به گزارش حوزه سینمای جهان باشگاه خبرنگارن؛ حماسه اورست اثر جان نوئل، محصول 1924 اما هنوز تروتازه است یک نمونه عالی و استادانه از فیلم‌های ترمیم شده و سندی تاریخی که با گذشت زمان ارزشی مضاعف پیدا کرده است. درامی تماشایی که با زیبایی بصری تمام نشدنی‌اش طبیعت را در تاب‌ترین و باشکوه‌ترین شکل ممکن ارائه می‌دهد.

جام نوئل به عنوان سرگروه صعود به اورست را ضبط کرده و همه چیز را از مراحل اولیه تهیه و تدارک تا آخرین مراحل صعود و مرگ تراژیک جان مالوری و اندرو ایروین به تصویر کشیده است. دوربین نوئل در راه رسیدن به بلندی‌ها و ارتفاعات هیمالیا سبک زندگی ساده جوامع دور از تمدن تبتی را در این سرزمین دوردست ثبت کرده است. تصاویر او از مردم محلی به انها حیات و جاودانگی بخشیده است دنیای متمدن شهری پشت سر می‌ماند و مجموعه شگف انگیزی از چشم اندازهای کوهستانی پوشیده از برف، مار را به وجد می‌آورد بدیهی است که نوئل از این صعود در شرایط بسیار دشواری فیلم‌برداری کرده و با این که تجهیزاتش در دوره خودشان پیشرفته به حساب می‌آمدند ولی در واقعیت، امکانات چندانی را در اختیار او قرار نمی‌دادند. حتی قوی‌ترین لنزهای او اجازه نمی‌دادند تا وقایع را به قدر کافی از نزدیک به تصویر بکشد. جالب است که در این کمبود امکانات به نوعی به نفع فیلم تمام شده و تاثیر احساسی درام را افزون کرده است. ما به تماشای تقلا و پیکار انسان‌های کوچک در چشم‌اندازی وسیع در چشم‌اندازی وسیع می‌نشینیم. شجاعت و درماندگی آنها در مسیر طولانی‌ای که پیش می‌روند به ما منتقل می‌شود به خصوص در لحظه‌ای که خبر مرگ مالوری و ایروین از دوردست‌ها به وسیله علامت صلیبی که با پتو روی دامنه ایجاد شده به آنها می رسد. موضوعی که تاثیر تراژدی مرگ آنها را مضاعف می‌کند این است که معلوم نیست آنها در رسیدن به قله ناکام ماندند یا اینکه به هدف‌شان دست یافتند و در راه بازگشت کشته شدند. این رازی است که برای همیشه مخفی می‌ماند اجساد مالوری و ایروین هرگز پیدا نشدند زیرنویس فیلم با کلامی شاعرانه توضیح می‌دهد که دامنه‌های هیمالیا آرامگاهی باشکوه برای این دو قهرمان شایسته است. سرگروه در اواخر فیلم لحنی معنوی به آن می‌دهد و می‌گوید که چیزهایی در طبیعت وجود دارند که بشر باید آنها را دست نخورده باقی بگذارد آنها نباید با ورود غیرمجازشان خدای کوهستان را خشمگین کنند. در پایان باید اشاره‌ای به کیفیت ترمیم این فیلم توسط آرشیو ملی انستیتو فیلم بریتانیا کنم و از شفافیت تصاویر سیاه و سفید اصلاح شده‌‌اش بگویم که برخی از آنها به منظور بالا بردن تاثیر احساسی فیلم لکه‌دار باقی مانده‌اند غروب سرخ رنگ آفتاب در هیمالیا تصویری ست که به یاد می‌ماند.

منبع: ماهنامه فیلم/

انتهای پیام/