به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،به نقل از ایرنا عباسعلی بصیرت گفت: آن روزها قهوه خانه ها حال و هوای دیگری داشت، مدیحه سرایی ها در ایام محرم، شاهنامه خوانی و پرده خوانی قسمت جدا نشدنی از قهوه خانه ها بود.

در کنارش هم چایی و آبگوشت و گهگاهی هم قلیان هکوم می کشیدند و هیچ بچه ای جرات نداشت که به قهوه خانه پا بگذارد.

اما امروز قهوه خانه های ما گوش تا گوش پر هستند از جوان هایی که حضور در چایخانه ها و قلیان کشیدن یکی از سرگرمی های مهم آنها شده است.

قلیان هکوم هم دیگر کسی نمی کشد همه به مصرف انواع مختلف و طمع دار تنباکوهای نعنایی و دوسیب و هلو و پرتقال و از این قبیل طعم ها روی آورده اند.

تنباکوهایی که به قول مسوولان دانشگاه علوم پزشکی استان اصفهان در شرایط بسیار غیربهداشتی و با استفاده از مواد شیمایی تهیه می شوند.

یکی از نقال های مشهور اصفهان هم به خبرنگار ایرنا گفت: از هم گسیختگی اجتماعی که دچار جامعه ما شده است باعث شده که نوجوانان و بانوان به خودشان اجازه دهند که در این مجامع حضور داشته باشند.

ˈغلامرضا خوشحالپورˈ می افزاید: قهوه خانه ها در گذشته جایی برای تبادل نظر و گفت وگو میان اصناف و مردم بوده و هر صنفی برای خود قهوه خانه جداگانه داشته است.

او می گوید: قهو خانه ها جایی برای سرگرمی و تفریح نبود، آنجا محل بحث و گفت وگو و تصمیم گیری بزرگان بود و جوانان زیر 18 سال به هیچ وجه جرات فکر کردن و ورود به قهوه خانه را در سر نداشتند.

وی می افزاید: ورود افراد بالای 18 سال نیز بدون حضور یک بزرگتر ممکن نبود و قهوه خانه ها نیز مانند زورخانه ها از قوانین خاصی تبعیت می کرد.

وی از حضور شاعران، نویسندگان و فرهیختگان در قهوه خانه ها یاد می کند که ابعاد فرهنگی این مکان ها را پر رنگ تر می کرد.

خوشحالپور که اکنون در برخی از این قهوه خانه ها شاهنامه خانی یا نقالی می کند، می گوید: برای اینکه حتی یک پک کمتر به این قلیان زده شود حرکات نمایشی و جنبه سرگرم کننده کار را زیادتر می کنم.

از دیگر برنامه های این هنرمند اصفهان در حین برنامه هایش طرح سووال و دادن جوایز به جوانانی است که پاسخ سووال را در شاهنامه پیدا می کنند.

این نقال مشهور اصفهانی همچنین ساخت کتابخانه های کوچک در قهوه خانه ها را به بسیاری از صاحبان قهوه خانه هایی که در آن ها برنامه اجرا می کند پیشنهاد کرده و در برخی موارد به موفقیت هایی دست پیدا کرده است.

اما تعداد این نقال ها و برنامه های فرهنگی در مقایسه با رشد قارچ گونه چایخانه ها قابل مقایسه نیست و مسوولان را بر آن داشته که قانون منع عرضه دخانیات در اماکن عمومی را به مرحله اجرا بگذارند، قانونی که مخالفان و موافقان خاص خود را دارد.

قصه از آنجا پر غصه شد که آمارهای نگران کننده ای از تاثیرات مصرف قلیان و همراه شدن با مواد مخدر و رشد قارچ گونه قهوه خانه ها به دست مسوولان استان اصفهان رسید.

درآمدزایی زیاد قلیان و سود بیش از 10 برابری آن از یکسو و انحلال اتحادیه چایخانه داران اصفهان در سال88 به علت تخلفات متعدد از سوی دیگر باعث شد که روز به روز بر اماکن عرضه قلیان افزوده شود.

چایخانه ها که پیش از این بر اساس مصوبه وزارت کشور جزو اماکن عمومی محسوب نمی شدند و عرضه دخانیات یا قلیان در آنها منعی نداشت با حکم دیوان عدالت اداری در لیست اماکن عمومی قرار گرفتند و عرضه دخانیات در آنها ممنوع شد.

حالا چایخانه داران معتقدند با فروش چای نمی توانند حتی پول آب و برق و اجاره مغازه را بپردازند اما دانشگاه علوم پزشکی به عنوان متولی مباحث بهداشتی در استان اصفهان و دادستانی این استان سفت و سخت پای اجرای قانون ایستاده اند.

اما جوانان به عنوان مخاطبان اصلی قلیان، مطالبه گر تفریحات جایگزین برای این ابزار دخانیات هستند.

ˈمحمد موسویˈ با اینکه خودش قلیان می کشد اما با اجرای این قانون به شرط ایجاد مکانی تفریحی برای جوانان موافق است.

این جوان 26 ساله می گوید: اگر قرار است قلیان در چایخانه ها ارائه شود نباید تفاوتی بین زن و مردها باشد.

ˈعلیرضا دلشادˈ اما با اجرای این قانون مخالف است و می گوید : اگر قلیان در چایخانه ها ارائه نشود دیگر کسی به آنها مراجعه نخواهد کرد.

این جوان 24 ساله می گوید: دخترها و پسرها برای قلیان دست و پا می شکنند و یکی از تفریحات محبوب آنهاست.

به گزارش ایرنا، زیر پوست این چایخانه ها اما رد پای مشکل عمیق تری پیداست، نبود تفریحات مناسب و تغییرات فرهنگی است که قلیان با تنوع طعم ها جای خود را در میان جوانان باز کرده است.

آنچه آشکار است جدا از بحث برخورد قانونی، تمایل استفاده از قلیان نه تنها در جوانان بلکه در بین خانواده ها نیاز به آسیب شناسی جدی دارد.

عدم آسیب شناسی اجتماعی این موضوع و ریشه یابی این معضل می تواند حتی موفقیت قانون را در برخورد با این اماکن و حذف دخانیات تحت تاثیر قرار دهد.