حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران- امیرخسور دهلوی در سال 651 در هند متولد شد و در سال 425 هجری قمری در دهلی درگذشت وی بزرگترین و پرکارترین شاعر فارسی گوی هندوستان و از شاعران مهم اوایل قرن هشتم است.
 
"امیرخسرو دهلوی" سایر سخنوران فارسی‌گوی هند را تحت تاثیر خود قرار داد و در دوره‌های بعد به نفوذی دامنه‌دار در میان شاعران ایران و هند دست یافت از شاعران مهم اوایل قرن 8 یکی امیرخسرو دهلوی و دیگری حسن دهلوی بودند.
 
وی به زبان‌های فارسی، عربی، ترکی و همچنین سانسکریت تسلط داشت دهلوی معروف به "سعدی هندی" بود و در اوایل کار شاعری سلطانی و سپس طوطی تخلص می‌کرد. پدر امیرخسرو دهلوی سیف الدین محمود از اهالی لاچین در فرارود بود که در هنگام حمله مغول به ایران به هندوستان فرار کرد.
 
دهلوی در حضور یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین مشایخ و عارفان زمانش "شیخ نظام‌الدین محمد بن احمد دهلوی" معروف به "نظام اولیا" شاگردی کرد وی مانند استاد خود از پیروان سلسله چشتیر به شمار می‌رود.
 
وی با "حسن دهلوی" شاعر نامدار فارسی زبان هند از طریق "نظام اولیا" آشنا شد شعرهای دهلوی دارای لحن و لطافتی خاص است و به دلیل وجود کلمات ترکی و هندی در شعرش می‌توان او را "طلیعه سبک هندی" به شمار آورد.
 
دهلوی در غزل سرایی پیرو "سعدی" بود و با "سنایی" و "خاقانی" انس و الفتی داشت از آثار وی می‌توان به "مطلع‌الانوار" ، "شیرین و خسرو"، "مجنون و لیلی"، "آیینه اسکندری" و "هشت بهشت" به تقلید از خمسه نظامی اشاره کرد.
 
از آثار دیگر دهلوی می‌توان به "قرن السعدین"، "نرسپهر"، "مفتاح‌الفتوح" و قصیده شکواییه اشاره کرد.

انتهای پیام/ص