به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، همزمان با هفدهم فوریه (28بهمن) که روز ملی روسای جمهور در آمریکا و تعطیلی رسمی است، استاد دانشگاه آمریکن در مقاله ای نوشت: آنچه به کودکان آمریکایی تدریس نمی شود این است که بیش از یک چهارم روسای جمهور این کشور با هدف کسب سود مالی، در قاچاق انسان و برده داری دست داشته اند.
«کلارنس لوسین» ، نویسنده و استاد دانشگاه در این مقاله که به مناسبت روز ملی روسای جمهور آمریکا منتشر کرد، خود از سیاه پوستان آفریقایی تبار مقیم آمریکاست.
دکتر کلارنس لوسین، مدیر برنامه مطالعات تطبیقی و منطقه‌ای در دانشگاه آمریکن است. وی مدرس درس‌های روابط نژادی تطبیقی، جنبش‌های اجتماعی جدید، سیاست تطبیقی آمریکا و اروپا و موسیقی جاز و روابط بین الملل است.
مقاله کلارنس لوسین با عنوان: نکته‌ای که در روز روسای جمهوربیان نمی‌شود، مردمی که آنها به بردگی گرفتند، این گونه آغاز می شود: مدارس سراسر آمریکا، این روزها با پوسترهایی از 44 رئیس جمهور این کشور، اطلاعاتی درباره سال‌هایی که هر یک از آنها در جایگاه ریاست جمهوری مشغول بوده‌اند، تزیین شده است.
وی افزود: کتاب‌های درسی تاریخ آمریکا نیز درباره دستاوردها و چالش‌های دولت‌های مهم روسای جمهور، توضیحاتی ارائه می‌کنند؛ مثلا جرج واشنگتن در جنگ انقلابی درگیر بود، آبراهام لینکلن با جنگ داخلی، تدی روزولت در جنگ اسپانیا و آمریکا و غیره.
وی به نگاه خاص نظام آموزشی آمریکا به این مقوله اشاره می کند و می نویسد: کتاب‌های مخصوص کودکان، دانش آموزان را از نزدیک با رئیس جمهورها آشنا می‌کنند، از آنها با اسم کوچک نام می‌برند، خواننده را با ماجرا‌هایی از سگ هر یک از آنها در باغ رز در قسمت غربی کاخ سفید و یا حکایاتی از بازی‌گوشی دوران کودکی آنها مشغول می‌کنند و موسسه اسمیت‌سونیان در واشنگتن، بازدید کنندگان را به نمایشگاهی از لباس‌های بانوهای اول آمریکا که همان همسران رئیس جمهورها هستند و مبلمان کاخ سفید دعوت می‌کند و به آنها خوش‌آمد می‌گوید.
این نویسنده و استاد دانشگاه آمریکایی پس از مقدمه مذکور به بیان مهم‌ترین نکته مقاله خود می‌پردازد و می‌نویسد: اما در این همه اطلاعات، هیچ جا کوچک‌ترین اشاره‌ای به این واقعیت وجود ندارد که بیش از یک چهارم رئیس جمهورهای آمریکا در قاچاق انسان و برده‌داری دست داشته‌اند، این رئیس جمهورها برای سود مالی اقدام به خرید و فروش و پرورش برده می‌کردند.
وی می افزاید: از 12 رئیس جمهوری که برده‌دار بودند، بیش از نیمی از ایشان در خود کاخ سفید هم انسان‌هایی را به اسارت کشیدند.
وی می افزاید: بیشتر طرح‌های ساختمانی بزرگ در قرن هجدهم در آمریکا از جمله بسیاری از مشهورترین بناهای این کشور مانند تالار استقلال در فلادلفیا، تالار فانویل در بوستون، کاخ مانتیسلو در مزرعه توماس جفرسون، سومین رئیس جمهورآمریکا و کاخ مونت‌پلیر متعلق به جیمز مدیسون، چهارمین رئیس جمهور آمریکا بر دوش برده های این کشور ساخته شده اند.
این استاد دانشگاه آمریکن درباره نخستین و معروفترین رئیس جمهور آمریکا نیز می نویسد: حتی جورج واشنگتن، نخستین رئیس جمهور هم ابتدا می‌خواست برای ساختن کاخ سفید، از کارگران خارجی استفاده کند، اما وقتی متوجه شد که پرداخت منصفانه به افراد عادی چقدر هزینه خواهد داشت، متوسل به کارگران برده شد.
وی می افزاید: برای بسیاری از سفید پوست‌ها و دیگر مردم رنگین پوست، کاخ سفید نمادی است برای برتری مردم سفید پوست چه در داخل و چه در سطح بین المللی و آمریکاهایی با گرایش بومی‌گرایانه، از طریق آرمانهای استعماری و امپریالیستی، نماد کاخ سفید را به عنوان طرحی برای برتری در مقیاس جهانی درک می‌کردند و این طرز تفکر در طرح خود ساختمان کاخ سفید نیز تجسم یافته است.
