به كودك قول دهید كه بعد از یك دقیقه دوباره برمی گردید و او را می بوسید به شرط آنكه روی تختش دراز بكشد. از اتاق خارج شوید و بلافاصله برگردید و دوباره كودك را ببوسید. اگر كودك تلاش می كند تا بلند شود، عصبانی نشوید بلكه او را با آرامش و مهربانی سرجایش قرار دهید. و به او یادآوری كنید كه او را تنها در صورتی او را می بوسید كه روی تختش دراز بكشد. این شیوه می تواند به شكل یك بازی اجرا شود، خواهید دید كه زمان لازم برای خواباندن كودك در اتاقش هر شب كمتر می شود. زمانی كه احساس كردید كودك در حال به خواب رفتن است دیگر به اتاقش نروید. ممكن است در شب های اول مجبور شوید كودك را 100 یا 200 بار ببوسید و حتی تا 3 ساعت این شیوه را ادامه دهید تا كودك به خواب برود. سعی كنید خونسرد و آرام باشید و اگر مشكلی در ناحیه كمر دارید می توانید به جای بوسیدن كودك سر و یا دست او را نوازش كنید.

2.   شیوه ی " جدا سازی تدریجی "
از این شیوه زمانی استفاده كنید كه وابستگی كودك به شما زیاد است و پیش بینی می كنید كه به زمان بیشتری برای آموزش نیاز دارید. از آنجا كه كودك تغییرات كوچك و جزیی را راحت تر می پذیرد، در این شیوه به طور تدریجی  تنها خوابیدن را به كودك آموزش  خواهید داد.

برای شروع، كنار تخت كودك بنشیند تا زمانی كه كودك به خواب برود، در شب بعد كمی دورتر از تخت بنشینید و هر شب ته تدریج این فاصله را بیشتر كنید تا جایی كه از اتاق خارج شوید و جلوی در اتاق و در دیدرس كودك بنشینید به طوری كه بتوانید با كودك حرف بزنید. در زمان اجرای این شیوه بهتر است با كودك ارتباط چشمی و فیزیكی برقرار نكنید. خواندن یك كتاب برای كودك می تواند مفید باشد. به یاد داشته باشید كه نوازش كودك قبل از خواب باعث آرامش بیشتر كودك می شود.

3.  شیوه ی " رفت و برگشتی "
اگر طاقت گریه ی كودك را ندارید اما تصمیم دارید كه كودك را در زمان خواب از خود جدا كنید، این شیوه به شما توصیه می شود. كودك را به رختخواب ببرید و به او توضیح دهید كه می خواهید از اتاق خارج شوید اما نزدیك اتاق او حضور خواهید داشت و از او بخواهید كه در تختش باقی بماند. به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید. اگر كودك از جایش بلند شد و شروع به گریه و بی تابی كرد، به اتاق برگردید و او را دوباره در تخت بگذارید و مجددا به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید.

این كار را تا زمانی كه كودك به خواب رود ادامه دهید. سعی كنید از ارتباط چشمی خودداری كنید و با صدای آرامش بخش برای گفتن شب به خیر استفاده كنید. ثبات رفتار و تن صدای شما تاثیربسیار مثبتی خواهد داشت. بنابراین صبر خود را از دست ندهید و به یاد داشته باشید كه اگر عصبی باشید نمی توانید به كودك آرامش و حس اطمینان بدهید.

4.  شیوه ی " Ferber "
در صورتی كه  همه ی راه ها را امتحان كرده اید اما نتیجه نگرفته اید، این شیوه به شما كمك می كند تا به كودك كمك كنید كه در اتاقش بخوابد. بعد از گفتن شب به خیر، كودك را ببوسید و از اتاق خارج شوید. اگر كودك شروع به گریه كرد، بعد از 30 ثانیه برگردید و او را آرام كنید، بهتر است كودك را از تختش بلند نكنید. دوباره از اتاق خارج شوید و در صورتی كه كودك باز هم گریه كرد، پنج دقیقه صبر كنید و بعد از آن به اتاق بروید و او را آرام كنید. بیشتر از 30 ثانیه در اتاق نمانید و دوباره خارج شوید.

هر بار كه از اتاق خارج می شوید 5 دقیقه بیشتر بیرون بمانید. در شب اول حداكثر زمانی كه بیرون از اتاق خواهید ماند را 15 دقیقه در نظر بگیرید. در شب دوم از 10 دقیقه شروع كنید و حداكثر زمان را 20 دقیقه در نظر بگیرید. زمان بیرون ماندن از اتاق را تا جایی افزایش دهید كه به 30 دقیقه برسید. زمان 30 دقیقه ای را تا وقتی كه كودك در برابر این شیوه مقاومت می كند ادامه دهید تا به نتیجه برسید. استفاده از این شیوه ممكن است برای والدین استرس زا باشد، بنابراین توصیه می شود كه پدر و مادر به صورت یك شب در میان مسولیت اجرای این روش را بر عهده بگیرند.