"مردانی"؛ خون‌نامه خاک نگار کربلا
مردانی که خاک را به سرمه خون شهدای کربلا سیاهه حماسه وغزل کرده و مقبره‌ای نیمه تمام را به نام خود زد،قانون عشق را درقیام نور آنچنان تدوین کرد که آتش نی‌از دل سمندصاعقه برخاست وگل باغ آشنایی را سوزاند.
به گزارش خبرنگارحوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران، نصرالله مردانی متولد سال 1326 در کازرون، مردی از جنس کربلائیان بود که رد پای احساس را در میهمانی عشق یافت و خلوت روحانی‌اش را از بوی لطیف‌ترین احساس انسانی پر کرد.
همان‌گونه که در بخشی از مصاحبه مردانی با یکی از خبرگزاری‌های معتبر در روزهای بیماری وی و در قالب یک عیادت آمده، وی همیشه دوست داشته که بین حافظ و فردوسی، پیوندی به وجود بیاورد.
این شاعر بنا بر گفته‌های خود، به رغم آنکه خیلی از بزرگان گفتند این کارشدنی نیست، خیلی برای پیوند حافظ و فردوسی تلاش کرده تا به عنوان یک راه تازه مسیر را باز کرده و خیلی‌ها را به دنبال خود بکشاند.
بنابراین گزارش خالق کتاب «خون‌نامه خاک» فردی بوده که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای(مدظله العالی) رهبر انقلاب اسلامی در متن پیام تسلیتی در پی در گذشتش چنین نوشتند:
"بسم‌الله الرحمن الرحیم
درگذشت تاسف انگیز شاعر شیرین سخن و انقلابی مرحوم "مردانی " را به همه ى دلبستگان به شعر و ادب فارسی و نیز به خانواده ى محترم ، دوستان ، علاقه مندان آن مرحوم ، جامعه ى هنرمندان و شاعران انقلاب تسلیت می گویم. این شاعر مومن و پرتلاش سرمایه ى طبع روان خود را در خدمت معارف انقلاب قرار داده و شیوایی سخن خود را با ابزار عشق به خاندان پیامبر علیه السلام و مفاهیم زنده و واقعی دوران دفاع مقدس وتکریم شهیدان عزیز آمیخته بود و سرانجام در جوار تربت مطهر حضرت سیدالشهدا (ع )سر بر آستان دوست نهاد. بی شک نام وى در شمار خدمتگزاران به ادبیات انقلابی همواره درخاطره ى ملت ایران باقی خواهد ماند. رحمت واسعه ی حضرت حق و حشر با اولیائش را برای آن مرحوم مسئلت می نمایم".
گفتنی است که محمد رضا سرشار در مقاله‌ای با نام «یاد چهره‌های ماندگار: برای نصرالله مردانی که بزرگوارانه زیست» چنین آورده که احساس تعهد استاد نصرالله مردانی نسبت به دیگران، و به تعبیرعام، «دست و پاخیزی» او، منحصر به توده مردم و فرودستان جامعه نبود.
کمک به شاعران جوان و یا حتی سالمند گمنام برای ارتقای سطح کار خود و چاپ آثارشان، یا طرح شدن در مجامع ادبی، از جمله کارهایی بود که مردانی، درتمام سال‌های پیش از پیروزی انقلاب، خستگی ناپذیربه آن مشغول بود.
لازم به ذکر است که جایگاه شاعر معاصر ایران از نظر مردانی با استناد به متن مصاحبه با وی به گونه‌ای است که خیلی از شعرا شناخت لازم در خصوص ظرفیت زبان ندارند و اسطوره‌ها را نمی‌شناسند یا نتوانسته‌اند تعابیر جدید و زیبا بسازند یاخیلی ضعیف بوده است.
وی خاطر نشان می‌شود که از آثار به جای مانده در ادبیات کشورمان از نصرالله مردانی در سال‌های حیات و پس از درگذشت وی می‌توان به اختصاص جایزه کتاب برگزیده سال 1346 به کتاب «خون‌نامه خاک»،اختصاص عنوان چهره ماندگار ادبیات ایران در سال 1382 به وی، تاسیس موسسه فرهنگی هنری مردانی و برپایی کنگره «ستیع سخن» اشاره کرد.
