به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قم، حجتالاسلام احمد شیخبهایی ضمن تسلیت شهادت امام حسن مجتبی (ع) اظهار کرد: پیامبر اکرم (ص) در سخنی فرمودند امام حسن (ع) و امام حسین (ع) هر 2 امام هستند چه قیام و چه قعود کنند.
وی خاطرنشان کرد: علت صلح امام حسن (ع) به دلیل شرایط زمان است و به علت شخصیت حضرت نیست و این اعتقاد وجود دارد که اگر امام حسن (ع) در زمان امام حسین (ع) بود مانند وی میجنگید و اگر امام حسین (ع) در زمان امام حسن (ع) بود مانند امام حسن(ع) صلح میکرد.
مدیر امور تربیتی جامعةالزهرا عنوان کرد: آنچه سبب تفاوت عملکرد این 2 امام بزرگوار شده شرایط زمان و مکان است بنابراین باید به طور دقیق بشناسیم که طرف مقابل امام حسن (ع) چه کسی بود و چه شرایطی در دوران این امام بزرگوار حاکم بود.
وی یادآور شد: امام حسن (ع) پس از شهادت امام علی (ع) لشکر را برای ادامه جنگ با معاویه آماده کرد وقتی حضرت به سمت معاویه لشکر کشیدند درون لشکر ایشان خوارج بودند و عدهای ضعیفالایمان بودند.
شیخبهایی ادامه داد: از طرفی خوارج مطرح میکردند به هیچ قیمتی نباید صلح شود و از طرفی دیگر جنگجویان امام مطیع نبودند و تنها عده کمی از شیعیان در رکاب حضرت بودند در چنین شرایطی حضرت سختترین تصمیم را گرفت.
وی خاطرنشان کرد: امام حسین (ع) قیامش طوری بود که طرف را رسوا کرد ولی امام حسن (ع) اگر این کار را میکرد این اتفاق نمیافتاد زیرا در آن دوران تمام اسلام در معاویه و حکومت وی بود و این مساوی با نابودی دین بود.
مدیر امور تربیتی جامعةالزهرا عنوان کرد: اگر امام حسین (ع) دست تسلیم میداد، اسلام از بین میرفت اگر امام حسن (ع) جنگ میکرد نیز اسلام در معرض خطر قرار میگرفت.
وی ادامه داد: اگر امام حسن (ع) میجنگید، اسلام معاویه در قالب اسلام نابود شده جلوه میکرد زیرا تنها پوسته خشکیده اسلام در چهره او بود بنابراین امام حسن (ع) مردد بود بجنگد و اصل اسلام از بین برود یا صلح کند و آب باریکه اسلام باقی بماند.
شیخبهایی تصریح کرد: امام حسن (ع) حاضر شد جام زهر را بنوشد و صلح را امضا کند با آنکه میدانست معاویه به مفاد صلح عمل نمیکند و این خودش دیپلماسی قوی از سوی امام است که سبب رسوایی چهره فریبنده معاویه شد.
وی خاطرنشان کرد: باید با الگوگیری از امام حسن مجتبی (ع) نرمش را بدون عقبنشینی و با استفاده از مواضع اصولی و با رعایت خطوط قرمز انجام دهیم تا دشمن رسوا شود، پرده تزویر کنار رود و حق ثابت شود./س