با سلام .نجات هامون ومردم سیستان با این ابزار وادوات کشاورزی ونوع کاشت محصول امری بسیار هزینه بر وغیر اقتصادی می باشد که نه دولت قادر به تن دادن به ان است ونه ملت قادر به تامین ان .می توان با تولید ابزار جدید مورد نیاز در مصرف سرانه کشور به اندازه نوزولات اسمانی صرفه جویی نمود و از محل این صرفه جوی ها مناطق خشک را هم پوشش داده وتوانمند ساخت .واز طرفی دیگر هم کشت کار موجود را تعطیل و با پشتیبانی تیمهای کارشناسی دانشگاهی محصولات بازار مصرف روز خود استانهای خشک را در دستور کار قرار داد و شرایط کاشت وداشت را به گونهای فراهم نمود که کاشت این محصولات با رقبای خارجی قابل رقابت باشد ونیاز به نواوری واختراعات جدید هست که هم اکنون در کشور ودیگر نقاط جهان مرسوم نیست و وجود ندارد . راه برون رفت از این مشکل از اوردن طرح های وارداتی نمی گذرد .باید به تراوشات ذهنی مردمان بومی اعتماد نمود .