به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه فایننشال تایمز در سرمقاله خود در اینترنت نوشت: هر کسی که رویدادهای خاورمیانه را دنبال کند، قطعا به واسطه آشوبی که سراسر منطقه را فراگرفته است، به شدت نگران می شود. سوریه گرفتار یک جنگ داخلی است که خطر بی ثباتی در اردن و لبنان را به همراه دارد. مصر مجددا تحت حاکمیت ژنرالها قرار گرفته و بنیانهای دموکراتیک ترکیه در معرض خطر است. فقط یک عرصه برای خوش بینی محتاطانه وجود دارد و آن توافق بین ایران و غرب برای محدود کردن برنامه هسته ای تهران است.
این روزنامه نوشت: در دوازده ژوئن ایران و قدرتهای جهان توافق هسته ای شان را که این هفته اجرایی می شود، نهایی کردند. ایران محدود کردن برنامه هسته ای اش را آغاز کرده است. در عوض، قدرتهای جهان امکان دسترسی ایران به چهار میلیارد و دویست میلیون دلار از دارایی های نقدی اش را فراهم ساخته و تحریم های اعمال شده بر ضد آنرا کاهش داده‌اند.
به نوشته فایننشال تایمز، اما این توافق پایان کار نیست بلکه فقط یک توافقنامه موقت و شروعی برای دور دیگر مذاکرات با هدف دستیابی به یک توافق جامع ظرف مدت زمان شش ماه است. تحقق چنین امری به مراتب سخت تر خواهد بود.
این روزنامه ادامه داد: دستیابی به توافق جامع به چند علت سخت خواهد بود. اول، ما نمی دانیم آیا ایران محدودیتها را در مورد فعالیتهای هسته ای اش خواهد پذیرفت یا نه. حسن روحانی رئیس جمهور ایران که این هفته در مجمع جهانی اقتصاد در داووس سخنرانی می‌کند، یک عملگرا قلمداد می شود. دولت اوباما قطعا خواهان توافقی است که میراثی برای سیاست خارجی رئیس جمهور باشد. اما کنگره آمریکا همچنان نگران ادامه غنی سازی اورانیوم در ایران است. بنابراین تحریم های جدیدی را در دست تنظیم دارد. در سنا لایحه ای برای اعمال چنین تحریم هایی هم اکنون حمایت 59 تن را کسب کرده است و اگر این تعداد به 67 نفر برسد، رئیس جمهور نمی تواند آنرا وتو کند. تصویب چنین لایحه ای گفتگوهای هسته ای را قطعا به خطر خواهد انداخت و همه جناح را به سمت نزاع سوق خواهد داد.
این روزنامه توصیه کرد: با چنین پس زمینه‌ای، سیاست غرب باید مبتنی بر دو تفکر باشد. اول، افراد بدبین در کنگره باید لفاظی هایشان را محدود کنند و به مذاکرات فرصت لازم را بدهند. اگر قرار باشد این دور از گفتگوها پیشرفت کند، ممکن است تمدید آن فراتر از ضرب الاجل شش ماهه ضرورت پیدا کند. اگر ایران از تعهدات موجود در مورد محدود کردن فعالیتهای هسته ای اش عدول نکند، کنگره باید پذیرای این مسئله باشد. هر چه باشد زمان در اختیار آمریکا است.
دوم، غرب باید از ارتباط دادن مذاکرات هسته ای با رفتار وسیع تر ایران در منطقه برحذر باشد. آمریکا مسلما خواهان نقش سازنده تر ایران در سوریه است که اسد را در آنجا سرپا نگاه می دارد. آمریکا همچنین مایل است ایران با اعمال فشار بر مالکی، نقش موثرتری در برقراری ثبات در عراق ایفا کند.
در پایان این گزارش آمده است: آمریکا باید دیدگاهی روشن درباره نحوه تحقق تغییرات در ایران داشته باشد. به همین منظوز باید ابتدا به روحانی فرصت و مجال لازم برای توافق در خصوص یک قرارداد هسته ای قوی و پایدار داده شود.
