منشاری از برجسته‌ترین محققان صهیونیستی در موضوعاتی همچون تاریخ ایران، سیاست مدرن ایران، شیعه،‌ خلیج فارس و تاریخچه آموزش و پرورش در جهان اسلام است.

او در اواخر رژیم پهلوی و در آستانه انقلاب اسلامی، به مدت 2 سال در ایران حضور داشته و به مطالعه و تحقیق در دانشگاه‌های کشورمان اقدام کرده است. منشاری که سابقه حضور در کرسی مطالعات تاریخ نوین ایران در دانشگاه تل آویو (کرسی موسوم به پرویز و پوران نازاریان) را دارد همچنین با استفاده از بورس فول‌برایت دولت آمریکا (برنامه‌ تبادل‌ دانشجو و استاد بين‌ آمريكا و كشورهاى ديگر به‌ هزينه‌ دولت‌ آمريكا) به عنوان استاد مدعو در دانشگاه‌های پرینستون و کورنل تدریس کرده است. او همچنین به عنون استاد مدعو در دانشگاه‌های شیکاگو، آکسفورد و ییل نیز سابقه تدریس دارد.

او در مصاحبه با‌ jewishjournal در اظهاراتی قابل تامل، ابراز مخالفت نتانیاهو با توافقنامه ژنو را به واکنش‌های ایرانیان نسبت به مواضع اسرائیلی‌ها مرتبط دانسته است. او معتقد است چون دولت ایران، از توافقنامه راضی است، رژیم صهیونیستی تلاش دارد به گونه‌ای موضع نگیرد که مردم ایران به علت حساسیت منفی نسبت به مواضع صهونیست‌ها، به مخالفت با توافقنامه بپردازند.

منشاری درباره توافقنامه ژنو معتقد است که ایرانی‌ها دلایل خوبی برای خوشحالی از این توافقنامه دارند که یکی از آنها «دیپلماسی عمومی رژیم صهیونیستی» است که در قالب ابراز نارضایتی از این توافقنامه نمود یافته است.

او درباره مواضع به شدت انتقادی نتانیاهو نسبت به توافقنامه ژنو، پاسخ قابل تاملی داده و اظهار داشته است:‌ تصور کنید که رژیم صهونیستی به ابراز خوشحالی از این توافقنامه می‌پرداخت،‌ من مطمئنم که در آن صورت، واکنش ایران به توافقنامه کاملا فرق می‌کرد.

منشاری همچنین از این که مسائل حقوق بشر در توافقنامه ژنو ذکر نشده، ابراز ناخشنودی کرده است. او مدعی است، پیگیری دغدغه حقوق بشر در ایران در راستای منافع رژیم صهیونیستی نیست، بلکه در راستای منافع مردم خود ایران است.

وی درباره انتخاب روحانی به ریاست جمهوری ایران،‌گفته است: هرچند من افراد اصلاح‌طلب‌تر از روحانی را می‌پسندیدم،‌اما به هر حال روحانی منتخب مردمی است که آرزوی تغییر در ایران را دارند. (!)

منشاری گفتگوی تلفنی روحانی با اوباما را گام بزرگی رو به جلو و تغییر دانسته اما تاکید کرده که دولت روحانی، فرصت زیادی برای این «تغییر» ندارد.