به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قم، در شلوغی بیلبوردهای تبلیغاتی شهر خبری از اسم برخی از نهاد‌ها نیست. در شهر نهادهایی وجود دارد که شاید برای اولین بار اسم آن‌ها را می‌شنویم و حتی بعضی مواقع شنیدن اسم آن‌ها برای ما ایهام دارد. یکی از از این نهاد‌های گمنام استان پارک علم و فناوری است. تابلو فیروزه‌ای این پارک سر در اولین مجتمع آپارتمانی پردیسان خود نمایی می‌کند و در ذهن برخی از کودکان همین کلمه پارک کافی است تا احساسات بچگانه آن‌ها را تحریک کند.

وارد مجتمع که می‌شوی انتظار داری با فضای سبز، چند نیمکت و وسایل بازی بچه‌ها مواجه شوی؛ اما انتهای این مجتمع یک بلوک با ظاهری متمایز از بقیه خودنمایی می‌کند. سنگ نوشته دیوار نشان دهنده وجود پارک علم و فناوری است. ساختمانی کوچک و محدود. حتی قابل مقایسه با دیگر پارک‌های علم و فناوری کشور نیست.

پارک‌های علم و فناوری (Science park) به عنوان یکی از نهادهای اجتماعی و حلقه‌ای از زنجیره توسعه اقتصادی مبتنی بر فناوری، در برخی از استان‌های کشور که ظرفیت لازم را دارا باشند، شکل گرفتند.

در تعریفی دیگر، پارک علم و فناوری سازمانی است که با هدف افزایش ثروت در جامعه توسط متخصصان حرفه‌ای مدیریت می‌شود و جریان دانش و فناوری را میان دانشگاه‌ها، موسسات تحقیق و توسعه، شرکت‌های خصوصی و بازار به حرکت می‌اندازد.

فضای این مجتمع‌ها، پارک ‌مانند است و محوطه آن‌ها بسیار زیبا، ساختمان‌ها معمولاً با ارتفاع کم و مجهز به انواع امکانات تفریحی و خدماتی می‌باشد. تراکم ساختمان‌ها نیز کم است. اما وضعیت پارک علم و فناوری شهر ما تفاوت دارد. یکی از ملزومات پارک‌های علم و فناوری داشتن حداقل 30 هزار متر زمین است. اما پارک علم و فناوری قم، انگار خیلی بی‌بضاعت‌تر از آن است که به زندگی آپارتمانی تن داده است./س