حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران،‌ ایرانیانی که حتی در اشعار "جبران خلیل جبران"  هم به عنوان افرادی که توان تشخیص گوهر را در ریگزار زندگی دارند معرفی شده و در حقیقت هم به واسطه تشخیص گوهرهای واقعی از ریگ‌های اطراف که همانا تشخیص گوهرهای واقعی از ریگ‌های اطراف که همانا  تشخیص انسان های  نیک سرشت از سایرین   است، تبحر دارند، همه  ساله در شب یلدا در زیر کرسی یا کنار بخاری، شوفاژ و چیلر که هر کدام به نحوی زندگی را گرم و روابط را صمیمانه تر  می کنند،  فالی از روی مهر به حافظ می‌زنید و لبی از شعرتر می‌کنند.
 
 در این میان اما حافظی که سمرقند و بخارا را هم به خال هندوی یار شیرین سخن  نمی‌دهد، خال نقش بسته بر باور ایرانیان را به خلخال شعر خود زیبنده می‌کند  تا رسته زیور شناسان پاک‌اندیش را همچنان در قرق شیرین بیان کلام خود نگه دارد، راسته‌ای که طعم تلخی را به وفور چشیده اما هنوز غرفه شیرین بیانش رونقی دیگر دارد.
 
 لازم به ذکر است؛ که تفآل بر حافظ را هر چند در مترو اما همیشه  تاریخ و هر روز سال ایرانی خوش کلم زیبا سخن فراموش نمی‌کند، زیرا این فال، فال خاک بر افلاک بوده و رنگ امیدواری ناشی از وجود خالق را در خود دارد.

انتهای پیام/ص