعد از حادثه برای حیوانات و محیط‌زیست چه اتفاقی افتاد؟در گیاهان و حیوانات جهش‌های ژنتیكی رخ داد. شكل برگ‌ها عوض شد و حیوانات ناقص الخلقه به دنیا می‌آمدند. با وجود بالا رفتن پرتوزایی در منطقه پس از حادثه، بعضی حیوانات هنوز در آنجا زندگی می‌كنند. گوزن، گرگ، گراز و بعضی پرندگان هنوز در منطقه موجودند.
چرنوبيل ، شهر ارواح
منطقه چرنوبیل را می‌شود بازدید كرد. حتی منطقه ممنوعه را كه در واقع دایره‌ای به شعاع 30 كیلومتر دور نیروگاه است و البته الان همه راكتورها بسته هستند. هرچند هنوز بعضی ایزوتوپ‌ها در فضای منطقه وجود دارند و از خودشان پرتو ساطع می‌كنند.
اگر به مدت كوتاهی در معرض این پرتوها قرار بگیرید زیاد خطرناك نیستند. بعضی از ساكنان منطقه ممنوعه با اراده و تصمیم خودشان به خانه‌هایشان برگشته‌اند و در مناطقی زندگی می‌كنند كه میزان پرتوهای رادیو اكتیو در آن بیشتر از حد معمول است. هرچند، این چندان كشنده نیست. قرار گرفتن در معرض پرتوها برای مدت كوتاهی خیلی كم خطرناك‌تر از قرارگرفتن در مقابل حجم عظیمی از پرتوهای رادیواكتیو در یك لحظه است. تا به‌حال مطالعات توانسته‌اند وجود رابطه مستقیم بین پرتوهای كم خطر ابتلا به سرطان را اثبات كنند.
187گروه كوچك از مردم در حال حاضر در منطقه ممنوعه زندگی می‌كنند. عده كمی از ساكنین خواسته‌اند كه به این منطقه برگردند اما به كودكان اجازه داده نشد كه در این منطقه زندگی كنند. اكثر مردمی كه كوچ كردند در شهرهایی كه تازه ساخته شده مثل اسلاووتیچ زندگی می‌كنند و امروز که 25 سال از حادثه چرنوبیل می‌گذرد، بنظر می‌رسد که شهر چرنوبیل همچون شهر ارواح خالی از سکونت است.
لازم به ذکر است حادثه چرنوبیل تقریباً 400 بار قوی‌تر از بمبی بود كه در هیروشیما منفجر شد. هرچند بمب‌های اتمی كه توسط كشورهای مختلف به صورت آزمایشی در فاصله سال‌های 1960 تا 1970 منفجر شدند، 100 تا 1000 برابر بیشتر از چرنوبیل ماده رادیواكتیو وارد طبیعت كردند.
انتهاي پيام//
