فوايد ازدواج در سالمندي
بسياري از متخصصان بر اين باورند زندگي در كنار همسر براي سلامت سالمندان مفيد بوده و علاوه بر آن از نظر وضعيت سلامت در شرايط بهتري هستند.
شهناز روحي، روانشناس در باره مؤثر بودن ازدواج در سلامتي روحي و جسمي فرد سالمند در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران گفت: داشتن همسر در دوران سالمندي گام مؤثري در تقويت روحيه افراد سالمند محسوب مي‌شود، چرا كه نيازهاي روحي افراد مانند دوست داشتن، همدلي، حمايت و احساس نياز به صميميت را برطرف مي‌كند و زندگي سالم و پرنشاطي را براي سالمند رقم مي‌زند.
وي همچنين ادامه داد: بسياري از مواقع بعد از سال‌ها زندگي مشترك، يكي از زوج ها فوت مي‌كند و زوج ديگر مجبور است سال‌هاي زيادي را تنها و بدون همدم سپري كند در چنين شرايطي در كنار مشكلات جسمي ناشي از كهولت سن، افسردگي و بيماري‌هاي روحي – رواني نيز سلامت فرد سالمند را تهديد مي‌كند.
اين روانشناس در ادامه ماندن دوران سالمندي و افزايش آسيب‌پذيري آن بر روحيه فرد گفت: در دوره زندگي فرد سالمند با فرزندش حالت نامتعادل به خود مي‌گيرد و بودن اين افراد در كنار فرزندان نه تنها حس خوبي به آنها نمي‌دهد بلكه گاهي اوقات سبب بيزاري طرفين مي‌شود، چون به دليل مشغله‌هاي فراوان فرزندان قادر نيستند تا در كنار والدين سالمند خود وقت بگذارند بنابر اين فرد سالمند از نظر روحي آسيب پذيرتر خواهد شد.
وي همچنين ادامه داد: تحقيقات نشان مي‌دهند دليل بسياري از مرگ‌هاي دوران سالمندي ناشي از بيماري‌ها و كهولت سن نيست بلكه علت اصلي، تنهايي سالمند است.
روحي در باره شرايط ازدواج دوران سا لمندي و مؤثربودن آن براي حل مشكلات فردي و روحي و اجتماعي فرد سالمند گفت: متأسفانه اين باور غلط در جامعه ما وجود دارد كه ازدواج در دوران سالمندي و حتي ميانسالي خجالت‌آور است اما بايد گفت تعصبات بيجا و بي‌منطق كه تنها بر پايه تفكر شخصي و يا عرف از سوي فرزندان در خصوص ازدواج سالمندان مطرح مي‌شود راهي غيرمنطقي و ناصحيح به شمار مي رود چرا كه در اين زمينه هيچ‌گونه منع شرعي وجود ندارد.
وي همچنين در ادامه اظهار داشت: ازدواج سالمندان را بايد از ديدگان روانشناسي تحليل كرد چرا كه در اين سن، فرد سالمند دور از هوس‌ها و با همراه داشتن كوله باري از تجربه، به واقعيت‌هاي زندگي و روابط آن مي‌انديشد در واقع سالمند با نگاهي ديگر به ازدواج به دنبال شخصي براي همدلي، همفكري و هبستگي است، بنابر اين اطرافيان و فرزندان نيازمند نگاهي نو همراه با تعلق و دوري جستن از تعصبات خشك و بي‌منطق است تا بتوانند از آسيب‌هاي روحي و جسمي سالمند جلوگيري نمايند.
روحي در باره نقش فرزندان در ازدواج والدين سالمند در جهت بهبود بخشيدن زندگي آنها گفت: فرزندان نبايد اين نكته را فراموش كنند كه امروزه برخلاف گذشته زندگي خانوادگي از گستردگي گذشته برخوردار نيست و سالمند پس از فقدان همسر به تنهايي زندگي را مي‌گذرانند و اين امر اثرات سوءي بر روان آنها به جا مي‌گذارد ايندر حالي است كه ازدواج سالمندان در صورت فقدان همسر مي‌تواند به بهبود كيفيت زندگي آنها كمك كند.
اين كارشناس همچنين در ادامه تصريح كرد: توصيه مي‌شود فرزندان در اين مورد از پيش داوري و اعمال محروميت بر پدر و مادر سالمند خود بپرهيزند و متوجه باشند كه عدم ارضاي نيازهاي عاطفي افراد مسن باعث تسريع روند پيري و فاصله گرفتن آنها از سلامت جسمي و روحي خواهد شد در عين حال فرزندان نيز با آشنا كردن پدر و مادر سالمند با سازمان‌هاي مردمي و نهادهاي مختلف و عضويت آنها در جامعه همچنين ثبت نام آنها در تورهاي مسافرتي زيارتي و سياحتي و ... مي‌توانند به والدين سالمند اعتماد به نفس بيشتر و روحيه با نشاط‌تر هديه كنند.
