به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، امام خمینی(ره)، رهبر انقلابی کشورمان و رهبر کاریزماتیک آنها، سیمون بولیوار است. اینجا، قصه سیاسی ایران و ونزوئلاست؛ دو کشوری که آنقدر در طول چند سال اخیر، در روابط شان پیش رفته‌اند که «لج» آمریکایی‌ها را در آورده‌اند.

خیلی‌ها مدعی‌اند با رفتن هوگو چاوز و البته رییس جمهور سابق ایران، روابط تهران – کاراکاس مثل سابق، پررنگ نیست! تحلیلگرانی که چو انداخته اند دیپلماسی دو کشور ضدّامپریالیستی ایران و ونزوئلا، قائم به شخص روسای جمهورشان بوده نه شخصیت حقوقی دولت‌ها و ملت‌ها. این همان استارت گفتگوی ما با «آمن هوتپ زامبرانو»، سفیر کبیر جمهوری بولیواری ونزوئلا در ایران است.

ایران و ونزوئلا، حدود 56 پروژه مشترک با یکدیگر دارند و 17 قرارداد همکاری ؛ اما در زمینه نفتی، هر دو کشور از منابعی غنی برخوردارند. همچنین در مورد پروژه‌های صنعتی، کشاورزی، ساختمانی. در موضوع نفت، قراردادهایی در مورد اکتشاف و بهره برداری بین دو کشور به امضا رسیده است. در جریبان برگزاری اوپک گازی، وزرای نفت ایران و ونزوئلا با یکدیگر، دیدار داشتند و بر گفتگوهای منظم و متناوب، تأکید کردند.

بررسی ها در این خصوص شروع شده است ؛ به روزرسانی این قراردادها از این جهت صورت پذیرفت که استراتژی ها، تغییر کند ؛ دلیل آن هم این بود که اگر پروژه‌ای خوابیده است یا به کُندی پیش می‌رود ادامه پیدا کنند تا به قدرت به پایان برسند. اهداف و نیازهایی که این پروژه ها دارند، مستلزم به روزرسانی است چون وضعیت نفت در دنیا به گونه‌ای پیش رفته که بایستی قراردادهای نفتی، به روز شود. این تعاملات دو جانبه نشان می‌دهد که ایران و ونزوئلا علاقمند هستند که نه تنها در زمینه نفت و انرژی با یکدیگر همکاری کنند، بلکه در تمامی زمینه‌ها، تعامل سازنده داشته باشند.

گروه آلبا، نهمین سالگرد تأسیس خود را جشن گرفت. همان طور که می‌دانید، بنیان گذار این گروه، هوگو چاوز و فیدل کاسترو بودند. هدف از تشکیل این گروه، اصولاً مقابله با تهاجمات و کارشکنی های ایالات متحده در منطقه آمریکای جنوبی بود. این به دلیل چشم اندازهای سیاسی است. آلبا، از نه کشور تشکیل شده است. محاسن تشکیل این گروه برای همه، مشهود است. به طور کلی، هدف از تشکیل آلبا، فقط بحث های بازرگانی، اقتصادی سیاسی و مالی نیست، این گروه از بدو تأسیس توانسته تا امروز، تأثیرات مثبت و همه جانبه‌ای بر جامعه بزرگ مردم آمریکای لاتین بگذارد.

حالا بعد از گذشت چندین سال از تأسیس آلبا، دوست داریم از کمک‌های ایران در زمینه فناوری استفاده کنیم. در واقع می خواهیم یک ساختار مالی و اقتصادی تعریف کنیم که وابسته به هیچ یک از کشورهای زیاده خواه دنیا، نباشیم. امنیت انرژی داشته باشیم. فعالیت های بازرگانی بین اعضای آلبا، شکل منظم تر و جدی تری به خود بگیرد. بتوانیم از طریق دریایی ، هوایی، زمینی و ریلی ارتباطات پایداری بین اعضای آلبا برقرار کنیم. با همین رویکردهای موسوم به «جنوب جنوب»، دست آمریکا و اروپایی ها از استقلال و تمامیت ارضی خود، کوتاه کرده‌ایم. توانسته‌ایم به کشورهای فقیرتر مثل هائیتی، کمک‌های موثری داشته باشیم.

بله؛ ما همیشه سعی کردیم در جوامع مختلف بین المللی از حق غنی سازی ایران، دفاع کنیم. یا مثلاً از حقوق مردم فلسطین، دفاع کنیم. از به رسمیت شناختن کشور فلسطین در سازمان ملل، حمایت کرده ایم. از اعضای سازمان ملل خواسته ایم تا در امور داخلی سوریه، دخالت نکنند و بگذارند تا گفتگوهای سوری – سوری، سرنوشت این کشور را تعیین کند. همچنین در مورد تحریم های ناعادلانه ای که ایالات متحده در قبال کوبا، داشته، همیشه اعتراض خود را ابراز داشته ایم. این نکته را هم بگویم که ما مخالف هر نوع تحریمی علیه مردم ایران هستیم و به شدت آن را محکوم می‌کنیم. همچنین همیشه از حق ایران در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای، دفاع کرده ایم. به طور کلی توانسته این صدای واحدی در منطقه آمریکای لاتین بر علیه ایالات متحده، کوک کنیم و به آنها بفهمانیم که هیچ کشوری، حق دخالت در امور داخلی کشور ما را ندارد.

