به گزارش حوزه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ قرن‌هااست چشم‌آبی‌های مدیترانه‌ای سعی می‌کنند این تصور که "حق همیشه با آن‌هاست" را تبدیل به یک "فرهنگ" کنند. با نهادینه شدن چنین فرهنگی اگر آن‌ها حتی به ما ظلمی هم روا داشتند باز خواهیم پنداشت که "ایراد از طرف خود ماست".

چند روز پیش در یکی از اردوگاه‌هایی که محل نگهداری مهاجرین غیرقانونی به استرالیا است شورش عظیمی درگرفت، شورشی که بر اثر آن یک ایرانی کشته و 77 نفر دیگر مجروح شدند. 

این اردوگاه مثل بسیاری از نمونه‌های مشابه خود، خارج از مرزهای استرالیا و در خاک کشورهایی قراردارد که آنها هم مثل استرالیا مستقل نبوده و تحت الحمایه انگلستان هستند.  
 
چندسالی است که برخورد دولت استرالیا با مهاجرینی که از خاورمیانه قاچاقی به این کشور می‌آیند ، بسیار سخت‌گیرانه شده است.خارج از مرزهای استرالیا اردوگاه‌های زیادی وجود دارند که این افراد در آن‌ها نگهداری می‌شوند و "منوس" در خاک کشور "پوپوا گینه نو" که شورش چند شب پیش در آن اتفاق افتاد، یکی از این اردوگاه‌هاست.

گفته می‌شود؛ مهاجرین در این مکان‌ها به کار بی‌جیره و مواجب مجبور می‌شوند و غذای بسیار کم و امکانات ناچیزی در اختیارشان قرار می‌گیرد.
 
در رابطه با این موضوع در مرحله اول می‌توان باب صحبت را با هم‌وطنان رویا پردازی گشود که فکر می‌کنند آن طرف آب‌ها خبری است...! دراین باره کم صحبت نشده، کم مقاله نوشته نشده و کم فیلم نساخته‌اند، اما جدای این مذمت‌ها و خود انتقادی‌ها ، این بار قصد دارم به سوی دیگری از این قضیه هم بپردازم و به طرف مقابل بگویم؛ شما که دم از حقوق بشر می‌زنید چرا؟!

بیکاری مهاجران در این اردوگاه‌ها ظاهرا قرار است تا ابد ادامه پیدا کند و این رسما یعنی برده‌داری! خود من یکی از دوستانم را سراغ دارم که خانواده‌اش سه سالی می‌شود ، تقریبا نمی‌دانند او مرده است یا زنده و هزاران خانواده در سراسر خاورمیانه اکنون چنین وضعیتی دارند.

دولت استرالیا می‌خواهد با این برخوردها باقی مهاجران را طوری بترساند که دیگر کسی هوس رفتن به این کشور را نکند. 

در این میان اولا شأن اظهار نظر کردن ‌آنهایی زیر سوال می‌رود که اگر یک دهم این اتفاقات در خاورمیانه می‌افتاد بعید نبود به بهانه نقض آشکار حقوق بشر حتی عزیمت به لشکرکشی نظامی هم بکند! 

ثانیا باید گفت: دولت استرالیا حق ندارد جلوی مهاجرت به این سرزمین را بگیرد چون این قسمت از جهان 200 سال است که کشف شده و اگر مال مردم خاورمیانه نباشد قطعا مال چشم‌ آبی‌های انگلستان هم نیست، بلکه متعلق به بومیان آن منطقه است. 

اگر استرالیا کشوری ثروتمند است بخاطر منابع طبیعی آن است نه اینکه مردم آن مثل مردم ژاپن و کره و... پرکاری کرده‌ باشند و از طرفی دیگر اگر انگلیسی‌ها حق دارند به این سرزمین ثروتمند مهاجرت کنند مردم خاورمیانه هم چنین حقی دارند. 

معلوم نیست، کدام منطق به این چشم آبی‌ها چنین حقی داده که هرجا رسیدند یک پرچم بریتانیا بکوبند و بگویند چون ما اول رسیدیم این قاره مال ماست، در حالی که قبل از آنها بومیانی در آن سرزمین بوده‌اند و اگر قرار به اول رسیدن هم بود اصالت حق با آن بومیان است. 

گفتنی است : دولت استرالیا اکنون از اروپای شرقی برخلاف دیگر مناطق دنیا خیلی راحت‌تر مهاجر می‌پذیرد و دلیل چنین رفتاری این است که آنها می‌خواهند در ترکیب نژادی این کشور، نژاد سفید چشم‌ رنگی غالب باشد. به نظر شما آیا آنها حق دارند چنین کاری را انجام دهند؟! 

ما تا به حال راجع به موضوع مهاجرت فقط با آن دسته از هم‌وطنان خودمان تخاطب داشتیم که رویا پردازی‌شان کار دست آنها می‌داد اما فکر می‌کنم حالا نوبت آن است که در کنار این خود انتقادی‌های صحیح و بجا، علیه بزرگترین زمین خواران دنیا هم اقامه دعوا کنیم و بپرسیم؛ شما با چه رویی دم از حقوق بشر می‌زنید؟! 

میلاد جلیل زاده

انتهای پیام/