به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،دبیر کمیتهی پیگیری حفاظت از خانههای تاریخی تهران با اعلام این مطلب، ادامه داد: این خانه تا قبل از انقلاب مصر، بهصورت اجارهای در اختیار دفتر حافظ منافع مصر در ایران بود؛ اما پس از انقلاب مصر، این بنا تخلیه و متروکه شد. براساس اطلاعات اهالی محل بهتازگی نیز با همکاری سرایدار یا مالک قبلی این بنا و با همدستی عتیقهفروشان محدودهی خیابان شریعتی و منطقهی شمیران، کاشیها، درها و پنجرههای باارزش، آیینهکاریها و هر شیء ارزشمند بهکار رفته در این بنا بهوسیله تیشه و پتک کنده شدهاند و بهنوعی این بنا در حال غارت شدن است.
کاشیهای الگوگرفتهشده از کاخ گلستان
سجاد عسگری با انتقاد از ثبت نشدن این اثر تاریخی واقع در منطقهی شمیران توسط اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران، ادامه داد: اداره کل میراث فرهنگی تهران متأسفانه این بنا را در فهرست آثار ملی کشور ثبت نکرده است. به همین دلیل نمیتوان بهصورت قطعی گفت که این بنا حتی در فهرست آثار ارزشمند واجد ثبت استان تهران نیز قرار داشته باشد! بهدلیل این سهلانگاری و بیاطلاعی یگان حفاظت میراث فرهنگی استان تهران، در وضعیت کنونی واکنشی نسبت به غارت این بنا نشان داده نمیشود. این در حالی است که براساس منابع محلی، کاشیها و دیگر آثار ارزشمند این خانه اکنون در یکی از عتیقهفروشیهای تهران در حال فروخته شدن است.
وی افزود: پس از غارت این بنا، مالکیت این خانه به رقم 25 میلیارد تومان به شخص دیگری واگذار میشود و براساس منابع محلی، مالک جدید درصدد تخریب این بنا و اجرای یک پروژهی مسکونی یا تجاری در این زمین است. اکنون بیم آن میرود که تا امروز، مجوز تخریب و نوسازی این بنا براثر غفلت میراث فرهنگی و از سوی همان سازمان داده شده باشد و در آیندهی نزدیک، این بنا به یک آسمانخراش دیگر در شهر تهران تبدیل شود.
سرقت بخشهای ارزشمند خانه
وی این خانه را یکی از ارزشمندترین خانهها در منطقهی شمیران در خیابان شریعتی دانست و افزود: در مرحلهی نخست، ظاهر بیرونی بنا آنچنان که باید و شاید، نشاندهندهی تاریخی بودن آن نیست، اما پس از ورود به بنا میتوان ذوق و هنر معماران ایرانی را در این بنا دید.
او ادامه داد: در برخی منابع این خانه به نام «کاشفالسلطنه» ثبت شده است. محمد میرزا کاشفالسلطنه مشهور به چایکار، از نوادگان عباسمیرزا و یکی از دیپلماتها، نویسندگان و مشروطهخواه دورهی قاجار و پهلوی است. او نخستین فردی است که در سال 1385 هجری قمری تخم چای را از هند به ایران آورد و کشت آن را در ایران رواج داد و به همین دلیل، او را «پدر چای ایران» مینامند.