در طول یکی دو روز اخیر، اجلاسی هم در کاراکاس برگزار می شود تا روسای جمهور عضو آلبا، تصمیماتی سازنده برای مقابله با تهاجم ایالات متحده ، اتخاذ کنند. همچنین یک برنامه‌ریزی مالی صورت می‌گیرد تا بتوانیم بر بحران مالی که در سراسر دنیا، وجود دارد، غلبه کنیم.

پیام خاصی برای او ندارم ، فقط به او توصیه می‌کنم به توافق‌نامه ای که در ژنو با ایران، امضا کردند، احترام بگذارد. همچنین کاری بکنند که به قول هوگو چاوز، جزء به جزء کارهایشان به صلح و امنیت جهانی، ضربه ای نزند.

من به عنوان سفیر تام الاختیار ونزوئلا در ایران، به شما اطمینان می دهم که قرارداد ژنو کاملاً مورد حمایت دولت و ملت ونزوئلا قرار دارد. حتی معاون اقتصادی رییس جمهور مادورو بصورت رسمی از توافق نامه ژنو، حمایت کردند.

من می دانم که ایشان کاملاً با توافق نامه ژنو، موافق هستند.

شک نکنید که ایشان مدافع توافق نامه ژنو هستند چرا که آقای هوگو چاوز به همه ما یاد داده‌اند و سفارش کرده‌اند که ایران در کار مفید و حرکتی در دنیا داشت، ونزوئلا باید در کنار ایران باشد و از جمهوری اسلامی، دفاع کند. این را به شما بگویم که یکی از موضوعات اصلی نشست آلبا، ایران بود. مطمئن هستم که روسای جمهور عضو آلبا از مذاکرات ایران و 1+5  و توافق نامه ژنو حمایت خواهندکرد.

ابتدای حرف هایم بگویم که جای خالی رییس جمهور هوگو چاوز هیچگاه برای ما، پر نخواهد شد. ولی او، «طرح میهن» را برای ما به جا گذاشت که در این طرح به ما گفته است در روابطمان با چین، بلاروس،ایران و کشورهای دیگری که از قبل با آنها، ارتباط داشتیم، روابطمان را ادامه بدهیم. به هر حال، ما استراتژی رییس جمهور فقید، چاوز در قبال ایران را ادامه می‌دهیم و تلاش می‌کنیم تا روابط مان با ایران را پررنگ تر از همیشه کنیم.

بله. تا زمانی که امپریالیسم باشد، ما همچنان به نبردمان ادامه خواهیم داد. در  و مطمئن باشید این سیاست خارجی مشترک ادامه خواهد داشت. هیچ کس نمی تواند به ما دیکته کند که ما با چه کشوری، رابطه داشته باشیم. در بین دوستان ما نیز، ایران از جایگاه ویژه ای برخوداردار است. این حرف ها دشمنان رابطه ایران و ونزوئلا در آورده‌اند. این صحبت‌ها را باید کنار گذاشت. شاید همین فردا، ایالات متحده در تهران، سفرات خانه دایر کند. این موضوع هیچ ربطی به روابط دو جانبه و محکم ایران و ونزوئلا ندارد و هیچ آسیبی به این رابطه نمی زند. آمریکایی ها همین الان در کاراکاس، سفارت خانه دارند، اما سفیرشان نیست، چون ما او را اخراج کردیم! چاوز چند بار به ایران آمد و از همه مهم تر این را به ما یاد داد که همیشه ایران را دوست داشته باشیم. دکتر روحانی، 4 ماه است که کارش را شروع کرده و مادورو نیز، شش ماه بیشتر نیست که رییس جمهور شده است. در طول چند وقت اخیر هم، رییس جمهور روحانی و وزیر خارجه ، دکتر ظریف درگیر مسأله هسته ای بوده اند و هنوز فرصت نشده تا آنچنان که باید و شاید به امور دو جانبه، پرداخته شود. دولت جدید ایران نشان داده که سیاست خارجی و دیپلماسی فعال و اکتیوی دارد و بخصوص صحبت های دکتر روحانی در مجمع سازمان ملل این موضوع را تأیید می‌کند.

آمریکا، خود را مثل خرچنگ بر روی کشور ما انداخته است. هر روز در رسانه‌ها علیه ما، دروغ می گوید. ایالات متحده، کارش به جایی رسیده که می آید و می گوید که در ونزوئلا، کمبود برق وجود دارد. درست مثل بچه‌ها، حرف می‌زند. می گوید تولیدات غذایی ما ضعیف است. اما ما هم بیکار نشسته‌ایم و هر روز آمریکایی‌ها را به گونه‌ای می‌زنیم. مثلاً همین هفته پیش که انتخابات شهرداری ها در ونزوئلا برگزار شد از 337 کرسی موجود، 255 شهردار، چاوزی انتخاب شدند. در واقع، حزب آقای چاوز، هفتاد درصد از آرای ممکنه را بدست آورد. این انتخابات به صحنه شکست 42 حزب اپوزسیون ( طرفداران رابطه با امریکا)، تبدیل شد.

