به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، یکی از مهم‌ترین نمودهای اتفاقات مهم هر کشوری را باید در ادبیات و سطرهای مکتوب آن یافت. کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. انقلاب اسلامی اتفاق مهمی در تاریخ ایران بود که هنوز هم پس از گذشت سه دهه، در حوزه ادبیات، چه شعر و چه داستان و رمان، به دست آنهایی که انقلاب را دیده​ یا به قلم کسانی که از انقلاب شنیده‌اند، به شیوه‌های گوناگون ثبت می‌شود.

 همین شد که​ سراغ نویسندگان،‌ شاعران و هنرمندان کشورمان رفتیم و از آنها خواستیم کتابی که در حوزه انقلاب مطالعه کرده‌اند، معرفی کنند. دلایل کوتاه آنها، راه را برای مخاطبان برای انتخاب کتاب آسان می‌کند.

البته باید یادمان باشد که ادبیات انقلاب، می‌توانست بیش از اینها شکوفا باشد. ولی جنگ تحمیلی موجب شد که ادبیات دفاع مقدس نیز اهمیت ویژه خود را بیابد. به همین  دلیل بخشی از توان نویسندگان ما خواه ناخواه به سمت ادبیات دفاع مقدس تغییر مسیر داد.

نکته دیگر این است که چون انقلاب ایران، انقلابی متفاوت از دیگر انقلاب‌های رایج در دنیا بود، موجب شد​ نویسندگان داخلی و خارجی و دوستداران و معاندان انقلاب همگی با هم درباره ایران و تاریخ اخیر آن بنویسند. این اتفاق از یک نظر، خطر به حساب می‌آید زیرا نوشته‌های دشمنان می‌تواند افکار را مغشوش کند، از طرف دیگر فرصتی مناسب برای محققان و حتی مخاطبان عادی فراهم می‌کند تا بتوانند جنبه‌های پنهان و نگاه‌های متفاوت مخالفان انقلاب را بهتر مطالعه
کنند و بشناسند.

یکی از مهم‌ترین جنبه‌هایی که باید در استقبال از ادبیات انقلاب مد نظر داشت، خصوصی یا دولتی بودن ناشران است. در این مورد، همواره دو نگاه متفاوت وجود داشته است؛ بعضی معتقدند که دولتی بودن بزرگ‌ترین ضربه را به عمومی‌شدن کتاب‌های انقلاب در میان اقشار مختلف مردم زده است و برخی دیگر معتقدند که دولت، هنوز بدرستی از کتاب‌های حوزه انقلاب حمایت نکرده ؛ زیرا گاهی اوقات کتاب‌های سطحی را در تیراژهای بالا، به صورت رایگان یا با قیمت کم، در اختیار مردم قرار داده و همین موجب بدبینی نسبت به این کتاب‌ها شده است.

در حالی که اگر برای کتاب‌های مستند و قوی به لحاظ نوشتاری و ساختاری، برنامه‌ریزی‌های دقیق می‌شد، با چنین مساله‌ای مواجه نمی‌شدیم. شاید هم راه موثر، نه حرف این گروه باشد و نه حرف آن گروه، بلکه تعادل بین نشر خصوصی و دولتی برای رشد ادبیات انقلاب لازم است.