به گزارش خبرنگار حوادث باشگاه خبرنگاران، در ساعت 12 ظهر روز پنجشنبه 14 آبان ماه آتش‌نشانان شهر قدس از تخریب بخشی از دیواره گودال شن در معدن شن و ماسه در جاده شهریار مطلع شدند.

در این حادثه بخشی از دیواره گودال شن تخریب و آب پسماندهای معدن وارد گودال شده بود و یک دستگاه بیل مکانیکی که به همراه راننده‌اش در عمق 25 متری گودال مشغول کار بود گرفتار شد.

پس از رسیدن آتش‌نشانان گودال مملو از آب پسماندها شده بود و بیل مکانیکی کاملا در  باتلاق گل و لجن فرو رفته بود، آتش‌نشانان بلافاصله از آتش نشانی شهریار درخواست نیروهای کمکی کردند که پس از رسیدن نیروها با دو دستگاه بیل مکانیکی مشغول تخلیه آب شدند اما تلاش‌ها بی‌نتیجه بود.

پس از 48 ساعت تلاش آتش‌نشانان در روز شنبه 16 آذرماه از سازمان آتش نشانی تهران درخواست کمک کردند و نیروهای آتش‌نشانی تهران در محل حادثه به این نتیجه رسیدند که با دو دستگاه بیل مکانیکی حجم زیاد آب گودال در مدت زمان کوتاه تخلیه نمی‌شود و به علت کمبود امکانات آتش‌نشانی از مسئولان معدن درخواست می‌شود از بخش خصوصی دستگاه‌های قوی تخلیه آب و لجن تهیه کنند اما متأسفانه مسئولان معدن سرباز زدند و این کار صورت نگرفت.

همچنان، تعدادی از آتش‌نشانان شهر قدس به همراه کارگران معدن با امکانات اولیه مشغول تخلیه آب شدند تا اینکه در روز دوشنبه 18 آذرماه به سقف بیل مکانیکی مدفون شده نزدیک و در حال جابجایی بودند که متأسفانه باز چند متر در باتلاق فرو رفت، سپس آتش‌نشانان تصمیم گرفتند با نصب دکل و کمک جرثقیل‌ها، بیل مکانیکی را به بیرون بکشند که بالاخره در روز چهارشنبه 20 آذرماه ساعت یک بعدازظهر بیل مکانیکی را پیدا و با کمک جرثقیل‌ها مهار کردند و پس از برش سقف بیل مکانیکی، جسد را پس از هفت روز به بیرون از باتلاق انتقال و تحویل خانواده‌اش دادند.

حال جای چند سو‌ال باقی می‌ماند که در وهله اول نمی‌شد که جان راننده را نجات داد و از بیشتر فرو رفتن بیل مکانیکی به داخل این باتلاق شن جلوگیری کرد؟ نمی‌شد با اقداماتی کارشناسی تر مسئولان آتش نشانی زود تر جسد را از زیر گل و لجن بیرون بیاوردند؟ و . . . .

انتهای پیام/