به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران زنجان ؛آمنه در انتظار آمدنش بود تا اینکه آن چهار قدیسه آمدند و اتاق محقّرش را تاانتهای آفرینش وسعت دادند؛قدیسانی نوزاد را در سلام و صلوات پیچیدند؛ و اینها وهم و خیال نبود.آمنه با چشمان خود، سجده
کودکش را دید وکلام آسمانی اش را شنید که خدا را به یگانگی یاد می کرد.
میلاد پیامبر فرا رسید.«عبد المطلب»،براى عرض سپاسگزارى به درگاه الهى گوسفندى کشت و گروهى را دعوت نمود و در آن جشن با شکوه،که از عموم قریشدعوت شده بود،نام فرزند خود را«محمد»گذارد.
وقتى از او پرسیدند:چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردید،در صورتى که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟گفت:خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد.
در باره میلاد پیامبر «حسان بن ثابت»شاعر رسول خدا چنین مىگوید:
فشق له من اسمه لیجله فذو العرش محمود و هذا محمد
آفریدگار،نامى از اسم خود براى پیامبر خود مشتق نمود.از این جهت(خدا) «محمود»(پسندیده)و پیامبر او«محمد»(ستوده)است و هر دو کلمه از یک ماده مشتقند و یک معنى را مىرسانند.
پیامبر ما محضر همه خوبیها بود و اخلاق خوش پیامبر در دنیا مانندی ندارد.
در اخلاق حضرت محمد , همين بس كه با آن جلالت و موقعيتى كه به سلاطين نامه دعوت مى نوشت در خانه , تا حد امكان كارش را شخصا انجام مى داد.