نصرالله مردانی در سال 1382 پس از خلق آثاری چون «آتش نی»، «خون‌نامه خاک»، «ستیغ سخن»، «غزل در آیینه انقلاب»،« قیام نور»، «مجموعه‌های الماس آبی»، «حافظ از نگاه مردانی»، «گل باغ آشنایی»، «شهیدان شاعر» و «قانون عشق در کربلا در گذشت و در بوستان مردانی شهر کازرون به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/ اس
همان‌گونه که در بخشی از مصاحبه مردانی با یکی از خبرگزاری‌های معتبر در روزهای بیماری وی و در قالب یک عیادت آمده، وی همیشه دوست داشته که بین حافظ و فردوسی، پیوندی به وجود بیاورد.
این شاعر بنا بر گفته‌های خود، به رغم آنکه خیلی از بزرگان گفتند این کارشدنی نیست، خیلی برای پیوند حافظ و فردوسی تلاش کرده تا به عنوان یک راه تازه مسیر را باز کرده و خیلی‌ها را به دنبال خود بکشاند.
بنابراین گزارش خالق کتاب «خون‌نامه خاک» فردی بوده که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای(مدظله العالی) رهبر انقلاب اسلامی در متن پیام تسلیتی در پی در گذشتش چنین نوشتند:
"بسم‌الله الرحمن الرحیم
درگذشت تاسف انگیز شاعر شیرین سخن و انقلابی مرحوم "مردانی " را به همه ى دلبستگان به شعر و ادب فارسی و نیز به خانواده ى محترم ، دوستان ، علاقه مندان آن مرحوم ، جامعه ى هنرمندان و شاعران انقلاب تسلیت می گویم. این شاعر مومن و پرتلاش سرمایه ى طبع روان خود را در خدمت معارف انقلاب قرار داده و شیوایی سخن خود را با ابزار عشق به خاندان پیامبر علیه السلام و مفاهیم زنده و واقعی دوران دفاع مقدس وتکریم شهیدان عزیز آمیخته بود و سرانجام در جوار تربت مطهر حضرت سیدالشهدا (ع )سر بر آستان دوست نهاد. بی شک نام وى در شمار خدمتگزاران به ادبیات انقلابی همواره درخاطره ى ملت ایران باقی خواهد ماند. رحمت واسعه ی حضرت حق و حشر با اولیائش را برای آن مرحوم مسئلت می نمایم".
گفتنی است که محمد رضا سرشار در مقاله‌ای با نام «یاد چهره‌های ماندگار: برای نصرالله مردانی که بزرگوارانه زیست» چنین آورده که احساس تعهد استاد نصرالله مردانی نسبت به دیگران، و به تعبیرعام، «دست و پاخیزی» او، منحصر به توده مردم و فرودستان جامعه نبود.
کمک به شاعران جوان و یا حتی سالمند گمنام برای ارتقای سطح کار خود و چاپ آثارشان، یا طرح شدن در مجامع ادبی، از جمله کارهایی بود که مردانی، درتمام سال‌های پیش از پیروزی انقلاب، خستگی ناپذیربه آن مشغول بود.
لازم به ذکر است که جایگاه شاعر معاصر ایران از نظر مردانی با استناد به متن مصاحبه با وی به گونه‌ای است که خیلی از شعرا شناخت لازم در خصوص ظرفیت زبان ندارند و اسطوره‌ها را نمی‌شناسند یا نتوانسته‌اند تعابیر جدید و زیبا بسازند یاخیلی ضعیف بوده است.
وی خاطر نشان می‌شود که از آثار به جای مانده در ادبیات کشورمان از نصرالله مردانی در سال‌های حیات و پس از درگذشت وی می‌توان به اختصاص جایزه کتاب برگزیده سال 1346 به کتاب «خون‌نامه خاک»،اختصاص عنوان چهره ماندگار ادبیات ایران در سال 1382 به وی، تاسیس موسسه فرهنگی هنری مردانی و برپایی کنگره «ستیع سخن» اشاره کرد.
نصرالله مردانی در سال 1382 پس از خلق آثاری چون «آتش نی»، «خون‌نامه خاک»، «ستیغ سخن»، «غزل در آیینه انقلاب»،« قیام نور»، «مجموعه‌های الماس آبی»، «حافظ از نگاه مردانی»، «گل باغ آشنایی»، «شهیدان شاعر» و «قانون عشق در کربلا در گذشت و در بوستان مردانی شهر کازرون به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/ اس