انتهاي پيام/
وي همچنين ادامه داد: بسياري از مواقع بعد از سال‌ها زندگي مشترك، يكي از زوج ها فوت مي‌كند و زوج ديگر مجبور است سال‌هاي زيادي را تنها و بدون همدم سپري كند در چنين شرايطي در كنار مشكلات جسمي ناشي از كهولت سن، افسردگي و بيماري‌هاي روحي – رواني نيز سلامت فرد سالمند را تهديد مي‌كند.
اين روانشناس در ادامه ماندن دوران سالمندي و افزايش آسيب‌پذيري آن بر روحيه فرد گفت: در دوره زندگي فرد سالمند با فرزندش حالت نامتعادل به خود مي‌گيرد و بودن اين افراد در كنار فرزندان نه تنها حس خوبي به آنها نمي‌دهد بلكه گاهي اوقات سبب بيزاري طرفين مي‌شود، چون به دليل مشغله‌هاي فراوان فرزندان قادر نيستند تا در كنار والدين سالمند خود وقت بگذارند بنابر اين فرد سالمند از نظر روحي آسيب پذيرتر خواهد شد.
وي همچنين ادامه داد: تحقيقات نشان مي‌دهند دليل بسياري از مرگ‌هاي دوران سالمندي ناشي از بيماري‌ها و كهولت سن نيست بلكه علت اصلي، تنهايي سالمند است.
روحي در باره شرايط ازدواج دوران سا لمندي و مؤثربودن آن براي حل مشكلات فردي و روحي و اجتماعي فرد سالمند گفت: متأسفانه اين باور غلط در جامعه ما وجود دارد كه ازدواج در دوران سالمندي و حتي ميانسالي خجالت‌آور است اما بايد گفت تعصبات بيجا و بي‌منطق كه تنها بر پايه تفكر شخصي و يا عرف از سوي فرزندان در خصوص ازدواج سالمندان مطرح مي‌شود راهي غيرمنطقي و ناصحيح به شمار مي رود چرا كه در اين زمينه هيچ‌گونه منع شرعي وجود ندارد.
وي همچنين در ادامه اظهار داشت: ازدواج سالمندان را بايد از ديدگان روانشناسي تحليل كرد چرا كه در اين سن، فرد سالمند دور از هوس‌ها و با همراه داشتن كوله باري از تجربه، به واقعيت‌هاي زندگي و روابط آن مي‌انديشد در واقع سالمند با نگاهي ديگر به ازدواج به دنبال شخصي براي همدلي، همفكري و هبستگي است، بنابر اين اطرافيان و فرزندان نيازمند نگاهي نو همراه با تعلق و دوري جستن از تعصبات خشك و بي‌منطق است تا بتوانند از آسيب‌هاي روحي و جسمي سالمند جلوگيري نمايند.
روحي در باره نقش فرزندان در ازدواج والدين سالمند در جهت بهبود بخشيدن زندگي آنها گفت: فرزندان نبايد اين نكته را فراموش كنند كه امروزه برخلاف گذشته زندگي خانوادگي از گستردگي گذشته برخوردار نيست و سالمند پس از فقدان همسر به تنهايي زندگي را مي‌گذرانند و اين امر اثرات سوءي بر روان آنها به جا مي‌گذارد ايندر حالي است كه ازدواج سالمندان در صورت فقدان همسر مي‌تواند به بهبود كيفيت زندگي آنها كمك كند.
اين كارشناس همچنين در ادامه تصريح كرد: توصيه مي‌شود فرزندان در اين مورد از پيش داوري و اعمال محروميت بر پدر و مادر سالمند خود بپرهيزند و متوجه باشند كه عدم ارضاي نيازهاي عاطفي افراد مسن باعث تسريع روند پيري و فاصله گرفتن آنها از سلامت جسمي و روحي خواهد شد در عين حال فرزندان نيز با آشنا كردن پدر و مادر سالمند با سازمان‌هاي مردمي و نهادهاي مختلف و عضويت آنها در جامعه همچنين ثبت نام آنها در تورهاي مسافرتي زيارتي و سياحتي و ... مي‌توانند به والدين سالمند اعتماد به نفس بيشتر و روحيه با نشاط‌تر هديه كنند.
انتهاي پيام/
