تصویری هنری از افق رویداد یک سیاهچاله 

به گفتهٔ اختر‌شناسان در یک سیاهچاله، هر ماده‌ای که واردِ افق رویداد می‌شود به جرم اضافه می‌گردد. گلوله‌هایی را به سیاهچاله شلیک کنید، در این صورت فقط جرم آن را کمی زیاد‌تر و آن را کمی خطرناک‌تر می‌کنید. در درون افق رویداد یک بمب هسته‌ای منفجر کنید، در این صورت فقط جرم آن را بیشتر می‌کنید. فضاپیمای خود را در سیاهچاله بیندازید، جرم سیاهچاله باز هم بیشتر می‌شود. آن گلوله‌ها را با لیزر عوض کنید، سیاهچاله هیچ اهمیتی به آن نمی‌دهد. در درون افق رویداد، ماده و انرژی یکی هستند و سیاهچاله‌های بسیار یکسانی می‌توانند این انرژی را به جرم تبدیل کنند. بنابراین تمامی پرتابه‌ها و سلاح‌های انرژی به ناگزیر فقط آن را خطرناک‌تر می‌سازند. 

 

اکنون زمانِ بیرون آوردن اسلحه‌های بزرگ است. جریان ذرات را معکوس کنید، محفظهٔ دی لیتیوم (۱) را غرق در ذرات عجیب و غریب کنید و مسیر آن را در ظرف منحرف کنندهٔ اصلی تعیین نمایید و سیاهچالهٔ خاص خودتان را از پاد ماده بسازید. سپس با یک حرکت انتحاری سیاهچالهٔ پاد مادهٔ جدید را در سیاهچاله‌ای که قصد دارید تخریب کنید وارد کنید. آیا این کار عملی است؟ آیا این کار مشکلمان را حل می‌کند؟ همانطور که احتمالأ می‌دانید، وقتی ماده به پاد ماده برخورد می‌کند، انفجاری از انرژی خالص به وجود می‌آید. این کامل‌ترین سلاح انرژی است که می‌توانیم تجسم کنیم. به طور قابل توجهی، این امر پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. کاملأ مشخص نیست که آیا در سیاهچالهٔ پادماده‌تان، پاد ماده دارید یا خیر. این سیاهچاله احتمالأ به یک سیاهچالهٔ منظم تبدیل شده است. 

 

تصویری هنری از یک سیاهچاله پر جرم 

 

هنوز اگر «می‌توانید» یک پاد ماده و سیاهچالهٔ حاوی مادهٔ منظم را به هم برخورد دهید، انفجاری غیر قابل درک خواهید داشت. کلِ تراکم و جرم عظیم را همانطور که اینشتین محاسبه کرده بود به انرژی خالص تبدیل کنید. به محض انجام این کار، تمام انرژی فورأ به سیاهچالهٔ بیشتری تبدیل می‌شود. هیچ چیز حتی نور هم نمی‌تواند از یک سیاهچاله فرار کند. سیاهچاله شامل تمام انرژیِ انفجارهای باشکوه متأثر از پاد ماده است. حتی نمی‌بینید که چنین چیزی اتفاق می‌افتد. در ‌‌نهایت با سیاهچاله‌ای که دو برابر جرم دارد، مواجه می‌شوید و این چیزی است که سیاهچاله می‌خواهد. 

 

همانطور که در قسمت قبل یاد گرفتیم، می‌توانیم تکانهٔ زاویه‌ای را از سیاهچاله استخراج کنیم. با انداختن مواد در درون افق رویداد می‌توانیم انرژی را حذف کنیم و گردش آن را آهسته‌تر سازیم. حتی می‌توانیم آن را متوقف سازیم. بنابراین، چرخش آن را کاهش می‌دهیم، اما این کار باعث نمی‌شود که از بین برود. بنابراین، آیا اینگونه است و ما از خود اختیاری نداریم؟ خیر، چه خوب که یک استراتژی دیگر نیز باقی مانده است که بسیار احمقانه است و فقط احتمالا عملی باشد. بر اساس گفتار استیون هاوکینگ، سیاهچاله‌ها واقعأ می‌توانند در طول زمان تبخیر شوند. جفت ذراتِ مجازی به طور پیوسته در اطرافمان آشکار می‌گردند. سپس در یک تابش (فلش) مجددأ تلفیق می‌شوند و از جهان محو می‌گردند. وقتی یکی از این جفت ذرات درست در لبهٔ سیاهچاله ظاهر شود، یک ذره در سیاهچاله سقوط می‌کند و دیگری به طور آزادانه در فضا معلق می‌شود. این بسیار شگفت انگیز است و در واقع می‌تواند مجموع جرم سیاهچاله را کاهش دهد. 

 

بنابراین، در طول یک دو راهی غیرقابل درک از زمان، حتی پرجرم‌ترین سیاهچاله‌ها به سوپِ بی‌ضررِ ذرات تبخیر می‌شوند. معلوم است که برای دفاع در برابر تهدیدِ سیاهچاله‌ها تنها کاری که باید انجام دهیم این است که محققان دی لیتیوم (Dilithium) را یک ترکیب شیمیایی معرفی کرده‌اند که شامل کمتر از ۱۰۰۰ اتم و یا ۱۰۰۰ پیوند است.

انتهای پیام/