جر و بحث‌های لفظی اخیر میان "موشه یلعون" و "جان کری" بیشتر به نوعی دعوای زرگری شباهت دارد که در گذشته نیز سابقه داشته است اما چه در پس اختلاف لفظی ایر میان آنها می‌گذرد برای پاسخ به این سوال در این گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران با ما باشید:
*** قصه جر و بحث "موشه یعلون" با "جان کری"
به نقل از شبکه سی‌ان‌ان، "موشه یعلون" درباره واسطه‌گری آمریکا نسبت به "مذاکرات سازش" میان تشکیلات خودگردان فلسطین و رژیم اسرائیل، به نزديکان خود گفت "جان کری" متوهم، لجوج و بدون تبحر کافی است. او "جان کری" را فردی عقده‌ای توصیف کرده بود که توهم نامفهومی در مناقشه خاورمیانه دارد و خود را منجی می‌داند!
پس از این اظهارات، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با صدور بیانیه‌ای اظهارات یعلون را «توهین آمیز و نامناسب» خواند.
چند روز بعد "یعلون" بابت اظهاراتش عذرخواهی کرد و طی بیانیه‌ای تأکید کرد که قصد توهین نداشته است. نتانیاهو هم از موضع "یعلون" انتقاد و وزیر جنگ خود را توبیخ کرد.
اما مقامات آمریکایی در واکنشی خشمگینانه اعلام کردند کاخ سفید از واکنش اسرائیل به اظهارات "یعلون" راضی نشده و نتانیاهو باید ثابت کند نظراتش با وزیر جنگ متفاوت است: «ما از نتانیاهو انتظار داریم با موضع‌گیری علنی و اعلام اینکه با نظرات او (یعلون) در مورد "مذاکرات صلح" مخالف است، قضیه را سر و سامان دهد.»
*** نگرانی مضحک آمریکا برای "صلح" در خاورمیانه
این اختلاف لفظی میان آمریکا و اسرائیل که بازتاب رسانه‌ای پررنگی هم یافت، حول محور "مذاکرات سازش" میان فلسطین و اسرائیل می‌گردد. البته از ابتدای ژانویه 2014 میلادی شاهد بحث و جدل صوری میان سران تل‌آویو و واشنگتن هستیم.
مسئله از آنجا شروع شد که "جان کری" وزیر خارجه آمریکا چند ماه قبل (آبان 92)، بعد از یک توقف سه ساله، از ارائه طرحی برای از سرگیری "مذاکرات سازش" در خاورمیانه خبر داد. این طرح شامل سه سطح سیاسی، اقتصادی و امنیتی بود و اعلام شد که هنوز برای پیشنهاد رسمی این طرح با مسئولیت شخص "جان کری"، گفتگوهای آمریکا با دو طرف فلسطینی و اسرائیلی لازم است.
در همین راستا، "جان کری" که اخیراً به دفعات (شش بار در چهار ماه، یعنی حدوداً هر بیست روز یکبار) راهی سرزمین‌های اشغالی می‌شود، این شبهه را ایجاد کرده که اصرار واشنگتن برای راضی کردن طرفین به این طرح، در برهه کنونی چه سودی برایش دارد؟
چرا با وجود تلاش‌های آمریکا، این مذاکرات به نتیجه دلخواه کاخ سفید نمی‌رسد؟
جالب است بدانیم که هیچ یک از وزرای خارجه آمریکا به اندازه "جان کری" (تاکنون ده بار) به خاورمیانه سفر نکرده‌اند.
در حاشیه رایزنی‌های درازمدت این مثلث آمریکا، اسرائیل، فلسطین با یکدیگر، ردپای آل سعود نیز در مذاکرات سازش به چشم می‌خورد. سفر "جان کری" به عربستان سعودی بلافاصله پس از سرزمین‌های اشغالی شاهد همین مدعاست. تحلیلگران معتقدند آمریکا قصد دارد برای پیش بردن "مذاکرات سازش"، از نفوذ دیگر متحدان منطقه‌ای‌اش استفاده کند.
*** دیدگاه‌های فلسطین و اسرائیل درباره طرح آمریکایی "مذاکرات سازش"
• فلسطین:
ملت فلسطین به خوبی دریافته است که هر توافقنامه‌ای که آمریکا بر امضای آن اصرار دارد، معنایی جز قبول اسارت و ادامه محاصره فلسطین ندارد؛ از این رو "صائب عریقات" مذاکره کننده ارشد تشکیلات خودگردان فلسطین گفت رهبران فلسطینی با تمدید مذاکرات حتی به اندازه یک دقیقه مخالفند.
رهبران جنبش جهاد اسلامی فلسطین، هدف از طرح کری را نابودی حقوق و اصول ملی فلسطینیان می‌دانند و معتقدند که جایگزین‌هایی برای "مذاکرات سازش" وجود دارد که نیاز به اراده سیاسی ملت فلسطین دارد. ملت ستمدیده فلسطین، استمرار این مذاکرات را پایان طرح ملی فلسطین تلقی می‌کنند.
