گرافن به دلیل طبیعت دوبعدی که دارد، به شدت نسبت به آلودگی حساس است. روش‌های مختلفی به کار گرفته شده‌است تا لایه‌های گرافن، درون لایه‌هایی از مواد عایق قرار داده شود، متاسفانه در حین چنین کاری ورود آلودگی به لایه‌های گرافن اجتناب‌ناپذیر بوده و همچنین موجب چسبیدن این صفحه‌ها به یکدیگر می‌شود. پیش از این به‌صورت نظری نشان داده شده بود که در صورتی که بخش‌های الکتریکی از طریق گرافن به هم متصل شوند کارایی آنها افزایش می‌یابد، اما رسیدن به چنین شرایطی تاکنون غیرممکن بوده است. 

اخیرا یک گروه تحقیقاتی به رهبری کوری دین از دانشگاه کلمبیا نشان دادند که می‌توان بر هر دو این مشکلات غلبه کرد. این گروه موفق به ارائه روشی شدند که با استفاده از آن می‌توان ورقه‌های گرافنی را به‌صورت منفرد و مستقل میان دو لایه نیترید بور قرار داد بدون این که نیاز به ماده دیگری باشد. همچنین می‌توان با این روش لبه‌های گرافن را به قطعات الکتریکی متصل کرد. 

نیترید بور ساختاری شبیه گرافن دارد. زمانی که دو لایه مسطح به یکدیگر نزدیک شده و به هم می‌چسبند، جاذبه واندروالس میان این دو صفحه ایجاد می‌شود. این جاذبه موجب تشدید اتصال دو صفحه به یکدیگر می‌شود. این گروه از لایه نیترید بور به‌عنوان ابزاری برای برداشتن ورقه‌های گرافنی یا نیترید بور استفاده کردند در نتیجه می‌توان لایه‌های متناوب از نیترید بور و گرافن ایجاد کرد، این چند لایه بدون نیاز به پلیمر و آلودگی حاصل از آن تشکیل می‌شود. 

بعد از تشکیل این ساختار چند لایه، از یک ماسک برای پوشاندن سطح این ساختار لایه‌ای استفاده می‌شود؛ با این کار می‌توان لبه‌های آن را با اچ کردن پلاسما از بین برد. با این کار لبه‌های ساختار برش خورده و روی آن با استفاده از لایه‌نشانی، اتم‌های فلزی را می‌توان نشست داد. در نتیجه قطعه فلزی را می‌توان به این ساختار متصل کرد. نتایج این پژوهش نشان داد که الکترون‌ها بدون پراش یافتن از این ساختار در دمای پایین عبور می‌کنند.

انتهای پیام/