بله در منطقه همه از او به عنوان دومین آزادیخواه آمریکای لاتین یاد می کنند و رییس جمهور چاوز را پسر سیمون بولیوار می دانند.

طبیعی است وقتی به یاد ایشان می افتیم، از رفتن شان، ناراحت می شویم.

بله. مردم ونزوئلا به شدت به این خودروی ایرانی، علاقمند هستند و قرار است در سال آینده میلادی نیز، 10 هزار دستگاه از این خودرو به تولید برسد. حتی دولت برای کسانی که می‌خواهند این خودرو را خریداری کنند، تسهیلات ویژه ای در نظر گرفته است. یک کمیسیون فنی نیز از ایران برای بررسی وضعیت کارخانه به ونزوئلا سفر می‌کند. به طور کلی بگویم که همکاری های اقتصادی ایران و ونزوئلا در زمینه های اقتصادی اعم از سدسازی، خودرو و حتی کارخانه های سیمان، با قدرت ادامه خواهد یافت. در حال حاضر، چیزی حدود 50 کارخانه در ونزوئلا با فناوری ایرانی، تولید می کنند و سرمایه گذاری های خوبی در این زمینه صورت گرفته است. برخی از این کارخانه ها به تولید رسیده اند و برخی نیز در حال راه اندازی هستند. من به عنوان سفیر، جلسات منظمی را با وزیر صنعت ایران دارم تا راهکارهای مناسبی برای تسریع در روند همکاری های صنعتی تهران – کاراکاس، اتخاذ شود.

از زمانی که من به عنوان سفیر، کارم را شروع کردم، همکاری های فرهنگی، سرعت بیشتری به خود گرفته است. جشنواره‌های مختلفی برگزار شده است. گروه‌های موسیقی از ایران به ونزوئلا می‌روند و از آنجا به ایران می‌آیند. ما حضور فعالی در جشنواره فیلم فجر داریم. کتاب شاهنامه به زبان اسپانیایی ترجمه شده است. نوشته هایی در مورد سیمون بولیوار، به فارسی، ترجمه شده است. حتی در فکر، تبادل دانشجو با ایران هستیم.

خیر. چون باید فیلم را یک نفر برای من ترجمه کند، اینطوری تماشای فیلم، نمی‌چسبد. سعی می‌کنم برنامه‌های شبکه هیسپان‌تی‌وی و فیلم‌های آن را دنبال کنم.

ببینید، ایران و کشورهای آمریکای جنوبی، بر ضد نظام امپریالیستی می‌جنگند و این موضوع، ماهیت اصلی آمریکایی‌ها را بر ملا می‌کند. آمریکای لاتین، دیگر، حیات خلوت ایالات متحده نیست. همان طور که رییس جمهور چاوز دوست داشت، دنیا به سوی چند قطبی پیش می رود. روسیه در یک سو، چین در سوی دیگر، ایران و چند کشور مستقل دیگر، به طور کلی فضا را برای مانور ایالات متحده، تنگ کرده اند. بییند، الان سال است که این هیاهو و ماجراجویی را در سوریه به پا کردند اما هنوز به ان هدفی که می خواستند نرسیدند چون کشورهای مستقل مثل ایران وروسیه، پشت سوریه ایستاده اند. امریکایی ها و اسرائیلی ها مدام سعی کرده اند که حقوق ملت فلسطین را به رسمیت نشمارند اما روند امور طوری نیست که آنها می خواهند. به هر ترتیب، موضع مشترک ایران و کشورهای آمریکای جنوبی در مورد مبارزه با امپریالسم و کاپیتالیسم، منشأ نگرانی های ایالات متحده محسوب می‌شود.

طبیعی است! آمریکا همیشه نشان داده است که یک کشور، دورو است؛ اوباما همیشه نشان داده است که بازیچه یک سیستم نظامی قدرتمند است. او باید همان طور که گفتم باید احترام بگذارد به امضایی که کشورش پای توافق نامه ژنو، زده است. ایران به تعهدی که داده، عمل کرده است. اما آمریکایی ها چون در هر مسأله ای به دنبال ماجراجویی هستند، دوست دارند که سنگ اندازی کنند. کار آمریکایی‌ها، فقط دروغ است و دروغ است. آنها بیمار هستند. چندین سال است که می گوید فعالیت های هسته ای ایران، صلح آمیز نیست. چقدر دروغ می‌گوید، بس است. ما و ایران، کشورهایی هستیم که عکس امریکا که به فکر جنگ است، به فکر صلح هستیم.

انتهای پیام/