نیلوفر لاری پور، شاعر و ترانه سرا، در گفتگو با خبرنگار حوزه‌ی موسیقی باشگاه خبرنگاران گفت: معیارهای بسیاری در انتخاب خوانندگان برای همکاری مدنظر دارم اما در حال حاضر شاید اولین معیار، حق واگذاری ترانه و کسب درآمد و امرار معاش باشد.
 
وی هم‌چنین در ادامه افزود: آخرین ترانه‌ای که از من خوانده شد و خوانشی درست و اثری بی‌عیب و نقص بود به هفت سال قبل و به آلبوم "ماندگار" "ناصر عبداللهی" باز می‌گردد. در نتیجه حدود هفت سال است که از این فضا فاصله گرفته‌ایم.
 
لاری پور در پاسخ به این‌که چرا مخاطب ایرانی به ترانه بیشتر اهمیت می‌دهد عنوان کرد: هر سرزمینی دارای یک هنر غالب است و ادبیات در کشور ما حرف اول را می‌زند.
 
وی ادامه داد: البته ترانه فقط در ایران در کانون توجه قرار ندارد بلکه بسیاری از کشورهای دیگر نیز نسبت به کلام موجود در موسیقی اهمیت قائل هستند و همان طور که دیده می‌شود خواننده‌ها جز محبوب‌ترین چهره‌ها هستند که شاید خبر سینما در کمتر شاخه‌ی هنری دیگری اینگونه باشد.
 
ترانه سرای قطعه‌ی "مسافر" تصریح کرد: ترانه دارای چند وجه است که در هنرهای دیگر وجود ندارد. اول اینکه ترانه همیشه در دسترس است، یعنی فرد در هر جایی که باشد می‌تواند آن را بشنود و دوم زمان محدودی است که ترانه و یک قطعه‌ی موسیقی دارد و باعث می‌شود به سادگی در ذهن مخاطب باقی مانده و آن را حفظ کند.
 
لاری پور عنوان داشت: ترانه برای من حکم یک داستان کوتاه را دارد که از نقطه‌ای آغاز شده به اوج خود رسیده و در آخر پایان می‌یابد. به همین خاطر است که مخاطب خود را به راحتی جای شخصیت‌های ترانه می‌گذارد.
 
این ترانه سرا افزود: متأسفانه ترانه‌های امروزی تعدادی پلان زیبا است که در آن اتفاق خاصی نمی‌افتد و از اول تا آخر یک چیز تکرار می‌شود و تغییر نمی‌کند که البته این ضعف ترانه سرا است که تأکید دارم ترانه سراها حتما به این موضوع توجه کنند.
 
ترانه سرای قطعه‌ی "پر پرواز" گفت: ترانه‌های من احساسی است که بر اساس شخصیت داستان به نگارش در آمده است. زیرا معتقد هستم هر ترانه‌ای به خود صاحب اثر و آفریننده‌اش باز می‌گردد که شخصیت اصلی، همان شخصیت خالق اثر است که خیلی از خصوصیاتش شبیه به ترانه سرا و به شان و فرهنگ وی باز می‌گردد.
 
وی افزود: معتقد هستم که ترانه پلانی از یک داستان بلند است که با ذهنیت مخاطب، آشناست و جزئی از خاطره‌ی وی است.
 
این ترانه سرا درباره‌ی حقوق مادی و معنوی عنوان کرد: چنین چیزی اصلا در این سرزمین وجود نداشته و ندارد.
 
البته در حال حاضر کمی بهتر شده است چون در گذشته قراردادها کاملا بی‌منطق میان خواننده و ترانه سرا بوده است.
 
ترانه سرای قطعه‌ی، "شب برهنه" ادامه داد: تعداد زیادی ترانه از من در دهه‌ی گذشته واگذار شده که هیچ اثری در حال حاضر از طرف‌های قرارداد و خواننده وجود ندارد و من تکلیف این ترانه‌ها را نمی‌دانم.
 
وی افزود: اگر یک انجمن صنفی با قانون و اساسنامه‌ای وجود داشته باشد، ترانه از این حالت بلاتکلیف خود در می‌آید.
 
لاری پور اشاره کرد: ترانه مانند فرزند سر راهی است که نه اعضای موسیقی آن را قبول می‌کنند نه اجتماع شعرا و این همت خود ترانه سراها هست که ترانه تا به حال حفظ شده است.
 
ترانه سرای قطعه‌ی "راز" در نظر هنرمندان عرصه‌ی موسیقی و ترانه گفت: متأسفانه امروزه شاهد هستیم که انسان‌های معروف در هر زمینه‌ای نیاز به نوچه پروری پیدا کرده‌اند.
 
به کسانی نیاز دارند که از آن‌ها تعریف کرده و خود را برای وی کوچک بدانند. که متأسفانه این یک فرهنگ قدیمی است که به امروز هم انتقال پیدا کرده است.
 
لاری در ادامه افزود: پس از هفت سال سکوت باز هم به موسیقی برگشته‌ام. در آلبوم "سعید مدرس" ترانه‌ای از من خواهید شنید و البته چند آلبوم دیگر که سال‌هاست در نوبت انتشار است.
 
وی ادامه داد: در آخر وعده‌ی نشنیدن ترانه‌هایی را می‌دهم. در صورتی که به سرانجام برسد با کارهای دیگر متفاوت است.
 
لاری پدر در پایان گفت: من منتظر انتشار ترانه‌هایی هستم که وجه دیگری از شعر و ترانه‌ی مرا به علاقه‌مندان موسیقی ایران نشان دهد.
 
کارهایی در حال ساخت دارم که ترجیح می‌دهم تا به سرانجام رسیدن نسبی‌شان سکوت کنم و منتظر اتفاق‌هایی باشم که بشود اسمش را گذاشت بازگشت دوباره به حوزه‌ی ترانه.
 
انتهای پیام/ اس