رفع ۹۹۹ قضا و بلا
یکی از مدرسان دانشگاه در هرمزگان درباره رسم عجیب و متفاوت مردم هرمزگان در آیین برگزاری چهارشنبه سوری یا همان چهارشنبه آخرسال می گوید: هرمزگانیها با نیت کردن رفع۹۹۹ قضا و بلا از روی شعله های آتش می پریدند.
مهدی عطایی دریایی گفت: در گذشته دور در آستانه نوروز که مردم جامه نو به تن می کردند نیز رسم منحصر بفردی در میان مردم این استان رواج داشت و آن این بود که هم وزن آن لباس باید حلو و شیرینی می دادند.
سه کپه ( جا) آتش
مولف و پژوهشگر پیشکسوت هرمزگانی چهارشنبه سوری پایان سال را چهارشنبه سوری اصلی مردم استان نمی داند.
منصور نعیمی در این باره عنوان کرد: مردم هرمزگان از مرد، زن ، پیر، جوان و کودک در آخرین چهارشنبه ماه صفر در یک حرکت جمعی از طلوع آفتاب تا ظهر به در
یا می رفتند و تن به آب می زدند تا درد و بلاها از آنها دور شود.
وی ادامه داد:کسانی که به دریا رفته بودند برای افراد بیماری که توان رفتن به دریا را نداشتند یک ظرف آب دریا می آوردند و بر سر روی آنها می ریختند تا زودتر درمان شوند.
نعیمی افزود: چهارشنبه سوری پایان سال نیز از دهه ۴۰ به بعد در استان مرسوم شد و مردم با روشن کردن سه کپه ( جا) آتش از روی آن می پریدند و شعر معروف«زردی من از تو، سرخی تو از من» را با نوای بندری شان سر می دادند. وی اضافه کرد ۳ جا آتش کردن برای این بود که هر کس به فرا خور حال خود از روی آن بپرد و زنان و مردان جدا گانه این رسم را گرامی بدراند.
آتش از خار و خاشاک
یکی از فعالان فرهنگی هرمزگان هوباد دریا( آبگرم دریا) را رسم چهارشنبه سوری مردم هرمزگانی دانست و گفت: در آخرین چهارشنبه ماه صفر این رسم در استان با تن زدن مردمان استان به آب دریا برگزار می شد.عباس رفیعی تصریح کرد: برخی از محققان زرتشی نیزرسم چهارشنبه سوری پایان سال را رد می کنند و معتقدند که این رسم در ایران باستان نبود است.
وی بیان کرد:این رسم در گذشته بیشتر در محله های قدیمی بندر عباس برگزار می شد. رفیعی گفت: آن زمان که بندر عباس بدین شکل گسترش نیافته بود بومیان به بیابان های اطراف می رفتند و خارو خاشاک جمع می کردند و سپس در محله هایی چون گِل کّنی، کله پزان، منبر کّرتی، سید کامل، پشت شهر، خواجه عطا و...آتش می افروختند و از روی آن می پریدند.
۳ زاویه چهار شنبه سوری
یکی از مدرسان جوان حوزه و دانشگاه در بندر عباس گفت:چهارشنبه سوری را باید از ۳ زاویه بررسی کرد. علی اکبر میرزایی گفت: ابتدا از لحاظ دینی که از دیدگاه اسلام مردود است هرچند می خواهند به آن رنگ و لعاب دینی بدهند وآتش را پاک کننده و گرما بخش بدانند.
دوم از بعد فرهنگی که می تواند انسان ها را در آستانه سال نو گرد هم جمع کند زیباست. به اعتقاد من پسندیده است به عنوان یکی از آداب و رسوم باستانی گرامی داشته شود و ماهیتش طرد نشود زیرا با توجه با ماهیت پاک کنندگی اش، نیکو است که سال نو را با پاکی آغاز کنیم.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: اما در زمینه اجتماعی با توجه به استفاده برخی از ترقه های دست سازکه آسیب های جدی به همراه دارد به یک فرهنگ اشتباه تبدیل شده است.
گردآوری و تنظیم/ یوسف ملایی
انتهای گزارش/