کلارنس لوسین اضافه می‌کند: اگرچه کاخ سفید دارای اهمیتی نمادین است، اما در ارتباط با آن، تاریخچه سیاه ریاست جمهوری ایالات متحده هم وجود دارد که تا حد زیادی پنهان و مسکوت مانده است.
وی در ادامه مقاله به بیان چند مثال در ارتباط با کارنامه سیاه کاخ سفید در امر برده‌داری اشاره می‌کند که مثال اول و نمونه تاریخی این مقاله، مربوط به جورج واشنگتن نخستین رئیس جمهور آمریکا باز می گردد.
این استاد دانشگاه ترفند نخستین رئیس جمهور آمریکا برای فرار از این قانون ایالت فیلادلفیا را چنین تشریح می کند: جورج واشنگتن برای دور زدن این قانون، برده‌هایی را که در اسارت برای او کار می‌کردند، به طور دوره‌ای عوض می‌کرد به نحوی که هر یک کمتر از 6 ماه در آنجا بمانند.
وی می افزاید: از جمله در خانواده خود نخستین رئیس جمهور و در میان مردان و زنانی که به بردگی گرفته بود، یکی از برده‌های مجموعه ریاست جمهوری، خانم اونا اونی ماریا جاج بود، در مارس سال 1796 میلادی یعنی یک سال قبل از اینکه دوره دوم ریاست جمهوری دوم جورج واشنگتن به پایان رسد، به اونی گفتند که او را به عنوان هدیه عروسی، به نوه دختری همسر جورج واشنگتن خواهند داد اما اونی با دقت، نقشه فرار خود را طراحی کرد و وقتی جورج واشنگتن مشغول خوردن شام بود، از خانه او فرار کرد.
لوسین در تحلیل این فرار و بازتاب آن در آن مقطع می نویسد: اونی جاج از دست قدرتمندترین مرد آمریکا فرار کرد تا با پشت سر گذاشتن دوران بردگی خود به زندگی بهتری برسد و وقتی طیف وسیعی از مردم آمریکا از تلاش موفق او اطلاع یافتند، او در طبقات مختلف فرد مشهوری شد و روزنامه نگاران، نویسندگان و دیگران شیفته فرار او از دست جورج واشنگتن شدند.
وی می افزاید: اما مهمتر این بود که این کار وی ، الهام‌بخش جنبش لغو برده‌داری در میان آفریقایی تبارهای آمریکا شد که توسط سفیدپوست‌ها به بردگی گرفته شده بودند.
نمونه دیگربیان شده در مقاله این نویسنده آمریکایی که به منظور تقویت اسناد تاریخی ارائه شده، درباره برده ای به نام پاول جنینگز است که در سن ده سالگی، به عنوان پادوی جیمز مدیسون، چهارمین رئیس جمهور آمریکا در کاخ سفید به بردگی گرفته شد.
کلارنس لوسین جمع‌بندی مقاله خود را با اشاره به این نکته انجام می‌دهد: در کتاب‌های درسی و کتاب‌های تاریخی عامه‌‌پسند، کاخ سفید به طور ضمنی مانند منبعی از آرمانهای دموکراتیک، اصول والا و ارزش‌های اخلاقی بازسازی شده است، برای بسیاری از آمریکایی‌ها، انتقاد از بنیانگذاران کشور، اسناد مربوط به بنیانگذاری کشور، ریاست جمهوری، کاخ ریاست جمهوری، و انتقاد از دیگر نهاد‌هایی که آمده‌اند تا نمادی از روایت رسمی ایالات متحده تلقی شوند، نوعی ویرانگری و تخریب محسوب می‌شود.
وی می افزاید: رها کردن باورهای قدیمی و حتی معناداری که به انحاء مختلف هویت‌های جمعی و فردی را ساخته‌اند، شاید ناراحت‌کننده تلقی شوند اما در عین حال حذف واقعیت حضور بردگان آمریکایی آفریقایی‌تبار از کاخ سفید و ریاست جمهوری، تصویر نادرستی از تاریخ آمریکا ایجاد می‌کند.
وی مقاله خود را با این جمله تکان‌دهنده به پایان می‌برد: اگر جوانان آمریکا و همه ما مردم این کشور قرار است درکی کاملتر از تاریخ مردم خود داشته باشیم، باید بدانیم که همه ابعاد اولیه جامعه آمریکا بر اساس برده‌داری ساخته شده است.
مقاله فوق الذکر نیز بخشی از سلسله مطالب طرحی آموزشی با عنوان: اگر تاریخ خود را می‌دانستیم، است.
این طرح که با درآمد کتاب‌های پرفروش هاوارد زین پشتیبانی می‌شود، بیش از صد مقاله آموزشی درباره ابعاد تاریک و مخفی تاریخ آمریکا و تاریخ معاصر آن منتشر کرده است.
انتهای پیام/
