مهمترین معیار تهرانی‌ها برای اهدای عضو
کمبود تعداد عضو عرضه شده برای پیوند از انسان زنده یا جسد، به عنوان مهمترین نقطه ضعف این روش درمانی شناخته می‌شود و علی‌رغم پیشرفته‌های فراوان علمی در حیطه ایمونوساپرشن و موفقیت علمی پیوند اعضا، این مشکل هنوز به قوت خود باقیست.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، درحالی که بسیاری از بیماران نیازمند اهدای عضو در صف انتظار پیوند قرار
دارند، نتایج تحقیق یک پژوهشگر در کشور نشان می‌دهد: اغلب مردم مایل به
اهدای عضو خود پس از مرگ مغزی احتمالی هستند اما کمتر از یک دهم آنها کارت
اهدای عضو دارند.
امروز پیوند اعضا به عنوان یک روش مطلوب و بدون جایگزین در درمان بسیاری از نارسایی‌های ارگان‌های حیاتی نظیر کبد، کلیه ، قلب و ... مطرح و از سوی مجامع پزشکی پذیرفته شده است.
کمبود تعداد عضو عرضه شده برای پیوند از انسان زنده یا جسد، به عنوان مهمترین نقطه ضعف این روش درمانی شناخته می‌شود و علی‌رغم پیشرفته‌های فراوان علمی در حیطه ایمونوساپرشن و موفقیت علمی پیوند اعضا، این مشکل هنوز به قوت خود باقیست.
بر همین اساس محمد علمی برومند، دانشجوی پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران در پایان‌نامه خود به بررسی میزان تمایل مردم تهران به اهدای عضو پس از مرگ مغزی و معیارهای آنها در تخصیص عضو پیوندی پرداخته است.
پژوهش وی به روش شماره‌گیری تصادفی با شهروندان تهرانی انجام شده که نتایج تحلیل شده آن حاصل 3900 مصاحبه تلفنی پرسشگران بوده است. افراد پاسخ دهنده 18 سال به بالا بوده و مصاحبه در پنج روز کاری و در ساعات 18 تا 21 انجام شده است.
نتایج این پژوهش که میانگین سنی شرکت‌کنندگان آن 36.2 سال بوده است نشان داد: 85 درصد افراد، مایل به اهدای عضو پیوندی پس از مرگ بودند، 5 درصد مایل به اهدای عضو نبودند و 10 درصد گزینه «نمی‌دانم» را در پاسخ به سوال پرسشگر انتخاب کرده‌اند.
بر اساس نتایج این پایان‌نامه، شرکت‌کنندگان در پژوهش، تاهل، جنسیت، شاغل یا بیکار بودن بیمار را معیاری برای اهدای عضو خود نمی‌دانستند.
این یافته‌های حاکیست: مهمترین معیار اهدای عضو از نگاه شهروندان شرکت‌کننده در پژوهش به ترتیب شامل مدت انتظار بیمار در لیست پیوند، از کارفتادگی عضو بر اثر بیماری، فرد جوانتر، میزان احتمال زنده بودن بعد از پیوند است.
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که هر چند کمتر از یک دهم مردم کارت اهدای عضو دارند اما اغلب قریب به اتفاق مردم مایل به اهدای عضو پس از مرگ مغزی هستند بنابراین اطلاع‌رسانی عمومی برای اعلام تمایل خود به اعضای خانواده و تکمیل کارت اهدا می‌تواند در افزایش منابع اهدای عضو موثر باشد.
امروز پیوند اعضا به عنوان یک روش مطلوب و بدون جایگزین در درمان بسیاری از نارسایی‌های ارگان‌های حیاتی نظیر کبد، کلیه ، قلب و ... مطرح و از سوی مجامع پزشکی پذیرفته شده است.
کمبود تعداد عضو عرضه شده برای پیوند از انسان زنده یا جسد، به عنوان مهمترین نقطه ضعف این روش درمانی شناخته می‌شود و علی‌رغم پیشرفته‌های فراوان علمی در حیطه ایمونوساپرشن و موفقیت علمی پیوند اعضا، این مشکل هنوز به قوت خود باقیست.
بر همین اساس محمد علمی برومند، دانشجوی پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران در پایان‌نامه خود به بررسی میزان تمایل مردم تهران به اهدای عضو پس از مرگ مغزی و معیارهای آنها در تخصیص عضو پیوندی پرداخته است.
پژوهش وی به روش شماره‌گیری تصادفی با شهروندان تهرانی انجام شده که نتایج تحلیل شده آن حاصل 3900 مصاحبه تلفنی پرسشگران بوده است. افراد پاسخ دهنده 18 سال به بالا بوده و مصاحبه در پنج روز کاری و در ساعات 18 تا 21 انجام شده است.
نتایج این پژوهش که میانگین سنی شرکت‌کنندگان آن 36.2 سال بوده است نشان داد: 85 درصد افراد، مایل به اهدای عضو پیوندی پس از مرگ بودند، 5 درصد مایل به اهدای عضو نبودند و 10 درصد گزینه «نمی‌دانم» را در پاسخ به سوال پرسشگر انتخاب کرده‌اند.
بر اساس نتایج این پایان‌نامه، شرکت‌کنندگان در پژوهش، تاهل، جنسیت، شاغل یا بیکار بودن بیمار را معیاری برای اهدای عضو خود نمی‌دانستند.
این یافته‌های حاکیست: مهمترین معیار اهدای عضو از نگاه شهروندان شرکت‌کننده در پژوهش به ترتیب شامل مدت انتظار بیمار در لیست پیوند، از کارفتادگی عضو بر اثر بیماری، فرد جوانتر، میزان احتمال زنده بودن بعد از پیوند است.
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که هر چند کمتر از یک دهم مردم کارت اهدای عضو دارند اما اغلب قریب به اتفاق مردم مایل به اهدای عضو پس از مرگ مغزی هستند بنابراین اطلاع‌رسانی عمومی برای اعلام تمایل خود به اعضای خانواده و تکمیل کارت اهدا می‌تواند در افزایش منابع اهدای عضو موثر باشد.
