مهدی فروزانفر متخصص دندانپزشکی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، گفت: در گذشته برای جایگزین کردن دندانهای از دست رفته دو دندان مجاور بیدندان را میتراشیدند و یک بریج یا پل درست میکردند و عوارض آن این بود که مجبور میشدند برای ثبات دندانها دو دندان را تراش دهند.
وی افزود: در ایمپلنت نیازی به تراش دندانهای مجاور ناحیه بیدندانی نیست و در فضای بیدندانی یک فیکسر یا پایه ایمپلنت قرار میدهند، سپس استخوان دور فیکسر را میگیرند و در بافت لثه سفت میکنند، لثه را کنار میگذارند و نهایتا در قسمت تاجی دندانها یک روکش روی ایمپلنت سوار میکنند.
فروزانفر تصریح کرد: ایمپلنتها جدیدترین پروسه درمانی در جایگزینی دندانهای از دست رفته میباشند و دقیقا عملکرد دندانهای طبیعی را دارند مشروط بر اینکه دقیق و درست کار شوند و از جنس مرغوب تهیه شوند، همچنین اگر استخوان بیمار خوب و محکم باشد و ناحیهای که ایمپلنت در آن کاشته میشود از نظر تراکم بافت استخوانی مناسب باشد در انجام یک ایمپلنت ایدهال تأثیرگذار میباشد.
این متخصص در پایان خاطرنشان کرد: به دلیل اینکه ایمپلنت از جنس تیتانیوم تهیه میشود بهترین همخوانی را با دندانها دارد و قابل تحملترین مادهای است که میتواند استفاده شود.
انتهای پیام/