مارتین شمعون‌پور آهنگساز و مهندس صدا درباره نقش موسیقی در تئاتر در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفت: وقتی از نقش موسیقی صحبت می‌شود این امر بازمی‌گردد به دوره‌ای که تکنولوژی در آن نقش مهمی نداشته است یعنی یک موسیقی گاه توسط آهنگسازان و نوازندگان صحنه اجرا و ساخته و نواخته می‌شود.
 
وی در ادامه عنوان کرد: در زمان معاصر بخش دیگری که در زمینه موسیقی مطرح می‌شود طراحی صدا است.
 
شمعون‌پور مطرح کرد: در دوران قدیم تکنولوژی صدا به صورت آنالوگ بوده است اما امروزه با صورت دیجیتال است که سی دی یکی از نمونه‌های آن به حساب می‌آید.
 
این مهندس صدا در ادامه گفت: اما تکنولوژی سی دی نیز به نوبه خود دارای ضعف‌هایی بود و در یک اجرا امنیت را به همراه نداشت به همین دلیل با پیشرفت علم کامپیوتر وارد اتاق صدا شد قضیه این بود که توسط نرم‌افزاری به نام میکسر مجازی فرد می‌توانست چند مولد صدا را با هم پخش نماید.
 
وی افزود: میکروفون بی‌سیم اتفاق مهمی بود که را ورودش تاثیر خوبی در تئاتر گذاشت که باعث شد منش بازیگر در دیالوگ‌هایش تغییر پیدا کند و کاملا رئال صحبت کند.
 
شعون‌پور اشاره کرد: البته میکروفون بی‌سیم تنها به این دلیل وارد تئاتر نشد بلکه مهم‌ترین دلیلش این بود که این تکنولوژی با کمک کامپیوتر و کارت اکسترنال صوتی موجب بو وجود آمدن افکت‌های پیچیده‌تری بر روی صدای بازیگر می‌شد.
 
وی بیان داشت: البته استفاده از میکروفون بی‌سیم برای پوشاندن ضعف بازیگر یک عمل بسیار غیرحرفه‌ای است و همان طور که گفتن باید از تکنولوژی به صورت کاملا درست استفاده شود زیرا پیشرفت علم به هیچ وجه بد نیست این انسان‌ها هستند که از آن بد استفاده می‌کنند.
 
شمعون‌پور درباره اینکه آیا نبود موسیقی و افکت خلائی در یک نمایش دیده می‌شود گفت: در هنر معاصر بحثی مطرح است به نام هنر مینیمال که معنای آن کمینه می‌شود.
 
وی ادامه داد: یعنی چقدر می‌شود از ابزارهای اضافه کم کرد وآن را به حداقل رساند. به طور مثال در نمایش "اروس و ایکاروس" اثر همایون غنی‌زاده هیچ صدا و موسیقی وجود نداشت و صداها توسط ابزار در صحنه تولید می‌شد.
 
این مهندس صدا در ادامه عنوان داشت: در یک اثر نمایش اینکه موسیقی باشد یا نباشد مهم نیست بلکه این مهم است که آهنگساز تصمیم بگیرد کجا از موسیقی استفاده کند اما این خورده را می‌توان گرفت که موسیقی در بعضی کارها نقش بی‌جا ایفا می‌کنند. موسیقی ابزاری برای کمک به نمایش است و نباید بیشتر از آن نمایش به چشم بیاید.
 
این آهنگساز درباره حضور نوازندگان در صحنه گفت: هر اتفاقی باید منطقه داشته باشد و اینکه کارگردان دوست دارد دلیل نمی‌شود که نوازنده در صحنه باشد و اگر این کار در اوج بی‌منطقی اتفاق بیافتد خطا است.
 
شمعون‌پور درباره موسیقی انتخابی در تئاتر اشاره کرد: موسیقی انتخابی بحث بسیار مفصلی است کارگردان‌هایی مانند استنلی کوبریک و؟ تارانینو از موسیقی انتخابی استفاده می‌کردند ولی این کارگردان‌ها حق کپی‌ رایت را رعایت می‌کردند.
 
وی افزود: در حال حاضر مشکل بنده با نفس عمل نیست بلکه با نادیده گرفتن قانون کپی رایت است. موسیقی انتخابی بسیار ایده خوبی است ولی در ایران اجرای آن وحشتناک است.
 
این مهندس صدا درباره موسیقی دراماتیک و غیر دراماتیک گفت: من معتقد هستم که همه موسیقی‌ها دراماتیک‌اند به این خاطر که آن درام شاید اجرایی یا ادبی نباشد بلکه درامن کاملا موسیقیایی است. به نظر من موسیقی‌هایی غیر دراماتیک‌اند که ایده خلاقی در خود ندارند.
 
شمعون‌پور در آخر افزود: من زیاد خوشحال نیستم که موسیقی را به دو دسته دراماتیک و غیر دراماتیک تقسیم کنم بلکه می‌شود به حالت‌های بهتری برای تقسیم‌بندی آن اشاره کرد مثل تقسیم به ژانر، بازه زمانی و مکانی، مثل موسیقی هند یا اسپانیا در بازه مکانی و در رنسانس قرون وسطی، دوره رمانتیک و ... در بازه زمانی.

انتهای پیام/ اس