به گزارش حوزه سینما
باشگاه خبرنگاران به نقل از مدیریت ارتباطات سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر، سال ۱۳۸۵ در مدرسه دخترانه درود زن یک بخاری می افتد و آتش می گیرد، بچه ها از ترس مدیر مدرسه خودشان تلاش می کنند که بخاری را خاموش کنند اما آتش به در چوبی که دستگیره نداشت سرایت می کنند، آن ها دچار سوختگی شدید می شوند، سه کودک انگشت هایشان را از دست می دهند.
اکبر ناظمی بعد از ۱۹ ماه از این حادثه سراغ این بچه ها رفت تا زندگی شان را به تصویر بکشد.
این کارگردان متذکر شد: «بیشتر تمرکز ما روی مساله مدیریت، ترس و تنبیه و عدم مسوولیت بود. به غیر از این مدرسه، این اتفاق در مدارس دیگری هم افتاد.»
این کارگردان که فیلم های مستند دیگری چون «دلباختگان پنهان» و«پرواز» را در کارنامه اش دارد درباره نام این فیلم توضیح داد: «بچه ها که صورت شان سوخته ماسک ها را از روی صورت شان بر نمی‌داند چرا که ماسک ها از جنس ابریشم است و باعث می شود با فشاری که به پوست شان می‌آورد، گوشت اضافه نیاورند. در واقع به دلیل همین جنس ابریشمی نام فیلم را صورت های ابریشمی گذاشتم.»
او درباره مشکلاتی که در راه ساخت این مستند با آن مواجه بوده گفت: «ساخت این فیلم چهار سال طول کشید زیرا با مشکلات بسیاری مواجه بودیم. سه ماه هم ادیت آن طول کشید. وقتی برای فیلمبرداری به درودزن رفتیم به ما اجازه نمی دادند که فیلم بگیریم، مسوولان آن جا حتی نمی خواستند که خبرنگارن باخبر شوند، ما هم که رفتیم ما را گرفتند.»
ناظمی متذکر شد: «تا حالا شش بار مدارس ایران آتش گرفته و هفتاد دانش‌آموز نقص عضو پیدا کرده‌اند، هر جا بود وزیر آموزش و پرورش استعفا می کرد.»
او گفت که ترجیح می دهد که سرمایه گذار کارهایش خود باشد چرا که کسی نیست که در کارت دخالت کند.
انتهای پیام/ اس
