به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران: امام حسن مجتبی(ع) در 15 ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در مدینه متولد شد. 

امام حسن(ع) بیشتر از 7 سال با رسول خدا زندگی نکرد، ولی در همین مدت به شدت مورد عنایت پیامبر(ص) بود و استفاده‌های علمی و تربیتی از آن حضرت برد. 

محبت رسول اکرم(ص) به امام حسن(ع) بسیار فراوان بود و آن حضرت(ص) گاهی امام(ع) را در کارهای بزرگ از جمله بیعت رضوان و مباهله با نصارای نجران هم شرکت می‌دادند. 

پیامبر(ص) درباره‌ی امام(ع)، تعریف و تمجیدهای فراوانی نمودند که امام حسن(ع) در مناسبت‌های مختلف، از آنها برای معرفی شخصیت‌های الهی خود استفاده نمودند. 

امام حسن(ع) و حضرت فاطمه(س)، رابطه‌ای عمیق و متعالی داشتند. 

حضرت فاطمه(س) گاه با فرزندش بازی‌های کودکانه می‌کرد و گاه با ملاطفت مادرانه او را به عبادات مستحب تشویق می‌نمود. 

امام حسن(ع) از آغاز خلافت تا شهادت امام علی(ع)، از آغاز بیعت با مردم با حضرت علی(ع) تا لحظه شهادت آن حضرت(ع) در مقام قوی‌ترین بازوی امام علی(ع) بودند. 

امام حسن(ع) در جریان بیعت امام علی(ع) حضور داشت، در سه جنگ جمل، صفین و نهروان حاضر بود. 

پیش از جنگ جمل هم به همراه عمار یاسر و قیس بن سعد به کوفه رفت و با سرکوب فتنه‌ی ابوموسی اشعری، مردم را به جنگ با مردم بصره فراخواند. 

گهگاه به جای پدر نماز جمعه برپا داشت. 

در شب ضربت خوردن پدر قصد داشت همراهی‌اش کند که با منع پدر، منصرف شد. 

پس از ضربت خوردن پدر نیز تمام تلاش خود را برای بهبود و استراحت آن حضرت به کار بست و در پایان به وصایای او گوش سپرد. 

حضرت علی(ع) قبل از شهادت امام حسن(ع) را وصی خود تعیین کرد. 

پیامبر اکرم(ص) نیز بشارت امامت امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، 12 امام و اسامی آنها را به مردم اعلام کرد. 

امام حسن(ع) پس از خلافت، قبل از صلح دوران کوتاه خلافت ظاهری و پرماجرا را سپری نمود. 

مهمترین حادثه در زندگی امام حسن(ع) جریان صلح معاویه با آن حضرت(ع) است.
 
صلح امام حسن(ع) با معاویه به عنوان انقلاب سبز، زمینه‌ای برای انقلاب سرخ امام حسین(ع) است. 

تمام تلاش امام حسن(ع) پس از قبول صلح این بود که فواید مورد نظرش را از صلح به نتیجه برساند. 

امام(ع) در تمام این مدت به حفظ نیروهای کیفی خالص، بازسازی نیروهای خسته و تفسیر صحیح اسلام پرداخت. 

عملکرد دشمن شکن حضرت پس از صلح چنان قدرتمند بود که معاویه را به فکر شهادت آن حضرت انداخت. 

بزرگترین خیانت در میان امام معصوم(ع)  
تلاش موفق امام حسن(ع) برای دستیابی به اهداف صلح باعث شد که معاویه طرح قتل آن حضرت(ع) را پیگیری نماید تا بتواند به خواسته دیرین خود یعنی تبدیل خلافت اسلامی به سلطنت موروثی، جامه عمل بپوشاند. 

سرانجام معاویه علیه‌العنه سمی مهلک تهیه کرد و به همسر امام حسن(ع) تحویل داد و فرمان شهادت آن حضرت(ع) را صادر کرد. 

امام حسن(ع)، روز 28 ماه صفر سال 50 هجری قمری به فرمان معاویه و به دست همسرش جدّه به شهادت رسید.

در این بخش از گزارش به بزرگترین ایثار تا بزرگترین خیانت در بین امام معصوم(ع) اشاره می‌کنیم.
 
در واقعه عاشورا، بانوان اهل بیت(س) به ویژه همسران امام حسین(ع) نقش بسیار مهمی در پیروزی قیام امام حسین(ع) داشتند. 

صبوری، ایثار، استقامت، فداکاری، صبر، تقوا، پاکدامنی، عفاف، و فاداری از ویژگی‌های بانوان اهل بیت(س) و همسران امام حسین(ع) در قیام امام(ع) واقعه عاشورا است.

ولی متأسفانه جدّه همسر امام حسن(ع)، به عنوان شقی‌ترین زن اهل بیت(ع)، با خیانت و ستم فراوان به امام(ع) ایشان را به دستور معاویه به شهادت رساند.  
انتهای پیام/