به عقیده یکی از رهبران این جنبش، هدف کنونی آمریکا از پافشاری برای مذاکرات سازش این است که آمریکا پس از توافق بین‌المللی اخیر در خصوص برنامه هسته‌ای ایران، می‌خواهد آن را برای رژیم صهیونیستی که این توافق را "اشتباه تاریخی" خوانده، جبران کند.
هزاران فلسطینی ساکن غزه روز جمعه 10 ژانویه 2014 (20 دی 92) پس از برگزاری نماز جمعه با برپایی تظاهراتی به طرح "جان کری" که هدف آن حذف فلسطین است، اعتراض کرده و حمایت خود را از تحقق آشتی ملی و وحدت بین فلسطینیان اعلام کردند.
• رژیم صهیونیستی
فلسطینیان در حالی نسبت به "مذاکرات سازش" بدبین و بی‌اعتماد هستند که از سوی دیگر، موضع مقامات اسرائیلی نیز دوپهلو و سرشار از زیاده‌خواهی‌های نامشروع به نظر می‌رسد. سیطره بر گذرگاه‌های بین‌المللی و بخش‌های برق و آب‌های منطقه‌ای، ابقای نیروهایش در منطقه رود اردن، مخالفت با حق بازگشت آوارگان فلسطینی، توزیع آب به میزان 20 درصد برای فلسطینی‌ها و 80 درصد برای صهیونیست‌ها و مبادله اراضی از طریق الحاق حداکثر شهرک‌های یهودی‌نشین به رژیم صهیونیستی، تنها بخشی از خواسته‌های آنهاست.
"لیبرمن" وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی گفت:
«از توافقنامه جدید با تشکیلات خودگردان فلسطینی که دربرگیرنده مبادله اراضی و جمعیت در منطقه «دره اردن» نباشد، حمایت نخواهد کرد. پیشنهاد "جان کری" وزیر خارجه آمریکا برای صلح با فلسطینیان بسیار بهتر از هر پیشنهاد دیگری از سوی جامعه بین‌المللی است؛ اما تصریح می‌کنیم که با بازگشت حتی یک آواره فلسطینی به اسرائیل موافقت نخواهیم کرد.»
دره اردن، منطقه‌ای راهبردی برای اسرائیل است که این رژیم، به هیچ وجه حاضر به چشم‌پوشی از آن نیست. از طرف دیگر آمریکا می‌کوشد در طرح پیشنهادی خود، این رژیم را راضی کند که به جای حضور نیروهای نظامی اسرائیلی در دره اردن، ابزار پیشرفته مانند ماهواره و هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا مستقر شوند.
بدیهی است هم فلسطین و هم اردن، با این طرح به شدت مخالفند.
*** پس دلیل "دعوای زرگری" بین مقامات صهیونیست و آمریکا چیست؟
طرفین فلسطینی و صهیونیستی سال‌هاست که بر سر مسائل کلیدی مانند "قدس"، اختلافات شدیدی دارند و توافق درباره آنها تقریباً محال به نظر می‌رسد. اما در زمان‌هایی که گروه‌های فلسطینی درگیر اختلافات درونی هستند، آمریکا استارت از سرگیری "مذاکرات سازش" را می‌زند تا بتواند امتیازات بیشتری به رژیم صهیونیستی بدهد.
اگر آمریکا واقعاً می‌‌خواست در منطقه صلح برقرار شود باید با اقدامات غیرقانونی اسرائیل از قبیل توسعه شهرک‌سازی‌هایش برخورد می‌کرد، در حالی که تاکنون هیچ وقفه‌ای در سیاست شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی ایجاد نشده است.
جر و بحث‌های لفظی اخیر میان "موشه یلعون" و "جان کری" بیشتر به نوعی دعوای زرگری شباهت دارد که در گذشته نیز سابقه داشته است: رسانه‌ها درست زمانی به اختلاف ظاهری میان تل‌آویو و واشنگتن بر سر مسأله هسته‌ای ایران پرداختند که مقام‌های ارشد اسرائیلی نپذیرفته بودند با "وندی شرمن"، نماینده آمریکا در مذاکرات 1+5 با ایران دیدار کنند.
در مجموع آمریکا و اسرائیل برادری خود را به یکدیگر ثابت کرده‌اند و این برادری قاعدتاً تحت تأثیر اختلافات بنیادین رژیم صهیونیستی با فلسطین قرار نخواهد گرفت. این موضع‌گیری‌های شخصی و بازتاب داغ آن در مطبوعات و رسانه‌ها، بیشتر به منزله نوعی تلقین به کشورهاست تا افکار عمومی نگاه مثبتی به نقش میانجیگرانه آمریکا و دیدگاه خوش‌بینانه‌ای به "مذاکرات سازش" پیدا کنند.
معمولاً قبل از سفرهای پی در پی "جان کری" به اسرائیل، تماسی از سوی "اوباما" با "نتانیاهو" برقرار می‌شود تا ذهن آنها را برای برنامه‌ریزی‌های آتی آماده سازد.
به گفته "مارک کیمیت" ژنرال بازنشسته و معاون سابق وزارت امور خارجه آمریکا در امور سیاسی و نظامی، اظهارات اخیر "یعلون" تأثیر چندانی بر روابط آمریکا و اسرائیل ندارد و به زودی فراموش می‌شود.
گزارش از طاهری
انتهای پیام/
