به گزارش‌ خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران؛ "دویچه وله" که برگردان فارسی‌اش، "موج آلمانی" می‌‌شود، یک شبکه بین‌المللی پخش برنامه‌های رادیویی، تلویزیونی و اینترنتی است که علاوه بر زبان آلمانی به 30 زبان دیگر از جمله فارسی نیز برنامه و محتوا تولید می‌کند.

سایت فارسی دویچه‌وله

کارهای مقدماتی راه‌اندازی سایت جدید فارسی دویچه ‌وله از سال 2006 آغاز شد و در تاریخ دوم آوریل سال 2007 رسماً آغاز به‌ کار کرد.

نشان دادن موضع و دیدگاه آلمان و اروپا در رابطه با رخدادهای مهم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بین‌المللی یکی از هدف‌های مورد ادعای این بخش است. به عبارت دیگر در این بخش تلاش بر ارائه نحوه برخورد آلمان و اروپا با رویدادها شده است.

در بخش آلمان‌شناسی اطلاعات کشور آلمان ارائه می‌شود: از جغرافی گرفته تا نظام سیاسی آلمان.

در این گزارش بیشتر به تحلیل محتوای بخش فارسی دویچه‌وله و بخصوص محتوای فرهنگی این سایت آلمانی پرداخته خواهد شد، اما در ابتدا نگاهی کوتاه و گذرا به مفاهیم سیاسی به کار برده شده در سایت دویچه وله می‌پردازیم.

همسویی دویچه‌وله با رسانه‌های ضد ایرانی
بخش سیاسی دویچه‌وله را می‌توان با وب‌سایت‌هایی مانند بی‌بی‌سی فارسی، وابسته به دربار سلطنتی انگلیس، و رادیو فردا، ارگان رسمی سازمان سیا، مقایسه کرد.

تحلیل محتوای سایت فارسی "دویچه وله" یک نکته دیگری را برای کنشگران رسانه‌ای و فرهنگی آشکار می‌کند؛ علاقه وافر گردانندگان این سایت به تولید، پوشش و انعکاس اخبار و مضامینی با محتوای برهنگی و بی‌بندوباری جنسی در قالب مد روز، این‌همان نکته‌ای است که فهم آن نیاز به تخصص بالا یا سواد رسانه‌ای خاص ندارد، بلکه هر مخاطب عادی با یک بار مشاهده سایت دویچه وله فارسی، به محتوای ضد اخلاقی و تخریبی این سایت پی می‌برد.

"تهاجم فرهنگی" رویکردی است که استراتژیست‌های غربی در چند دهه اخیر برای رسوخ در فرهنگ ملل آزادی‌خواه و استقلال‌طلب برگزیده‌اند. "تهاجم فرهنگی" که از آن بعنوان "ناتوی فرهنگی" هم یاد می‌شود در قالب پروژه جهانی شدن از سوی تئوریسین‌های لیبرال دموکراسی برای به انقیاد کشاندن سایر جوامع به سیاستمداران و حکام دول غربی تجویز شده است.

یکی از کشورهایی که همواره در معرض تهاجمات فرهنگی نظام سلطه قرار داشته است، ایران اسلامی است، کشوری که همزیستی مسالمت‌آمیز ساکنین آن علی‌رغم تنوعات و تکثرات قومی و فرهنگی، زبانزد عام و خاص است.

نظام رسانه‌ای غرب با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های ارتباطی در راستای پروپاگاندای تخریبی، سویه‌های فرهنگی، اخلاقی و دینی جامعه ایران را نشانه گرفته است.

متمرکز شدن بر موضوعات فرهنگی و استحاله فکری و فرهنگی جامعه ایران، یکی از دستور کارهای رسانه‌های فارسی زبان غربی است که سایت فارسی دویچه‌وله در این زمینه، نقشی پر رنگ ایفا می‌کند.

این سایت که بودجه آن از سوی دولت آلمان تامین می‌شود، علاوه بر انتشار اخبار کذب درباره ایران و پی‌گیری مطامع سیاسی خاص، در ترویج فحشاء و بی‌بندوباری پیشگام بوده است.

به نمایش گذاشتن تصاویر منافی با ارزش‌های ایرانی و اسلامی در قالب مد روز، یکی از حربه‌های دویچه وله برای اثرگذاری در پروژه ناتوی فرهنگی است. مصاحبه با طراحان ایرانی مد و لباس که در آثار خود با الگوبرداری از مزون‌ها و ژورنال‌های غربی، نوعی پوشش خاص و زننده را در جامعه اسلامی ایران اشاعه می‌دهند از دیگر شگردهای سایت دویچه وله فارسی است.

انتشار آلبوم‌های عکس از نمایشگاه‌های فشن و شوی لباس در داخل و خارج کشور، یکی دیگر از تاکتیک‌های گردانندگان سایت دویچه وله برای تزریق فرهنگ منحط غربی در بدنه جامعه ایران است.

البته سایت دویچه‌وله و شبکه‌های رسانه‌ای همسو با آن برای تکمیل پازل براندازی فرهنگی به عناصر خودفروخته فعال در داخل ایران نیز چشم دوخته‌است. افرادی که بعنوان نوگرای فرهنگی و مظهر مدرنیزاسیون به گفتگو با این سایت می‌پردازند و آتش توپخانه ناتو فرهنگی غرب را برای هجمه به ارزش‌های اصیل اسلامی و ایرانی فراهم می‌کنند، همان مزدورانی هستند که با مشق وطن فروشی در آغوش فرهنگ مبتذل و منحط غرب جای می‌گیرند.

بی‌تردید، تغییر سبک زندگی ایرانی اسلامی، هدف نهایی شبکه‌های رسانه‌ای فارسی زبان فعال در مغرب زمین است. شبکه‌هایی که از بودجه هنگفت دولت‌های غربی تغذیه می‌کنند و به نوعی نقش اساسی را در استراتژی تهاجم فرهنگی دول غربی برعهده دارند. پر واضح است که در چنین کارزار فرهنگی و چنین جنگ نرمی که ادوات و آثار آن به مراتب سنگین‌تر و مخرب‌تر از جنگ سخت است، هوشیاری و بصیرت عناصر داخلی بیش از پیش ضرورت دارد. 

         
یکی دیگر از مسائلی که سایت دویچه‌وله تمرکز بالایی بر آن دارد، ترویج اباحه‌گری و مسائل انحراف جنسی است، به‌طوری که هر چند وقت یک بار با انتشار مقالاتی در مدح مسائل غیر اخلاقی سعی در عادی نشان دادن روابط خارج از عرف دارد. بخصوص اینکه همجنسگرایی نقش ویژه‌ای در این نوع مقالات دارد.

انتهای پیام/